ตั้งเเต่ที่เราจำความได้เราก็อยู่กับพ่อเเค่2คน เพราะเเม่ทิ้งเราไปตั้งเเต่เราได้ประมาณ 2 ขวบได้ ซึ่งก็อยู่กับพ่อ พ่อเป็นคนหาเช้ากินค่ำไม่มีเวลาดูเราเลย จึงจ้างคนเลี้ยง ตอนนั้นถึงเรายังเด็กเราจำฝังใจกับเรื่อง นี้มาก  พ่อได้จ้างคนเลี้ยงเรา เราจำได้ว่าเล่นกับพวกพี่ผู้ชายชาย เด็กคนอื่นๆ เราโดนจำล็อกเเล้วเขาก็ข่มขืน เรา เขาใช้ผ้าปิดปาก กดเอาไว้ร้องเท่าใหร่ก็ไม่มีเสียง ภาพก็ตัดไปที่ เหมือนจะเป็นพี่เลี้ยง เขาอาบน้ำให้ คราบเลือดที่กางเกงในเราจำติดตา เราไม่รู้ว่าพี่เลี้ยงเขาทำยังไงกับเราตอนนั้น เราจำได้คร่าวๆ พอเราเริ่มโตขึ้นประมาณ ป.2 พ่อก็มีเเม่ใหม่ซึ่งเขาเกียจลูกติด มาก เขาหยิกเขาตีเรา เวลาพ่อไปทำงาน เรากลัวเขามากทุกเรื่องเราไม่กล้าบอกพ่อ เขาบอกถ้าบอกพ่อเราอาจโดนมากกว่านี้ พ่อเป็นคนรับจ้างทั่วไป พ่อเจอเฒ่าเเก่ใหม่เขาให้ย้ายไปอยู่ในสวนผลไม้ อยู่กันสามคนเหมือนเดิม เเม่เลี้ยง เรา พ่อ เช้ามาพ่อไปทำงาน เราจำได้ว่าเราซน เเม่เลี้ยงโมโหมาก ตีเราหนัก หนักกว่าเดิม เราร้องไห้ไม่หยุดจนพ่อกลับมา พ่อเห็นเราร้องไห้ ซึ่งเขาทั้งคู่ทะเลาะกัน ทะเลาะกันหนัก จนเเม่เลี้ยงเราหนีไป พ่อจีงไปตามเเม่เลี้ยงเเล้วปล่อยให้เราอยู่ในบ้านกะท่อมมืดไฟไม่มีอยู่คนเดียว เรานั่งรอพ่อ พ่อไม่มาตอนนั้นเฒ่าเเก่ พ่อเลยเอาเราไปบ้านลุงแกใจดีมากจะให้เราอยู่ด้วยเขามีน้องสาวเเล้วน้องสาวเขามีลูกชาย ลุงเเกรู้ว่าเราโดนเเม่เลี้ยงตีบ่อย พอพ่อกลับมา ลุงแกเลยไปคุยขอเรามาเป็นลูกบุญได้ใหม เราคิดว่าพ่อจะปฎิเสธไม่เลย เขาทิ้งเรา ลุงแกดีมากให้เงินไปโรงเรียนไปรับส่ง อยากได้อะไร เเกซื้อให้ ต่างกับป้า(น้องสาวลุง)แกดุมากแกด่าเรา เวลาลูกเเกดื้อหรือทำอะไรผิด ความผิดนั้นจะตกที่เราเพราะเราไม่บอกลูกแก เเกด่าเราเหมือนไม่ใช่คน เเกบอกรักเราเหมือนเราเป็นลูกไม่เลยกับการกระทำเราโตขึ้นประมาณม.3ได้ เราก็อยากเล่นกับเพื่อน เที่ยว เหมือนวัยรุ่นทั่วไป เราขอเเม่บุญธรรมเรา เขาไม่ให้ไป บ้านเพื่อนเราห่างประมาณ500เมตรได้เขาก็ยังไปตามกลับ ด่าเราต่อหน้าพ่อแม่เพื่อน แฟนเขาไม่ให้เรามี ลูชายเขาเริ่มโตเป็นหนุ่ม เริ่มจากคุยเล่นปกติเปลี่ยนไปเริ่มมาจับก้นเรา เราดุไป เขาบอกเเค่มืไปโดนเวลาเรานอนลูกชายแก ชอบมา ป้วนเปี่ยนเเถว หน้าเต้นที่นอนเรา เราไม่กล้าที่จะหลับเต็มอิ่มเลย เราเรียนกศน.ต่อม.6เราอายุ17ได้ซึ่ง เเม่บุญธรรมเรา ป่วย เข้าใจอารมณ์คนป่วยใหม จากที่เเกโมโหร้าย เเกก็ร้ายกว่าเดิม ซึ่งเราทดเเทนบุญคุณเขาด้วยการเฝ้าแกที่โรงบาล เปลี่ยนผ้าอ้อม เช็ดอึ ฉี่ คอยซื้อน้ำ ซื้อของใช้มาไว้ ถ้าเราซื้อไม่ถูกใจหรือช้า ก็โดนด่าลั่นห้องคนไข้รวมลั่นเลย ถามว่าอายใหมเราชินเเล้ว เพราะเขาด่าเราที่สาธาระณะเเบบนี้ตั้งเเต่ย้ายมาอยู่กับ แกเเล้ว เราเก็บกดมากเราไม่มีเพื่อน ชีวิตเราวนอยู่กับโรงพยาบาล ถ้าถามลูกแกไปไหน ตอบได้ว่าเด็กผู้ชายอะเนอะ มาหาแกเเหละเเต่เวลที่เงินหมด เราเคยขอร้องเเล้ว ผลัดกันดูเเลเเม่ได้ใหม ซึ่งเขาปฏิเสธ เเม่เป็นไต เบาหวาน ขาบวมเป็นเเผลเดิน ไม่ได้ ล้างไตทุกอาทิตย์ ซึ่งเราคอยไปเฝ้า เเล้วรอแกคอยเช็ดตัวให้ตอนเช้าพยาบาลเรียกญาติมาเช็ดตัว กลางวันเราเผลอหลับโดนเรียก กลางคืนโดนเรียก ทั้งวันทั้งคืนเเทบไม่ได้นอน ไม่พอใจ ก็ด่าเรา เราได้เเต่ทนหวังว่าจะผ่านไป เเล้วก็ผ่านมาเเม่ได้กลับบ้านพ่อบุญธรรม เเกสงสารเราเเกบอกเราดูเเลเเม่มาเยอะเเล้ว แกจะให้อิสระกับเราซึ่งคำที่แกบอกเรามันคือสิ่งที่เราต้องการมาทั้งชีวิตเราดีใจมาก ที่จะได้ออกข้างนอกทำงานเย็นกลับบ้านเช่าวันหยุดได้เที่ยวทะเล ย้อนกลับไปทั้งที่ผ่านมาเราไม่เคยเที่ยวกับเพื่อนข้างนอกออกไปเเต่ร้านค้า เขาออกไปข้างนอกให้เราเฝ้าบ้าน ซึ่งเราจะออกมาจุดนั้นมาเเล้วอะ ซึ่งเเน่นอนเเม่บุญธรรมเราไม่ยอม ไม่ยอมเลย เเกนั่งเก้าอี้ สั่งลูกชายเเกเขี้ยงเสื้อผ้า ของเอกสารของเรามาข้างนอก ซึ่งคนนั้น ฝนตก พ่อบุธรรมเราไปทำงาน เราได้เเต่นั่งร้องไห้เเกบอก อยากไปก็ไป ซึ่งมันเกินไปอะทั้งที่เราไม่เคยเถียงแกคิดร้ายกับแก พ่อบุญธรรมกลับมาแกก็พาเราไปสมัครงาน ซึ่งแกช่วยได้เเค่นี้ แกฝากเราที่ปั้มน้ำมันโชคดีมากที่มีที่พักฟรี เราดีใจมากได้เริ่มงาน พี่ทุกคนใจดีมาก เขาช่วยเรา ดีกับเรา เเต่งานเหนื่อยมากเดินทั้งวัน เราก็สู้ ถึงจะร้อนยิ่งเทศกาล ขาลากปวดขามาก เราชอบทำงานเร็วอันนี้ข้อเสียมาก พอคราวนี้เงินหาย ทำงานวัน300บางวันหาย500 ไม่ก็1000บาท เงินออกมาเเทบไม่เหลือ เราพยามเปลี่ยนตัวเองให้รอบครอบอย่ารีบค่อยๆคิด เราอยากได้รถมอไซค์มาก เพราะไม่เคยมีเลย พี่ที่ทำงานแกไม่ชอบเรารึเปล่าไม่รู้เเต่แก ดุ ดุมาก แกจะชอบข่มเราบอกอย่าให้ฝครค้ำให้เรานะถ้าเรามีตังออกแล้ว เพราะเราจะเที่ยวงานไม่ทำ เหลวไหล ซึ่งเราเสียใจมาก เเกคอยด่าเเซะเราเสมอ เราก็ทนเเล้วกะว่าจะเก็บตัง ให้ได้ เรื่องไม่คาดฝันก็มา พ่อแท้เรารู้ว่าเราทำงานก็มาหาทั้งที่ไม่เคยมาเลียวเเลตอนอยู่กับพ่อแม่บุญธรรมเป็นร้ายดียังไง เราทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน เกก็มานั่งคุยว่าแกรักเราตอนนั้นแกจำเป็นแกบอกเเกลำบากมากไม่มีตังเลย เเล้วพ่อมาขอเเบบนี้ ใครก็ปฎิเสธไม่ได้ เราให้ไป ลืมบอกไปพ่อเราติดเหล้ามากตั้งเเต้ราเด็กเเล้วที่เเม่ไปก็เพราะพ่อเมานี่เเหละ นั้นละ สักพักแกรก็มาบ่อยขึ้น 3วัน2วันมาขอเงินที เราก็บอกแกพ่อหนูเก็บเงินซื้อรถมอไซค์ เราเห็นเเก่ตัวไปใช่ใหม เเต่อยากมีไว้ไปซื้อข้าว ออกไปข้างนอกวันหยุดก็ยังดี เพราะตอนเรามาอยู่ปั้มมีเเค่เอกสารเปียกน้ำ เสื้อผ้า เราเก็บตังซื้อมือถือ สุดท้ายสมความตั้งใจเราออกรถไม่มีคนค้ำ ดาว์10000บาท ซึ่งเราก็อยากเปลี่ยนงานเพราะมันเหนื่อยมากตังหายไม่คุ้มเลยอดทนทำมาปีกว่า สุดท้ายเราย้ายออกเช่าห้อง1700 ทำงานร้านขนมซึ่งเพิ่งทำได้2เดือนเราเริ่มมีแฟนรู้จักกันผ่านแอปหาคู่เราก็เล่นเรื่อยๆ คุยเขาก็ดูใจดี ซึ่งเรานัดเจอกันทุกอย่างก็ดูดีไปหมดซึ่งเราทำงานไปพักนึงเเฟนเราขอมาอยู่ด้วยเราก็โอเค วันนั้นจำได้เลยเเม่เขามาส่งเเม่เขาบอกกูไม่ลงดังมาก เราได้ยินวูบมากอะ เหมือนเราไปเอาลูกชายเขามา เหมือนเวลาเจอเขาเขาไม่ค่อยชอบเรา  ซึ่งแฟนเรานางก็สมัครงานที่เราอยู่ก็เป็นช่างซึ่งเงินเมน้อยมากซึ่งไม่พอเลยเดือนนึง6200ไม่เคยเกินนี้เราก็งง อาจเพราะโดนหักไปสาย นางตื่นยากมากเราพยายามปลุกไม่เคยได้ผล ต้องตื่นเอง อยู่ไปสักพักเราทนไม่ไหวจริงๆเงินไม่พอค่าห้องรวมค่าน้ำไฟ2300ค่ารถ3070เราทำงานได้10000ต้องมาเลี้ยงเเฟนอีกเพราะเงินเขาไม่พอเขาออกรถยนต์ส่งค่ารถเป็นหมื่นมอไซค์นางเราเครียดมาก  สุดท้ายเขาขอกลับอยู่บ้านเขาบอกมีงานทำเงินเยอะกว่าเราก็ให้เขากลับ มันเริ่มดีเเล้วใใหมล่ะ เเต่ไม่! เราท้องทั้องมา2จะ3เดือนเเล้ว เรายอมรับพลาดเอง ตอนเเรกเราไม่สงสัยประจำเดือนเราก็มาไม่ปกติอยู่เเล้วมาบ้างไม่มาบ้าง คราวนี้ที่รู้เพราะอะไรอะหรอ เราเเพ้ เเพ้ท้อหนักมากกินน้ำเปล้ายังอ้กเลย ทรมารมากเราอยู่คนเดียวฝืนขี่รถกลับทั้ง ที่เวียนหัว เรากินอะไรไม่ได้เลย เเต่มันหิว หิวมาก หิว กินเเค่ไหนอ้วกหมด เเฟนเราบอกให้ออกมาอยู่กับนางนางบอกเงินที่นี้ดีจ้างเเพง เรานางก็พูว่าอยู่คนเดียวอัตรายท้องโตกว่านี้เเย่นะ ลื่รไปไม่มีใครรู้ นุ่นนี่นั้น เราก็ตกลงยอมไปอยู่ด้วย ซึ่งเรามีเงินสุดท้ายที่ออกมา จ่ายค่าห้องมัดจำไป เกลือบหมด ไม่พอจ่ายรถที่ตัวเองผ่อนด้วยซ้ำเพราะใช้หนี้พี่ที่เคยยืมอีก3000ตอนนี้เหลือพันกว่า ตอนเเรกแฟนดูเเลดีมาก พอเงินเราหมดเราอยากกินอะไรอาจจะใช้ตังนาง เราก็โดนดุ นางบอกเราใช้เงินเปลืองกินเยอะ ซึ่งเราอยู่ รอนางกลับ กินข้าววันละมื้อ นางจะซื้อให้ตอนกลับบ้าน กว่าจะเลิกงานก็ดึก ในห้องไม่มีข้าว อาหารกินเลยมีเเต่น้ำที่เรากินไป บางวันก็กลับดึก3 4ทุ่มบ้างกว่าจะได้กินข้าว เราไม่กล้าพูดโดนว่าเรื่องกิน เขาบอกไม่มีเงินผ่านมา2เดือนเเล้วเขาบอกเงินไม่พอทั้งค่าห้องรถเราค้างชำระมาจะ3เดือนเเล้ว วันนี้ที่ตั้งกระทู้ เรายังไม่ได้กินข้าวเลยเพราะเขากลับมานอนไม่สนใจเรา เราไม่กล้าปลุก เราคิดนะว่าจะไปสมัครงานท้องไม่ค่อยออก เรายังไม่มีเงินฝากท้องเลย เราควรทำไงดี?