คนเราจะใจดำกับใครสักคนได้ไหม รู้สึกเหนื่อย รู้สึกว่าทำไมเราไม่บอกปัดปฏิเสธไป เราก็ปากหนัก ไม่กล้าพูด ได้แต่ก้มหน้ายอมรับมัน แล้วมันก็ทำให้เราทุกข์ใจ แบบว่าบอกไม่ถูก รู้สึกอยากหนีไปใกลๆ ไม่ต้องเจอคนที่รู้จัก ปิดการสื่อสารทั้งหมดที่มีที่สามารถติดต่อเราได้ ไม่อยากจะรับรู้อะไร เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อยากช่างมันไปทุกอย่าง ปากบอกไหว แต่ใจนี่เหนื่อยมาก เหนื่อยสุดๆ แทบจะไม่อยากทำอะไร ไม่อยากจะเก็บทุกเรื่องราวมาคิดมาก ให้มันบั่นทอนจิตใจ อยากจะมีจิตใจที่ยิ้มแย้มเหมือนเมื่อก่อน ยิ่งโต ยิ่งรู้สึกว่า ทำไมต้องมาคิดอะไรเยอะแยะไปหมดของทุกๆเรื่องราวที่เกิดขึ้น อยากจะยิ้มแย้มแจ่มใสในทุกๆวัน พร้อมสำหรับการสู้ในวันใหม่ๆ อยากจะหนี หนี แล้วก็หนีความวุ่นวายออกไปสู่ความสงบ ในที่ที่ไม่ต้องมีเรื่องมีราวให้คิดมาก ทุกวันนี้รู้สึกเหนื่อย เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ
คนเราจะใจดำกับใครสักคนได้ไหม