เมื่อวาน อ่านหน้าฟีดของเพื่อนคนหนึ่ง เธอเขียนว่า
   "เรียกสัตว์เลี้ยงว่าน้อง เรียกผัวว่ามัน THAILAND Only จริง ๆ "

   อ่านไป ก็กดขำกลิ้งแล้วคิดตาม แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นอะไรมาก  ทั้งที่อยากต่อท้ายว่า
   "ถ้าเป็นสุนัขคงต้องเรียกน้อง  แต่ถ้าเป็นแมว ได้ยินเค้าเรียกนาย แล้วต้องเรียกตัวเองว่าทาสนะจ๊ะ"



   
  
  ใครเคยเจอประสบการณ์จริงเรื่องนี้บ้าง แชร์หน่อยค่า

   
   เรามักจะเห็นคนเป็นแฟนกันหลายคน ให้สัตว์เลี้ยงกันเป็นของขวัญวันเกิด   

นี่พูดตามประสาคนที่เลี้ยงสุนัขมาตั้งแต่เด็ก และตอนนี้ เวลาใครต่อใครถามว่าเลี้ยงอะไรไหม จะตอบเสียงแข็งว่า "ไม่ได้เลี้ยง"  แต่กลับมีน้องหมาจร น้องแมวจรอยู่ในความดูแลมากกว่า 10 ตัว จัดการให้คุณหมอมาฉีดยา ทำหมัน รักษาโรคสารพัดอย่างไปตามมีตามเกิด   น้องจรทั้งหลายก็ติสท์ทั้งนั้น  อยากมาก็มา  อยากไปก็ไป    ตัวล่าสุดนี่เป็นเนื้องอกที่ตาแล้วพัฒนาไปเป็นมะเร็ง ผ่าตัดตาออกแล้ว  ต้องจัดการให้อุ้มไปให้คีโมอยู่ทุกอาทิตย์จนครบ 4 ครั้ง

อยากบอกว่า อยากรณรงค์ให้ไม่มอบสัตว์เลี้ยงเป็นของขวัญให้กันและกัน ไม่ว่าในเทศกาลใด ๆ ทั้งสิ้นนะคะ
เพราะหมา แมว ไม่ใช่ของขวัญนะคะ  แต่เป็นสิ่งมีชีวิตมีหัวใจที่อยู่กับเราไปนับ 10 ปี   เป็นความรับผิดชอบและภาระอันยิ่งใหญ่
เคยเห็นบางคนที่เลิกกันมาบ่นว่า ไม่อยากเลี้ยงต่อแล้ว ...  ฟังแล้วเศร้ามาก


แถมพกอีกอย่างคือ การจะเลี้ยงน้องหมา น้องแมวให้ดี  และมีความสุขทั้งและเรา อาศัยการดูแลเอาใจใส่ ความทุ่มเท อย่างมาก
มันไม่ใช่เรื่องน่ารัก ๆ แบบชั่วครู่ชั่วยาม แต่คือการทุ่มเทดูแลกันไปยาวนานนับทศวรรษ  แถมยังมีเรื่องจุกจิกสารพัด อย่างดูแลเรื่องฉีดยา เรื่องเห็บหมัด พาไปตัดขน พาไปรักษา  คอยตามเก็บอึเวลาน้อง ๆ เรี่ยราดในที่สาธารณะ  แถมต้องวางแผนด้วยว่าเวลาไปเที่ยวจะทิ้งเขาไว้อย่างไร  เหล่านี้เป็นต้น

จริง ๆ ก็ไม่ใช่กระทู้สาระอะไรนักหนานะคะ

บ่น ๆ เล่า ๆ ไปตามที่ได้เห็นและได้ยินมา