สวัสดีค่ะ เราอายุ23ปี พึ่งเรียนจบมาได้ปีนึง ตอนนี้เราทำฟรีแลนซ์
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรารู้สึกว่ามองไปทางไหนทุกอย่างก็ไม่โอเค มันรกหูรกตา ไม่เข้าที่เข้าทาง พอหยิบจัดไปคนอื่นในบ้านก็มาทำรกอีก แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็น...
ประเด็นก็คือเราอยู่กับยายวัย70อัพ พอเค้าเป็นบ้านรก เค้าจะเข้ามาด่าเราอัติโนมัติแบบที่เราคิดว่าหลายๆบ้านก็เป็น แต่เค้ามักจะด่า ในสิ่งที่เราไม่ได้เป็นคนทำ
ทุกคำพูดของเค้าทำให้เราคิดมาก ไม่ว่าจะเป็นทำไมเราไม่ทำอะไรเลย(ทั้งๆที่เราทำแทบทุกอย่าง)
ทำไมเราไม่เรียบร้อยแบบผู้หญิง(เราไม่เคยใส่กระโปรงสั้นตามแบบที่ยายบอก ไม่เคยเที่ยวกลางคืน ไม่เคยออกไปไนโดยไม่มีคนในบ้านไปด้วยไม่เคยโกหกหนีเที่ยว เราตั้งใจเรียนไม่เข้าสังคมไปไหนกับเพื่อนเพราะเค้าบอกคนพวกนั้นแรด หาแต่สามี เราก็ทำตาม) แต่สุดท้ายเค้าก็บอกเราไม่ดี
เมื่อมันนานวันเข้า บวกกับแม่และยายไม่กินเส้นกัน เราเป็นคนกลางที่เหมือนสำลี
เราไม่ชอบการกระทำของทั้งสองฝ่ายที่เอาแต่ละคนมาทินทาให้เราฟังซึ่งเป็นคนกลาง
ยายจะบอกว่าแม่เราเลว ไม่เคยดูเเลลูก เสื้อผ้าไม่เคยสนใจซื้อให้
แม่ก็บอก ยายแยกแยะอะไรไม่เป็น สอนลูกหลานไม่ได้
เราเครียด เราเริ่มมองทุกอย่างแล้วก็หงุดหงิด จนล่าสุด แม่ด่าเรา ยายด่าเรา ว่า .....ทำไมถึงกลายเป็นคนที่มีความคิดแบบนี้ ทำแบบนี้จะไปอยู่กับใครได้ จะมีใครคบ
ทำไมเราต้องทำตัวเป็นคนแก่ และอื่นๆ
แต่มันก็จริง ในตอนนี้ เรามีเพื่อนไม่ถึง1คนด้วยซ้ำ เพราะเพื่อนทุกคนที่มีถ้าไม่โดนแม่แขวะตอนมาหาที่บ้าน ก็เฟตตัวเพราะยายไปด่าญาติๆเค้า เพื่อนที่เคยสนิทตอนนี้เริ่มไม่มีใครคุยกับเรา
เราอยากมีเพื่อนนะ แต่ทุกครั้งที่กลับมาจากเรียนต่อ เราจะนัดกันไปกินข้าว กลับไม่เกิน6โมงเย็น เเม่เราก็ไม่ให้ไป เราอายุ23แล้วนะ
เค้าจะโมโหแลวีนเราตอหน้าคนอื่นๆ สุดท้าย เราก็ไม่มีน้าไปติดต่อเพื่อนคนนั้นอีก
เรากลายเป็นคนคิดมาก จนบางทีก็เริ่มทำร้ายตัวเอง
เรารู้สึกว่าตัวเองเริ่มควบคุมอารมณ์เวลาโกรธไม่ค่อยได้ เรามักจะเอาหัวโขกกำแพง ทุบหัวตัวเอง บางทีก็ต่อยผนัง
เรากินเยอะขึ้น เพราะกินคือทางเดียวที่จะทำให้เราไม่คิดถึงเรื่องเครียดๆ จากน้ำหนัก 47 สูง165 ตอนนี้เราน้ำหนัก70 เรียกได้ว่าขึ้นแบบลดไม่ลง
เราคิดว่ากำลังจะไปหาจิตแพทย์ เราบอกแม่กับยายหลายครั้งเเล้ว เค้าก็ด่า บอกว่าอย่าทำตัวเยอะ.....
เราเครียด ราอยากปรึษาเพื่อนแต่เราไม่มี เลยต้องมาพิมพ์ลงในนี้ มีใครพอมีแนวทางให้เราบ้างมั้ย
ขอบคุณค่ะ
เราถูกด่าว่าเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย......
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรารู้สึกว่ามองไปทางไหนทุกอย่างก็ไม่โอเค มันรกหูรกตา ไม่เข้าที่เข้าทาง พอหยิบจัดไปคนอื่นในบ้านก็มาทำรกอีก แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ประเด็น...
ประเด็นก็คือเราอยู่กับยายวัย70อัพ พอเค้าเป็นบ้านรก เค้าจะเข้ามาด่าเราอัติโนมัติแบบที่เราคิดว่าหลายๆบ้านก็เป็น แต่เค้ามักจะด่า ในสิ่งที่เราไม่ได้เป็นคนทำ
ทุกคำพูดของเค้าทำให้เราคิดมาก ไม่ว่าจะเป็นทำไมเราไม่ทำอะไรเลย(ทั้งๆที่เราทำแทบทุกอย่าง)
ทำไมเราไม่เรียบร้อยแบบผู้หญิง(เราไม่เคยใส่กระโปรงสั้นตามแบบที่ยายบอก ไม่เคยเที่ยวกลางคืน ไม่เคยออกไปไนโดยไม่มีคนในบ้านไปด้วยไม่เคยโกหกหนีเที่ยว เราตั้งใจเรียนไม่เข้าสังคมไปไหนกับเพื่อนเพราะเค้าบอกคนพวกนั้นแรด หาแต่สามี เราก็ทำตาม) แต่สุดท้ายเค้าก็บอกเราไม่ดี
เมื่อมันนานวันเข้า บวกกับแม่และยายไม่กินเส้นกัน เราเป็นคนกลางที่เหมือนสำลี
เราไม่ชอบการกระทำของทั้งสองฝ่ายที่เอาแต่ละคนมาทินทาให้เราฟังซึ่งเป็นคนกลาง
ยายจะบอกว่าแม่เราเลว ไม่เคยดูเเลลูก เสื้อผ้าไม่เคยสนใจซื้อให้
แม่ก็บอก ยายแยกแยะอะไรไม่เป็น สอนลูกหลานไม่ได้
เราเครียด เราเริ่มมองทุกอย่างแล้วก็หงุดหงิด จนล่าสุด แม่ด่าเรา ยายด่าเรา ว่า .....ทำไมถึงกลายเป็นคนที่มีความคิดแบบนี้ ทำแบบนี้จะไปอยู่กับใครได้ จะมีใครคบ
ทำไมเราต้องทำตัวเป็นคนแก่ และอื่นๆ
แต่มันก็จริง ในตอนนี้ เรามีเพื่อนไม่ถึง1คนด้วยซ้ำ เพราะเพื่อนทุกคนที่มีถ้าไม่โดนแม่แขวะตอนมาหาที่บ้าน ก็เฟตตัวเพราะยายไปด่าญาติๆเค้า เพื่อนที่เคยสนิทตอนนี้เริ่มไม่มีใครคุยกับเรา
เราอยากมีเพื่อนนะ แต่ทุกครั้งที่กลับมาจากเรียนต่อ เราจะนัดกันไปกินข้าว กลับไม่เกิน6โมงเย็น เเม่เราก็ไม่ให้ไป เราอายุ23แล้วนะ
เค้าจะโมโหแลวีนเราตอหน้าคนอื่นๆ สุดท้าย เราก็ไม่มีน้าไปติดต่อเพื่อนคนนั้นอีก
เรากลายเป็นคนคิดมาก จนบางทีก็เริ่มทำร้ายตัวเอง
เรารู้สึกว่าตัวเองเริ่มควบคุมอารมณ์เวลาโกรธไม่ค่อยได้ เรามักจะเอาหัวโขกกำแพง ทุบหัวตัวเอง บางทีก็ต่อยผนัง
เรากินเยอะขึ้น เพราะกินคือทางเดียวที่จะทำให้เราไม่คิดถึงเรื่องเครียดๆ จากน้ำหนัก 47 สูง165 ตอนนี้เราน้ำหนัก70 เรียกได้ว่าขึ้นแบบลดไม่ลง
เราคิดว่ากำลังจะไปหาจิตแพทย์ เราบอกแม่กับยายหลายครั้งเเล้ว เค้าก็ด่า บอกว่าอย่าทำตัวเยอะ.....
เราเครียด ราอยากปรึษาเพื่อนแต่เราไม่มี เลยต้องมาพิมพ์ลงในนี้ มีใครพอมีแนวทางให้เราบ้างมั้ย
ขอบคุณค่ะ