ใครเคยเป็นเหมือนเราบ้าง?

เรารับรู้และจดจำเรื่องต่างๆ ตั้งแต่อยู่อนุบาล
พ่อเรามีเมียน้อยและมีลูกสาวกับเขา 1 คน
แต่ถึงยังไงพ่อก็ไม่เคยทิ้งเรา แม่และน้องสาว
แต่บ่อยครั้งที่แอบเห็นแม่ร้องไห้

เราโตขึ้นอยู่ชั้นมัธยม.. พ่อเลิกกับเมียน้อย เพราะเขาได้สามีใหม่.. เราดีใจมากกก
แต่พ่อก็ยังส่งเงินให้ลูกคนนั้นนะ.. เราก็ไม่คิดโกรธ เพราะเด็กไม่รู้เรื่องอะไรด้วย.. ทุกอย่างเริ่มดีขึ้น

จนเราเรียนจบ ป.ตรี  มีญาติฝั่งพ่อมาบอกว่า พ่อมีผู้หญิงใหม่ได้ลูกชาย ตอนนี้อายุ 3 ขวบ.. อึ้งงง ค้างไปเลย
ตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียว..แม่รู้ยัง? 
สุดท้าย  แม่รู้เรื่องนี้มาตลอดแต่ไม่อยากให้เรารู้เพราะเรากำลังเรียน กลัวเรากับน้องเครียด
แม่บอกเราว่า"อย่าไปเครียดกับสิ่งที่เราไม่ได้ทำ คนทำต่างหากที่ต้องเครียด"

เราและแม่ทำเป็นไม่รู้เรื่องที่พ่อมีเมียใหม่และลูกชาย
ซึ่งพ่อก็คิดว่าเราไม่รู้... จนกระทั่งวันหนึ่ง
พ่อเกิดอุบัติเหตุเขามาเปิดตัวและพาลูกชายมาที่โรงพยาบาล เราสติแตกมากร้องไห้
มีแม่ที่หันมาบอกว่า" อย่าร้อง.. คนที่เครียดสุดตอนนี้คือพ่อ" 
เรื่องนี้เรากับแม่ปิดน้องสาวเรามาตลอด
เพราะเป็นช่วงที่น้องเราสอบบรรจุเข้าทำงาน

เราหันไปบอกแม่กับน้องสาวว่าถ้าไม่มีพ่อเราก็อยู่กันได้😭😭😭

สุดท้ายพ่อก็ไม่ทิ้งเขา.. และไม่ทิ้งครอบครัวเรา
ไปมา 2 บ้าน.. แม่ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่ามันคือเวรคือกรรม
ทุกวันพ่อก็ดูดบุหรี่ ดื่มเหล้า การพนัน ก็หนักขึ้นเรื่อยๆ... จนเรารู้สึกเบื่อพ่อ

บางครั้งพ่อสอนอะไรเรา.. เราไม่ฟัง
นึกในใจว่า"ทำไมพ่อไม่ทำตัวอย่างให้ดู"

ความรู้สึกไม่ดีกับพ่อ.. มันไม่ควรจะเกิดขึ้นกับคนเป็นลูกเลย.. เราเบื่อความรู้สึกแบบนี้😭😭😢😢