เรื่องมีอยู่ว่า  มีเมืองหนึ่งชื่อว่าเมืองเล็ง (แถว ๆ วิเชียรบุรี) มีเจ้าเมืองเล็งปกครองอยู่ มีลูกชายหนึ่งคน เมื่ออายุได้ 20 ปี ก็อยากจะมีคู่ครอง เจ้าเมืองเล็งจึงมาสู่ขอลูกสาวของเจ้าเมืองศรีเทพ ฝ่ายเจ้าเมืองศรีเทพบอกว่าถ้าอยากได้ลูกสาวไปเป็นลูกสะใภ้จริง ๆ ก็ให้สร้างถนนจากเมืองเล็งมาเมืองศรีเทพให้เสร็จก่อนพระอาทิตย์ขึ้น มิฉะนั้นจะถือไม่มีความตั้งใจจริงและจะไม่ยกลูกสาวให้
เจ้าเมืองเล็งตอบตกลง แล้วจึงเกณฑ์ไพร่พลมาลงมือเร่งสร้างถนนในทันที ในระหว่างการก่อสร้างนั้น ชาวเมืองเล็งได้ขุดดินกันไปทำถนนคนละจอบสองจอบ ได้เกิดสระใหญ่ขึ้นลูกหนึ่ง ปัจจุบันเรียกว่า สระลองจอบ พอถึงตอนกลางคืน ฝ่ายเมืองศรีเทพเกรงว่าทางเมืองเล็งจะมองไม่เห็นจุดหมายปลายทางที่จะต้องสร้างถนนให้มาถึง จึงได้ทำโคมไฟขนาดใหญ่แล้วยกขึ้นสูง
เพื่อให้ชาวเมืองเล็งเห็นแสงสว่าง แต่ทางฝ่ายเมืองเล็งกลับเข้าใจผิดคิดว่า พระอาทิตย์ขึ้นแล้วสว่างแล้ว การสร้างถนนไม่สำเร็จ จึงได้เลิกราไม่สร้างต่อไป ถนนจึงไม่ถึงเมืองศรีเทพ ดังนั้นจึงได้ชื่อว่าถนนขาด จอบเสียมถูกปักทิ้งไว้หนองสอบหนองแฟบ ขนมต่าง ๆ ที่เตรียมไว้ในพิธีแต่งงานก็สาดทิ้งที่ตรงนั้น ต่อมาตรงนั้นก็ได้ชื่อว่า ดงพญาสาด แล้วก็พากันกลับเข้าเมืองเล็งไป ก็เป็นอันว่าทั้งสองฝ่ายก็ไม่ได้แต่งงานกัน