ทันที่ที่เครื่องบินเข้าเทียบน่านฟ้าของประเทศใหม่ในยุโรปตะวันออกที่เพื่อนบ้านทางการค้าจากประเทศใกล้เคียงอย่างอิตตาลี ตั้งชื่อให้ว่า "มอนเตเนโก"เราก็จะได้เห็นภาพภูมิประเทศอันแปลกตา เต็มไปด้วยภูเขาสีดำขนาดใหญ่สุดลูกหูลูกตา ประปรายไปด้วยหิมะที่ยังไม่ละลายของต้นฤดูหนาวเดือน ม.ค. (ที่ชาวท้องถิ่นนิยามว่าเป็นฤดูหนาวอุ่นที่สุดตั้งแต่เคยมีมา) ยังไม่ทันจะรู้สึกทึ่งกับความมหึมาของภูเขา และหุบเขา เครื่องบินก็ลอยลำเข้าสู่ทะเลสาบสีใส และฝูงนก คราวนี้เราจะเห็นทั้งภูเขาและทะเลสาบเคลื่อนผ่านสายตาอย่างช้าๆผ่านหน้าต่างของเครื่องบิน เป็นทิวทัศน์ที่เห็นทำลืมเลือนความเหนื่อยล้าของการเดินทางไปชั่วครู่ นี่คือ วิถีทักทายผู้คนอันครั้นคร้ามของมอนเตเนโก ประเทศใหม่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณของผืนแผ่นดินดั้งเดิม

Podgorica คือเป้าหมายรองของการเดินทางครั้งนี้ เป้าหมายหลักคือการใช้เวลาอยู่กับเจนน่า เพื่อนชาว Montenegrin และครอบครัวของเจนน่าที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้เป็นเวลา 1 สัปดาห์เต็ม 

Podgorica เป็นเมืองหลวงขนาดเล็ก ที่ไม่ว่าจะเดินทางไปไหน ค่า Taxi ก็จะไม่ค่อยเกิน 2-3 Euros มีทั้งห้างสรรพสินค้า(มีเพียง 2 แห่งเท่านั้น แต่ก็เพียงพอกับจำนวนผู้คนของที่นี่) ย่านห้างร้านที่ครึกครื้น ร้านอาหารและค่าเฟที่เปิดจนถึงดึกดื่น โบถส์ Orthdox และสวนสาธารณะที่มีทะเลสาบไหลผ่าน

ผู้คนที่นี่นิยมขับรถ หรือไม่ก็เดินทางด้วย Taxi เพราะสะดวกสบาย สามารถเรียกผ่าน Application ที่มีชื่อว่า Taxiod ได้ การเดินทางด้วยรถเมล์ไม่ค่อยเป็นที่นิยมเท่าไหร่ เพราะตารางการวิ่งที่ไม่แน่นอน จำนวนรถที่น้อยมากๆ และค่าโดยสารก็ใกล้เคียงกับ Taxi

หรือ Tesla Taxi ที่พึ่งให้บริการใน Podgorica นี้ก็ตัวเลือกใหม่ที่น่าสนใจสำหรับผู้คนในเมืองและนักท่องเที่ยว ด้วยค่าโดยสารที่สูงกว่าการเรียก Taxi ปกติเพียงเล็กน้อย ผ่าน Application ของ Tasla Go App โดยตรง ซึ่งใช้งานง่ายกว่า Taxiod เพราะเมนูหลักเป็นภาษาอังกฤษ สามารถเลือกจ่ายเป็นบัตรเครดิตได้ และทราบค่าเดินทางล่วงหน้า(มีแถมน้ำเปล่าด้วย) ในขณะที่ Taxiod ต้องจ่ายเงินสดกับคนขับโดยตรงเท่านั้น และจะทราบค่าเดินทางต่อเมื่อถึงที่หมายแล้ว
แต่ข้อดีของ Taxi ทั้ง 2 ประเภทคือ คนขับจะไม่ปฎิเสธลูกค้าไม่ว่าจะเรียกไปที่ไหน คนขับ Tesla Taxi เล่าให้ฟังว่าวันๆหนึ่งจะมีลูกค้าเรียกใช้บริการผ่าน Application 30-40 รอบ เพราะ Tesla Taxi ถือเป็นสิ่งใหม่ในเมืองและใครๆก็อยากลอง บางคนก็เรียกให้ไปส่งที่เมืองท่องเที่ยวชายทะเลไม่ใกล้ไม่ไกลจาก Podgorica อย่าง Budva ค่าโดยสารต่อครั้งอยู่ที่ประมาณ 40 Euros ขึ้นไป

แต่สำหรับการเดินทางด้วยรถไฟระหว่างเมืองแล้ว ค่าโดยสารยิ่งถูกกว่า โดยสามารถซื้อตั๋วที่หน้าเคาเตอร์ของสถานีรถไฟตามเมืองต่างๆ(ไม่รับบัตรเครดิต) โดยตั๋วโดยสารสามารถเก็บไว้ใช้ซ้ำได้ภายในเวลา 1 วัน หากจำไม่ผิดคือใช้ซ้ำในเที่ยวขากลับ ค่าโดยสารระหว่างเมืองจากที่ได้เดินทางไปเมืองติดชายทะเลที่ชื่อว่า Sutomore และ Bar อยู่ห่างจาก Podgorica ประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง ค่าโดยสารอยู่ที่ 2  Eoros เท่านั้นเอง แต่ตัวรถไฟเองก็ไม่ได้หรูหรา และค่อนไปทางเก่า ที่พอจะชอบอยู่บ้างคือวิวทิวทัศน์สวยๆระหว่างทางมากกว่า

โชคดีที่เจนน่าชื่นชอบการทานอาหารนอกบ้าน เป็น Cafe lover และทำงาน(ช่วงนั้น)ในตัวเมือง ตลอด 1 สัปดาห์ของการพักอาศัยจึงได้เข้าร้านโน้นออกร้านนี้ของร้านอาหารยอดนิยมและค่าเฟ่ชื่อดังในกลุ่มคนท้องถิ่นอยู่แทบทุกวัน

อย่างไรก็ดี Podgorica เป็นเมืองหลวงเล็กๆ การแข่งขันของร้านรวงต่างๆ ณ ปัจจุปันยังอยู่ที่รสชาติ ราคา การเสิร์ฟกาแฟซักแก้วของที่นั่นอาจไม่ใช่แก้วกาแฟที่มีความแฟนซีไล่สีเหมือนกาแฟในบ้านเรา แต่ก็เป็นกาแฟที่เสิรฟ์มาพร้อมถาดวางคู่กับน้ำเปล่า และกระดาษเช็ดปากแผ่นใหญ่ตามสไตล์การดื่มกาแฟของชาวยุโรป ที่สำคัญที่นี่มีเมนูกาแฟให้เลือกหลากหลายมาก เพราะ Montenegrin ทั้งหลายนิยมการดื่มกาแฟ ทำให้คาเฟ่ต่างๆนำเข้าเมล็ดกาแฟจากต่างประเทศมาให้ได้ลิ้มลองกัน เช่นเราสามารถสั่ง Arabica ที่ใช้เมล็ดกาแฟจากประเทศเคนย่าได้ 

ถ้าหากมองให้ลึกลงไปอีกซักนิด ไม่มีครั้งไหนและเวลาใดเลยที่แวะเวียนไปตามคาเฟ่ต่างๆในเมืองแล้วจะไม่เจอผู้คน เช้า สาย บ่าย เย็น จนถึงดึกๆ แทบทุกที่นั่งจะถูกจับจองไปด้วยผู้คนที่มาพบป่ะกัน ดูแทบจะไม่มีใครสนใจ Smart phone มากกว่าคนที่อยู่ตรงหน้า ขณะต่อคิวทำธุระ ในห้างร้านหรือธนาคารก็ไม่เห็นใครก้มหน้าติดจอมือถือแม้กระทั่งวัยรุ่น การมานั่งร้านกาแฟเป็นกิจกรรมที่เป็นสีสันของชีวิตชาวเมืองที่นี่ ถือเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ ยังไงก็ต้องมา และขอให้ได้ใช้เวลาคุยกัน ถ้าใครมีทุนทรัพย์ในการจับจองทำเลเพื่อเปิดร้านกาแฟในช่วงนี้ บริหารดีๆอาจเลี่ยงความสำเร็จได้ยาก เพราะการดื่มกาแฟที่มาพร้อมกับบทสนทนาถือเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตของชาว Montenegro ไปแล้ว

Podgorica เป็นเมืองที่มีจำนวนประชากรไม่มาก(ประชากรทั้งประเทศ ปัจจุปันอยู่ที่ประมาณ 62,000 คน) แต่ถ้าดูด้วยสายตาก็เต็มไปด้วยผู้คนหลากหลายวัย ทั้งคนแก่ ผู้ใหญ่ วัยรุ่น และเด็กๆ มีชาวต่างชาติที่มาเรี่ยไรขอเงินตามถนนต่างๆ แต่ถือน้อยกว่าในเมืองอื่นๆของยุโรปอยู่มาก

ถึงผู้คนส่วนมากดูมีความสุขกัน แต่มีประสบปัญหาเดียวกันเหมือนกับหลายประเทศ เช่น Fresh Graduate เรียนจบออกมาแล้วหางานทำไม่ค่อยได้ นายจ้างมักจ่ายผลตอบแทนที่ต่ำ ทั้งยังเลือกได้เพราะยังไงมีคนที่ยอมรับค่าแรงอันจำกัดจำเขี่ย บางจังหวะ โชคก็เข้าข้างในเรื่องงาน หลักจากตกงานมาอยู่พักใหญ่ๆ เพราะได้รับการแนะนำให้ไปลองสัมภาษณ์งานจากเครือข่ายเพื่อนฝูงที่ทำงานอยู่ในองกรณ์นั้นๆอยู่แล้ว จากที่ได้เห็นการสัมภาษณ์ที่นั่น(ผ่านประสบการณ์สัมภาษณ์งานของเจนน่า)ก็ค่อนข้างล่ะเอียด โดยเฉพาะองกรณ์ที่เจ้าของกิจการต้องการเฟ้นหาบุคคลที่ใช่จริงๆ การสัมภาษณ์มีตั้งแต่ 1-2 ครั้งขึ้นไป โดยครั้งที่ 1 เป็นการสัมภาษณ์โดย HR และครั้งที่ 2 สัมภาษณ์ตรงกับเจ้าของธุรกิจและหุ้นส่วน ข้อดีคือผู้สมัครทราบผลเร็วมากหลักสัมภาษณ์เพียง 2-3 วัน ทั้งนี้ทั้งนั้น ด้วยค่าครองชีพในเมืองที่อาจจะไม่ได้สูงเท่าไหร่ บรรยากาศความแข่งขันและความตึงเครียดของผู้คนจึงไม่ค่อยมีให้เห็นอย่างชัดเจน แรงผลักดันของคนส่วนมากที่อยากจะได้งานไม่ได้มาจากเงินทองไม่พอใช้ แต่มาจากการอยากเริ่มสร้างครอบครัวของตัวเอง

สำหรับที่อยู่อาศัยตลอดทริปนี้มีด้วยกัน 2 แห่ง แห่งแรกคือบ้านของครอบครัวเจนน่า และแห่งที่ 2 คือบ้านพักที่ขยับเข้ามาในเมืองหน่อยโดยจองผ่าน AirBnb จุดที่ชอบคือลักษณะบ้านของที่นี่คือจะมีบันไดอยู่ด้านนอกตัวบ้าน ทำให้ครอบครัวใหญ่สามารถแบ่งชั้นกันในการอยู่อาศัยและใช้ประตูทางเข้าแยกกัน

จากที่ได้จองห้องพักกับ AirBnb เวลาที่เดินทางไปยุโรปพบว่าค่าห้องต่อคืนถูกมากเมื่อเทียบกับทำเล พื้นที่ของบ้านและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ

เคล็ดลับส่วนตัวมักจะเลือกจองกับเจ้าของที่พักที่เป็น Super Host เพราะ Super Host ส่วนมากมักจะตอบคำถามกันเร็ว มีประสบการณ์ในการสื่อสารกับแขกมากหน้าหลายตาจากทุกมุมโลก มีอะไรก็ช่วยเหลือได้ทันทวงที ที่สำคัญยังใจดีกันอีกด้วย เวลาเดินทางไปไหนบางทียังอด Capture หน้าจอเลขทะเบียนของ Taxi ส่งให้ Super Host ช่วยรับรู้ด้วยอีกคนหนึ่ง

อย่างเช่นที่พักแห่งนี้ราคาต่อคืนขณะที่จองเป็นเงินไทยอยู่ที่ 495.-  นอกจากข้าวของเครื่องใช้ต่างๆที่จำเป็นอย่าง Heater เครื่องทำน้ำอุ่น ครัว ตู้เย็น และเครื่องซักผ้าแล้ว ยังมี Supermarket ใกล้ๆในระยะที่เดินถึง นั่ง Taxi ไปใจกลางเมืองก็เพียง 2 Euros เท่านั้น ซึ่งหากจองโรงแรมราคาต่อคืนอาจจะเริ่มต้นที่ 1,000.-  ขึ้นไป และไม่น่าจะมีเครื่องซักผ้าให้ใช้บริการ ใครอ่านแล้วอยากลองพักทีเดียวกันดูก็แนะนำ Host  ชื่อ Lazar จองผ่าน AirBnb ที่นี่

ในด้านอื่นๆที่อยากแนะนำสำหรับสาวๆลองไปใช้บริการร้านทำผมใน Podgrorigca กันดู แน่นอนว่าค่าบริการถือว่าค่อนข้างถูกอีกแล้วเมื่อเทียบกับผลลัพธ์ที่ได้ เนื่องจากช่วงที่ไปถึงนั้นสภาพผมค่อนข้างแห้งจากการพึ่งทำเคมีมาก่อน จึงได้ลองเข้าไปสอบถามราคาค่าทำ Treatment จากร้านทำผมแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในเมือง ทราบราคาแล้วรู้สึกตกใจเล็กน้อย เพราะอยู่ที่ครั้งล่ะประมาณ 450.- เมื่อคิดเป็นค่าเงินไทย ขั้นตอนก็จะเหมือนการทำ Treamtment ในร้านทำผมทั่วๆไป ถึงจะเครื่องอบ Treatment จะดูเชยอยู่ไม่นิด แต่ทำออกมากแล้วผมนุ่มมาก ตอนนี้ผ่านมาเกือบเดือนแล้วสภาพผมก็ยังถือว่าดี ไม่แห้งเหมือนก่อนหน้านี้ อีกจุดที่ชอบคือช่างสระผมได้ดีมาก น้ำหนักมือกำลังพอดี มีการนวดหนังศรีษะให้ด้วย

7 วันใน Podgoriga ที่ได้มีโอกาสเที่ยวเองบ้างนอกเหนือจากการติดสอยห้อยตามเป็นหลักแล้วพบว่าคนบนท้องถนนและห้างร้านที่ได้สัมผัสจะดูยิ้มแย้ม และอารมณ์ดีเป็นส่วนมาก เช่นคนขับ Taxi ทั่วไป บางคนอายุมากแล้วและไม่เข้าใจภาษาอังกฤษ แต่ก็พยายามสื่อสารกันได้จนเข้าใจ และไปส่งถูกต้องตามที่หมาย อาจไม่ใช่ธรรมเนียมของที่นี่ แต่ใครได้ลองนั่ง Taxi ก็แนะนำอยากให้ลองให้ Tip กันดู อาจจะครั้งล่ะ 1  Euro แล้วจะได้เห็นสีหน้าดีใจปนประทับใจของคนขับรุ่นเก๋าที่แม้ภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่นแต่ก็พยายามเอื้อนเอ่ยคำว่า Thank You ออกมาให้ได้รับรู้  ทำให้ได้รู้ว่า เหนือสิ่งอื่นใด สิ่งที่ทำให้ทุกที่หมายมีความหมายนั้นก็คือผู้คนนั่นเอง