ตั้งแต่คำแรกถึงคำสุดท้าย  ผมเชื่ออยู่แค่ "พอยิงไปแล้วมันหยุดไม่ได้" กับ ไม่ได้ตั้งใจยิงน้องไตตั้น ้
ผมไม่เชื่อว่าเดือดร้อนเรื่องเงิน แต่สงสัยว่าปัญหาส่วนตัวคืออะไรกันแน่
ผมไม่เชื่อว่าเขาตั้งใจจะมอบตัวหลังวันที่ 24
ผมไม่เชื่อว่าเขายิงเปิดทาง
ผมไม่เชื่อว่าถุงมือติดตอนที่ยิงซ้ำที่คุณกวาง พราะผมเห็นเขาเล็ง และเขายิงสองนัด
ผมไม่เชื่อว่าเขายิงตู้กระจก คนยิงแม่นอย่างเขาไม่น่าพลาด

ที่ผมรู้สึกชัดเจนกว่านั้น คือเขากำลังพยายามทำให้ตัวเองเหมือนแพะด้วยการหลอกตำรวจเรื่องจุดทิ้งทอง และ silencer แต่ผมเชื่อว่าเขาไม่ใช่แพะ และอยากให้เขาไปทำแผนเพราะอยากรู้ว่าเขาคิดอะไรตอนยิง
น้ำเสียงเขาตอนตอบคำถามเรียบมาก ตอนที่บอกว่าสำนึกและเสียใจที่ทำให้คนตายและเจ็บ ผมรู้สึกได้เลยว่ามันแค่ลมปาก เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
นี่ผมคิดไปเองคนเดียวหรือเปล่า?้