มันเป็นวันที่หนักวิ้งๆ ในหัวมากๆ ที่แฟนผมเขากำลังศึกษาต่อในระดับ ป.โท และพึ่งลาออกจากงานมาไม่นาน ทางบ้านของเธอและผมเองก็อยากให้โฟกัสไปในเรื่องเรียนให้เต็มที่... แต่แล้วก็มามีปัญหาเรื่องค่าเทอมที่แพงเอาเรื่องที่ต้องทำเรื่องจ่ายก่อนไปต่างประเทศ เธอมาปรึกษาผมกับเงินก้อนที่ผมมองว่าหนักหนาสาหัส ผมเองก็ไม่รู้จะหาจากตรงไหน... ผมเองเลยพูดว่า "ไปทำคลิปลงยูทูปครบ 100 คลิป แต่ละคลิปยอดดูให้เกิน 10 วิว...สัญญาว่าจะหาเงินมาให้"!!
การทำคลิปยูทูปบอกเลยว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สำหรับเธอพอผมบอกว่าแต่ละคลิปให้มีคนดูเกิน 10 วิว.. เชื่อไหมครับว่าเธอร้องไห้ทันที เธอบอกว่าเธอทำไม่ได้แน่ๆ เธอตัดต่อวีดีโอไม่เป็นด้วยซ้ำ ผมก็ยืนยันว่าเธอต้องหัดเรียนรู้ ถ้าทำได้ผมก็พร้อมจะขายนั่นขายนี่กู้หนี้ยืมสินหาเงินก้อนนี้มาให้..และนั่นก็คือสัญญาในวันก่อนสิ้นปีใหม่
เธอทำคลิปแรกๆ ด้วยการระบายความในใจจากการโดนไล่ออก.. ซึ่งบอกเลยว่าแทบไม่มีอะไรเลยนอกจากฟังคนๆ นึง แต่ผมก็ให้กำลังใจเธอว่าเธอเริ่มต้นได้ดีแล้ว แม้ผมจะทำงานกราฟิก ตัดต่อวีดีโอเป็น มีช่องในยูทูปด้วย แต่ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่สอนเธอแม้แต่เรื่องเดียว เพราะเธอไม่ได้ทำงาน เธอมีหน้าที่แค่เรียนศุกร์-อาทิตย์ เพราะฉะนั้นเธอมีเวลาศึกษาค้นคว้าเยอะมากถ้าเทียบกับผมที่ต้องทำงานทั้งวั้น
ความปวดหัวก็เริ่มขึ้น เมื่ออยู่ๆ เธอเรียกมานั่งคุยใกล้ๆ เอ่ยปากออกมาพร้อมรอยน้ำตากับคำพูดที่ว่า "หนูไม่อยากเรียนแล้ว" ผมก็ตกใจแต่ก็เก็บอาการไว้ พร้อมถามว่าเพราะอะไร
"ยอมรับตรงๆว่าที่เรียน เพราะเรียนตามเพื่อน แต่เหมือนยิ่งเรียน ยิ่งไม่เข้าใจ ต้องเดินทางนั่งเรือนั่งแท็กซี่ไปเรียน โดยที่อาจารย์ที่สอนก็สอนแต่ในกูเกิ้ล พอนำเสนองานอะไร ก็ไม่ค่อยผ่าน แถมให้ไปยึดรูปแบบงานเดิมๆ ที่เขาเคยทำกันมา พูดง่ายๆ ก็แบบลอกๆ ตามๆ เขาไป อยากจะเสนออะไรใหม่ๆ แปลกๆ ก็กลับถูกมองว่า มันไม่ใช่แบบฟอร์มที่ถูกต้อง มันไม่ใช่เนื้อหาที่ถูกต้อง เขาก็เลยไม่เข้าใจว่าเรียนเพื่ออะไร"
เธอระบายมามากมายหลากหลายเหตุผล ซึ่งผมเองยอมรับว่าก็ฟังขึ้น แล้วถามเธอว่าเธออยากจะทำอย่างไรต่อไป "หนูอยากทำยูทูปต่อ.. ทีแรกๆ วันแรกๆ บอกเลยว่ากดดัน กลัวทำไม่ได้ พี่ไม่เคยสอน ไม่เคยแนะนำอะไรเลย คลิปแรกๆ หนูทำไปร้องไห้ไปตอนตัดต่อ เพราะเหมือนคนที่คลำอะไรบางอย่างโดยที่ไม่รู้ว่าจะไปยังไงอยู่ในที่มืด แต่ตอนนี้รู้สึกสนุกกับมัน รู้สึกดีกับมัน"
ผมจำได้ว่าผมหยิบมือถือขึ้นมาเปิดช่องยูทูปของเธอ เธอทำมาเดือนกว่าๆ กับยอดคนติดตาม 15 คน และแต่ละคลิปยอดวิวแค่หลักร้อย แม้อาจจะน้อย แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากเธอก็คือ
"หนูทำคลิปตอนนี้ตัดต่อได้แล้ว ทำกราฟิกพอได้แล้ว โดยไม่ต้องพึ่งพี่เลย แม้ยอดวิวจะหลักร้อย แต่หนูไม่เคยไปโปรโมตโฆษณาที่ไหน เพราะฉะนั้นร้อยกว่าวิวในแต่คลิป หนูจะไม่ทรยศพวกเขา หนูจะขอบคุณพวกเขาทุกครั้งที่มีโอกาส ขนาดเพื่อนที่เรียน ป.โท ด้วยกัน บางคนเราอยากจะเสนออะไรเขายังไม่รับฟังความคิดเห็นของเรา แต่หนูทำคลิปกลับมีคนดูเป็นร้อย.. หนูจะทำเพื่อคนเหล่านั้น ทำยูทูป อาจจะไม่รวยเหมือนใคร แต่หนูไม่สนใจ หนูจะทำเพราะใจรัก และนี่แหละที่หนูคิดว่าเจอตัวตนแล้ว"
วินาทีที่เธอพูดออกมา โคตรมีพลังจนผมอยากจะแอบสมัครเมลสักพันเมลเพื่อไปกดซับให้เธอชื่นใจ แต่คงเป็นไปไม่ได้ ในขณะที่หลายๆ คนตอนนี้หันมาทำยูทูปกันแทบหลายหมื่นหลายแสนคน แม้เธอจะเป็นหนึ่งในนั้น เป็นช่องเล็กๆ ที่เธอพยายามสร้างมันขึ้นมาเอง... สิ่งที่ผมเห็นคือความตั้งใจจริงๆ จากที่เธอไม่ค่อยเปิดใจเรียนรู้อะไร ตอนนี้เธอเริ่มกลายเป็นคนรักการเรียนรู้ คิดอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ เป็นคนที่อารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ
ผมที่มาเขียนไม่ได้อยากจะอวย หรือจะโปรโมทให้เธอ แต่ผมชอบความคิดเธอที่เธอพูดว่า "เธอจะไม่ทรยศกับยอดวิวหลักร้อยเหล่านั้น" หลายๆ คนทำช่อง มีคนดูแค่หลักสิบหลักร้อยหลักพัน ทำไม่เท่าไหร่ก็ถอดใจเลิกทำ แต่กับเธอยอดวิวจะมีแค่หลักสิบ เธอก็ไม่ได้แคร์ เธอบอกแค่ว่า "วันนี้เธอรู้แล้ว คนทำช่องยูทูปมีแค่ 2 พวก พวกที่หวังรวยจากช่องในยูทูป กับคนที่อยากจะทำวีดีโอจริง ซึ่งพวกที่ดูยูทูปแล้วหวังรวย คนพวกนี้สุดท้ายก็ไม่รวย เพราะเขามองแต่เงิน คลิปเลยตั้งใจมากเกินไป คาดหวังมากไป กับพวกที่อยากทำวีดีโอจริงๆ พวกนี้เขาคิดไรง่ายๆ ไม่สนใจว่าจะมีคนดูมากหรือน้อย แค่ทำแล้วมีความสุข.... นี่แหละ ตรงนี้แหละที่ผมอยากหยิบมาให้เป็นกำลังใจกับทุกๆคน
ช่องของเธอ tanyougpug
https://www.youtube.com/channel/UCVQiVdV8qd351dauVQhFS6A/
ผมสัญญากับเธอไว้หลังที่เธอตกลงว่าจะทำยูทูปจริงๆจังๆ (ตอนหลังๆ เธอทำคลิปดีมาก ตัดต่อเองทำเองหมด จากคนไม่เป็นสู่การพัฒนาที่โคตรจะเร็ว) ผมเลยสัญญากับเธอว่า ถ้าได้ครบ 100 ซับ ผมจะซื้อโทรศัพท์ให้เธอ เพราะตอนนี้เธอใช้ AIS เครื่องละพันกว่าบาท โดยมีข้อแม้ว่าห้ามเธอโกงซับด้วยการไปสมัครเมลมากดเอง ถ้าเพื่อนมากดหรือคนอื่นมากดให้ถือว่าโอเค จาก 15 ซับมาเป็น 34 ซับจากเวลากว่า 2 อาทิตย์ สำหรับผมเธอทำได้สุดแล้ว กลัวจะร้อยซับไวเหมือนกัน เพราะผมเองหาตังค์ไม่ทัน 5555
เมื่อแฟน สละทุกอย่าง เพื่อมาทำยูทูป "เฮ้ย..เอาเจงดิ"
การทำคลิปยูทูปบอกเลยว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สำหรับเธอพอผมบอกว่าแต่ละคลิปให้มีคนดูเกิน 10 วิว.. เชื่อไหมครับว่าเธอร้องไห้ทันที เธอบอกว่าเธอทำไม่ได้แน่ๆ เธอตัดต่อวีดีโอไม่เป็นด้วยซ้ำ ผมก็ยืนยันว่าเธอต้องหัดเรียนรู้ ถ้าทำได้ผมก็พร้อมจะขายนั่นขายนี่กู้หนี้ยืมสินหาเงินก้อนนี้มาให้..และนั่นก็คือสัญญาในวันก่อนสิ้นปีใหม่
เธอทำคลิปแรกๆ ด้วยการระบายความในใจจากการโดนไล่ออก.. ซึ่งบอกเลยว่าแทบไม่มีอะไรเลยนอกจากฟังคนๆ นึง แต่ผมก็ให้กำลังใจเธอว่าเธอเริ่มต้นได้ดีแล้ว แม้ผมจะทำงานกราฟิก ตัดต่อวีดีโอเป็น มีช่องในยูทูปด้วย แต่ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่สอนเธอแม้แต่เรื่องเดียว เพราะเธอไม่ได้ทำงาน เธอมีหน้าที่แค่เรียนศุกร์-อาทิตย์ เพราะฉะนั้นเธอมีเวลาศึกษาค้นคว้าเยอะมากถ้าเทียบกับผมที่ต้องทำงานทั้งวั้น
ความปวดหัวก็เริ่มขึ้น เมื่ออยู่ๆ เธอเรียกมานั่งคุยใกล้ๆ เอ่ยปากออกมาพร้อมรอยน้ำตากับคำพูดที่ว่า "หนูไม่อยากเรียนแล้ว" ผมก็ตกใจแต่ก็เก็บอาการไว้ พร้อมถามว่าเพราะอะไร
"ยอมรับตรงๆว่าที่เรียน เพราะเรียนตามเพื่อน แต่เหมือนยิ่งเรียน ยิ่งไม่เข้าใจ ต้องเดินทางนั่งเรือนั่งแท็กซี่ไปเรียน โดยที่อาจารย์ที่สอนก็สอนแต่ในกูเกิ้ล พอนำเสนองานอะไร ก็ไม่ค่อยผ่าน แถมให้ไปยึดรูปแบบงานเดิมๆ ที่เขาเคยทำกันมา พูดง่ายๆ ก็แบบลอกๆ ตามๆ เขาไป อยากจะเสนออะไรใหม่ๆ แปลกๆ ก็กลับถูกมองว่า มันไม่ใช่แบบฟอร์มที่ถูกต้อง มันไม่ใช่เนื้อหาที่ถูกต้อง เขาก็เลยไม่เข้าใจว่าเรียนเพื่ออะไร"
เธอระบายมามากมายหลากหลายเหตุผล ซึ่งผมเองยอมรับว่าก็ฟังขึ้น แล้วถามเธอว่าเธออยากจะทำอย่างไรต่อไป "หนูอยากทำยูทูปต่อ.. ทีแรกๆ วันแรกๆ บอกเลยว่ากดดัน กลัวทำไม่ได้ พี่ไม่เคยสอน ไม่เคยแนะนำอะไรเลย คลิปแรกๆ หนูทำไปร้องไห้ไปตอนตัดต่อ เพราะเหมือนคนที่คลำอะไรบางอย่างโดยที่ไม่รู้ว่าจะไปยังไงอยู่ในที่มืด แต่ตอนนี้รู้สึกสนุกกับมัน รู้สึกดีกับมัน"
ผมจำได้ว่าผมหยิบมือถือขึ้นมาเปิดช่องยูทูปของเธอ เธอทำมาเดือนกว่าๆ กับยอดคนติดตาม 15 คน และแต่ละคลิปยอดวิวแค่หลักร้อย แม้อาจจะน้อย แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากเธอก็คือ
"หนูทำคลิปตอนนี้ตัดต่อได้แล้ว ทำกราฟิกพอได้แล้ว โดยไม่ต้องพึ่งพี่เลย แม้ยอดวิวจะหลักร้อย แต่หนูไม่เคยไปโปรโมตโฆษณาที่ไหน เพราะฉะนั้นร้อยกว่าวิวในแต่คลิป หนูจะไม่ทรยศพวกเขา หนูจะขอบคุณพวกเขาทุกครั้งที่มีโอกาส ขนาดเพื่อนที่เรียน ป.โท ด้วยกัน บางคนเราอยากจะเสนออะไรเขายังไม่รับฟังความคิดเห็นของเรา แต่หนูทำคลิปกลับมีคนดูเป็นร้อย.. หนูจะทำเพื่อคนเหล่านั้น ทำยูทูป อาจจะไม่รวยเหมือนใคร แต่หนูไม่สนใจ หนูจะทำเพราะใจรัก และนี่แหละที่หนูคิดว่าเจอตัวตนแล้ว"
วินาทีที่เธอพูดออกมา โคตรมีพลังจนผมอยากจะแอบสมัครเมลสักพันเมลเพื่อไปกดซับให้เธอชื่นใจ แต่คงเป็นไปไม่ได้ ในขณะที่หลายๆ คนตอนนี้หันมาทำยูทูปกันแทบหลายหมื่นหลายแสนคน แม้เธอจะเป็นหนึ่งในนั้น เป็นช่องเล็กๆ ที่เธอพยายามสร้างมันขึ้นมาเอง... สิ่งที่ผมเห็นคือความตั้งใจจริงๆ จากที่เธอไม่ค่อยเปิดใจเรียนรู้อะไร ตอนนี้เธอเริ่มกลายเป็นคนรักการเรียนรู้ คิดอะไรแปลกๆ ใหม่ๆ เป็นคนที่อารมณ์ดีขึ้นเรื่อยๆ
ผมที่มาเขียนไม่ได้อยากจะอวย หรือจะโปรโมทให้เธอ แต่ผมชอบความคิดเธอที่เธอพูดว่า "เธอจะไม่ทรยศกับยอดวิวหลักร้อยเหล่านั้น" หลายๆ คนทำช่อง มีคนดูแค่หลักสิบหลักร้อยหลักพัน ทำไม่เท่าไหร่ก็ถอดใจเลิกทำ แต่กับเธอยอดวิวจะมีแค่หลักสิบ เธอก็ไม่ได้แคร์ เธอบอกแค่ว่า "วันนี้เธอรู้แล้ว คนทำช่องยูทูปมีแค่ 2 พวก พวกที่หวังรวยจากช่องในยูทูป กับคนที่อยากจะทำวีดีโอจริง ซึ่งพวกที่ดูยูทูปแล้วหวังรวย คนพวกนี้สุดท้ายก็ไม่รวย เพราะเขามองแต่เงิน คลิปเลยตั้งใจมากเกินไป คาดหวังมากไป กับพวกที่อยากทำวีดีโอจริงๆ พวกนี้เขาคิดไรง่ายๆ ไม่สนใจว่าจะมีคนดูมากหรือน้อย แค่ทำแล้วมีความสุข.... นี่แหละ ตรงนี้แหละที่ผมอยากหยิบมาให้เป็นกำลังใจกับทุกๆคน
ช่องของเธอ tanyougpug
https://www.youtube.com/channel/UCVQiVdV8qd351dauVQhFS6A/
ผมสัญญากับเธอไว้หลังที่เธอตกลงว่าจะทำยูทูปจริงๆจังๆ (ตอนหลังๆ เธอทำคลิปดีมาก ตัดต่อเองทำเองหมด จากคนไม่เป็นสู่การพัฒนาที่โคตรจะเร็ว) ผมเลยสัญญากับเธอว่า ถ้าได้ครบ 100 ซับ ผมจะซื้อโทรศัพท์ให้เธอ เพราะตอนนี้เธอใช้ AIS เครื่องละพันกว่าบาท โดยมีข้อแม้ว่าห้ามเธอโกงซับด้วยการไปสมัครเมลมากดเอง ถ้าเพื่อนมากดหรือคนอื่นมากดให้ถือว่าโอเค จาก 15 ซับมาเป็น 34 ซับจากเวลากว่า 2 อาทิตย์ สำหรับผมเธอทำได้สุดแล้ว กลัวจะร้อยซับไวเหมือนกัน เพราะผมเองหาตังค์ไม่ทัน 5555