สวัสดีครับ ผมมีเรื่องมาปรึกษาครับ  คือที่บ้านผมเป็นครอบครัวคนจีน อยู่กันเยอะ และจะมีป้าคนนึงครับ ที่ค่อยดูแลหลานๆรวมผมด้วย ซึ่งผมก็ 26 แล้ว เค้าก็ยังมาจุกจิกผมอยู่ ล่าสุดจะจัดบ้านรับตรุษจีน ก็ลื้อชั้นที่เก็บของ อะไรไม่ใช่ก็ทิ้ง ช่ายครับซึ้งผมทิ้ง เหลือไว้แค่หนังสือรุ่นกับเหรียญเเข่งกี่ฬา ป้าบอกทำไมไม่ทิ้งจะเก็บทำไม ซึ้งผมเก็บไว้เป็นความทรงจำ รวมเพื่อนๆทุกคน (บางคนอาจเป็นแบบผม) ป้ายังพูดอีกว่า จบเเล้วก็ทิ้งไป ไม่จำเป็น้องเก็บ ซึ้งผมก็ไม่พูดอะไรเงียบ  ละมาอย่างที่สองชั้นวางหนังสือ ตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย ก็มีงานโครงงานธีสิตจบ ก็เก็บไว้ ป้าก็บอกให้ทิ้งไปเมื่อไรจะเก็บ ผมก็บอกไปว่าเดียวจะหาลังกระดาษมาใส่ ป้าก็พูดอีก จะเก็บทำไม มันไม่ได้ใช้อะไรก็ทิ้งไป ผมเลยพูดไปว่า จะเอาลังมาใส่เพื่อจะทิ้ง ไม่ได้จะเก็บ เค้าก็เงียบไป เวลาจะกินข้าวหรืออะไร ก็ชอบมอง ชอบเดินมาแถวๆโต๊ะกินข้าวทำเป็นหยิบนั้นหยิบนี้ บางวันแม่ผมจะมากินข้าว ป้าก็รีบลุกมา ถามอาม่าว่าอันนี้เก็บเลยมั้ย มีคนกินมั้ย จะได้เอาเข้าตู้เย็น ซึ้งแม่ผมกำลังจะกิน พอแม่บอกว่าจะกิน ป้าก้แบบ หรอๆๆจะกินหรอ  จะกินละทำไมไม่บอก บางวันก็มายืนมองอยู่หน้าห้อง น้องผมแต่งตัวเสร็จออกมาจากห้อง ตกใจป้า มายืนมอง  ชอบเข้าห้องแบบไม่เคาะประตู แต่บอกคนอื่นได้ว่าเข้าห้องใครให้เคาะประตู  คิดจะเข้าก็เข้ามาเลย ละเปิดประตูห้องกว้างมาก ปากคุยไปแต่ตามองสำรวจห้อง  พอเวลาทะเลาะกันหรือพูดกลับ ก็จะมาบอกว่า หวังดีถึงทำแบบนั้น หรือแบบ ยังไม่ได้ทำไรเลย แค่มอง มองไม่ได้หรอ ไม่ได้มองผม หรือแม่สักหน่อย บ้าป่าว คิดว่าคนอื่นมอง หาว่าคนอื่นมีอคติ  ซึ่งแบบเป็นประจำ อยากรู้เรื่องครอบครัวผม ผมรู้เเหละว่าอยากรู้ มาถามผม เเบบเนียนๆ บางอย่างก็บอก บางอย่างก้ไม่บอก ละมาพูดว่า มีไรไม่ยอมบอกให้หมดแล้วจะแก้ไข้ได้ยังไง ซึ้ง!!บางทีมันเรื่องส่วนตัวมากๆๆๆๆ  ไม่จำเป็นต้องบอกหมด เพราะเรื่องของเค้าผมยังไม่ยุ่งเลย  เราจะจัดการหรือมีวิ๊การยังไงดีครับ