สวัสดีครับ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ทุกท่าน
ขณะนี้เพิ่งเริ่มอ่านเพชรพระอุมา มาถึงเล่ม 4 ในตอนไพรมหากาฬ แล้วมีเหตุการณ์ช่วงหนึ่งที่ผมคิดว่ามันอาจจะเกิดขึ้นได้จริงขณะที่เจอสถานการณ์ตึงเครียดกดดัน โดย เป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องกัน สองครั้ง คือเหตุการณ์ที่ ขณะล่าโขลงไอ้แหว่งโดนน้ำป่าซัดแยกย้ายคนละทิศทาง ส่วนดารินไปติดอยู่กับรพินทร์ และช่วงเวลาแห่งความลำบาก ท้อแท้ และหวาดวิตก นี้เอง ทำให้ดาริน เห็นภาพหลอนครั้งที่ 1. เห็นว่า มีผีขี่เสือแม่ลูกอ่อนมาชี้ตำแหน่งที่ซ่อนของตนกับรพินทร์ก่อนที่จะกระโจนจู่โจมตามสัญญาณบอกของผีที่ขี่เสือนั้น แต่รพินทร์อธิบายว่าเห็นเป็น เสือลากศพมา
2. เหตุการณ์ที่ ดาริน นอนเฝ้ายามให้รพินทร์ในถ้ำเสือ แล้วเห็นภาพขบวนสัตว์มาพร้อมกับชายชราหน้าแดงหนวดยาวสีขาวขี่เสือดำ เมื่อตื่นขึ้นมา รพินทร์ก็พยายามบอกอีกว่า เป็นแค่ภาพหลอนจากความอ่อนเพลีย แต่รพินทร์ยังทิ้งท้ายว่า "แต่ที่คุณหญิงเห็นเนี่ย ตรงกับที่ชาวกะเหรี่ยงเห็นว่าเป็นเจ้าป่าเจ้าเขาแถวนี้เลย เพราะกะเหรี่ยงเล่าว่า เจ้าป่าที่นี่ชอบปรากฏกายขี่เสือดำมา"
มาถึงจังหวะนี้ ผมเลยเกิดคำถาม 2 ข้อ จากเหตุการณ์หลอน 2 เหตุการณ์นี้
คือ สำหรับเหตุการณ์ที่ 1. ในความเป็นจริง คนปกตินั้น จิตหวาดกลัวของคนเรา สามารถสร้างภาพหลอนที่น่ากลัวหลอกประสาทตัวเองได้ขนาดนั้นมั้ย ในแง่ทางการแพทย์
และ สำหรับเหตุการณ์ที่ 2. ที่เกิดขึ้นกับดารินที่เห็นภาพหลอนเจ้าป่าเจ้าเขา แต่ดันไปตรงกับที่ชาวกะเหรี่ยงแถวนั้นร่ำลือกัน อันนี้ถ้าหากจะวิเคราะห์ตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว ถือว่าเป็นอาการ อุปาทานหมู่ หรือ อะไรครับผม
ปล. ถ้ามีเนื้อหาที่จะต้องสปอยล์เนื้อเรื่องต่อ บอกผมแค่ว่า เดี๋ยวอ่านต่อก็จะเข้าใจเองนะครับ
ปล.2 เข้าใจว่าโลกแห่งนิยายกับโลกแห่งความจริงช่างต่างกันนัก แต่ด้วยความอิน และ อยากสร้างกระทู้ถามเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ เลยลองตั้งดู เผื่อได้คำตอบที่น่าสนใจครับผม
อาการหลอนของดาริน ในเพชรพระอุมาเล่ม 4 ในแง่ความเป็นจริงเป็นไปได้มั้ย และเรียกอาการนี้ว่าอะไรครับ
ขณะนี้เพิ่งเริ่มอ่านเพชรพระอุมา มาถึงเล่ม 4 ในตอนไพรมหากาฬ แล้วมีเหตุการณ์ช่วงหนึ่งที่ผมคิดว่ามันอาจจะเกิดขึ้นได้จริงขณะที่เจอสถานการณ์ตึงเครียดกดดัน โดย เป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องกัน สองครั้ง คือเหตุการณ์ที่ ขณะล่าโขลงไอ้แหว่งโดนน้ำป่าซัดแยกย้ายคนละทิศทาง ส่วนดารินไปติดอยู่กับรพินทร์ และช่วงเวลาแห่งความลำบาก ท้อแท้ และหวาดวิตก นี้เอง ทำให้ดาริน เห็นภาพหลอนครั้งที่ 1. เห็นว่า มีผีขี่เสือแม่ลูกอ่อนมาชี้ตำแหน่งที่ซ่อนของตนกับรพินทร์ก่อนที่จะกระโจนจู่โจมตามสัญญาณบอกของผีที่ขี่เสือนั้น แต่รพินทร์อธิบายว่าเห็นเป็น เสือลากศพมา
2. เหตุการณ์ที่ ดาริน นอนเฝ้ายามให้รพินทร์ในถ้ำเสือ แล้วเห็นภาพขบวนสัตว์มาพร้อมกับชายชราหน้าแดงหนวดยาวสีขาวขี่เสือดำ เมื่อตื่นขึ้นมา รพินทร์ก็พยายามบอกอีกว่า เป็นแค่ภาพหลอนจากความอ่อนเพลีย แต่รพินทร์ยังทิ้งท้ายว่า "แต่ที่คุณหญิงเห็นเนี่ย ตรงกับที่ชาวกะเหรี่ยงเห็นว่าเป็นเจ้าป่าเจ้าเขาแถวนี้เลย เพราะกะเหรี่ยงเล่าว่า เจ้าป่าที่นี่ชอบปรากฏกายขี่เสือดำมา"
มาถึงจังหวะนี้ ผมเลยเกิดคำถาม 2 ข้อ จากเหตุการณ์หลอน 2 เหตุการณ์นี้
คือ สำหรับเหตุการณ์ที่ 1. ในความเป็นจริง คนปกตินั้น จิตหวาดกลัวของคนเรา สามารถสร้างภาพหลอนที่น่ากลัวหลอกประสาทตัวเองได้ขนาดนั้นมั้ย ในแง่ทางการแพทย์
และ สำหรับเหตุการณ์ที่ 2. ที่เกิดขึ้นกับดารินที่เห็นภาพหลอนเจ้าป่าเจ้าเขา แต่ดันไปตรงกับที่ชาวกะเหรี่ยงแถวนั้นร่ำลือกัน อันนี้ถ้าหากจะวิเคราะห์ตามหลักวิทยาศาสตร์แล้ว ถือว่าเป็นอาการ อุปาทานหมู่ หรือ อะไรครับผม
ปล. ถ้ามีเนื้อหาที่จะต้องสปอยล์เนื้อเรื่องต่อ บอกผมแค่ว่า เดี๋ยวอ่านต่อก็จะเข้าใจเองนะครับ
ปล.2 เข้าใจว่าโลกแห่งนิยายกับโลกแห่งความจริงช่างต่างกันนัก แต่ด้วยความอิน และ อยากสร้างกระทู้ถามเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ เลยลองตั้งดู เผื่อได้คำตอบที่น่าสนใจครับผม