คือเราอยู่ม.3แล้วเนอะปีนี้ แต่เรารู้มานานแล้วแหละว่าเพื่อนในห้องแอบชอบเรา เราไม่ได้สนใจอะไร จนมันมาสารภาพ เราก็แบบเมินๆ เราคิดว่าวันนึงมันคงเลิกชอบ แต่ไม่ใช่แบบที่คิดเลยมันยังทำตัวเหมือนวันที่มันชอบเราทั้งคำพูดและการกระทำ วันนี้เราได้เปิดอกเปิดใจคุยกับมัน มันยังคงยืนยันว่าชอบเราเหมือนเดิม เราเลยบอกไปว่า
-กูไม่มีอะไรดีหรอกนะ ดีแต่บ่นแต่ด่า
-แต่ดีที่สุดสำหรับกูแล้วนะ
มันเป็นประโยคที่ทำให้เราใจเต้นแรงมากจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง เราเริ่มคุยกันมาซักพัก ความรู้สึกมันแบบ เวลามันหายไปเราจะนอยด์มันมากๆ และหงุดหงิด เวลามันไม่ตอบเรา เราจะกระวนกระวาย เปิดดูแล้วดูอีก ทั้งๆที่รู้ว่ามันกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่ แต่ก็รู้สึกแปลกจากที่ไม่เคยเป็นมาก่อน? เราชอบเพื่อนหรอคะ~_~