“เชิญเลยครับ พอดีเพิ่งขึ้นมะพร้าวหลังบ้านมา”
 
สิ่งแรกที่เราจำได้แม่นที่สุดเกี่ยวกับ เบสท์ เรสเตอรองท์ ร้านอาหารที่ค่อนข้างลับแล คือประโยคนี้นี่แหละค่ะ มันมาพร้อมกับบัวลอยเผือกมะพร้าวอ่อน ที่กะทิกลมกล่อมไม่หวานเกินไป มะพร้าวอ่อนก็อ่อนมาก และสดมากด้วย (เพราะเพิ่งปีนไปเก็บมา 555) อร่อยมาก
 
และที่สำคัญ บัวลอยถ้วยที่ว่านี้เราไม่ได้สั่งนะคะ 555 เชฟเจ้าของร้านเอามาให้เราเอง
 
เชฟน่ารักมากอ่ะค่ะ บอกเลย
 
----------
 
สารภาพว่ากระทู้นี้เงื้อง่า ตั้งท่าจะเขียน ๆ มาเป็นปีแล้ว ก็ไม่ได้เขียนซะที ส่วนหนึ่งแน่นอนว่าเพราะขี้เกียจ 555 แต่อีกส่วนคือแอบกลัวฮะว่าเกิดจับพลัดจับผลู กระทู้ดังขึ้นมา คนจะแห่กันไปกินจนเราอดกินของอร่อย 55 เพราะร้านค่อนข้างเล็ก
 
แต่ยังไงเราก็อยากให้ร้านเค้าขายดี ๆ เพราะของเค้าดีจริง ก็เลย เอ้า ซะหน่อยน่า
 
ปัญหาคือด้วยความที่กินมานานมากกก ก็เลยหารูปไม่เจอแล้ว 555 แต่ถ้าใครอ่านแล้วรู้สึกอยากลองว่าที่บรรยายมันเด็ดแค่ไหน ไม่ต้องลังเลเลยค่ะ ความอร่อยระดับเอาหัวเป็นประกัน เราพาเพื่อนไปกินกี่คน  ๆ เพื่อนก็กลับไปซ้ำเองกันทั้งนั้น !
 
----------
 
เบสท์ เรสเทอรองท์ เป็นร้านอาหารที่เป็นส่วนผสมของหลายอย่างมากค่ะ แบบว่าหลายอย่างจนถ้าไปครั้งแรกอาจจะงงหน่อย ๆ เพราะมองจากข้างนอกจะเหมือนบ้านคนที่มีสวนอยู่ด้านหน้า พร้อมประตูเหล็กอัลลอย พอเข้าไปจะเจอโต๊ะเก้าอี้ตัวสี่เหลี่ยมใหญ่ ๆ หนัก ๆ อยู่ห้าหกโต๊ะ ประมาณว่าน่าจะขายอะไรทำนองอาหารป่า แต่พอเปิดเมนูมา อ้าว เป็นอาหารไทยธรรมดาปนฝรั่งซะงั้น 555
 
แต่เห็นร้านไม่ได้ตกแต่งเยอะแบบนี้ เจ้าของร้านมีดีกรีเป็นถึงอดีตเชฟใหญ่โรงแรมดัง (ซึ่งขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อ เพราะจำไม่ได้ 555) และเป็นตัวแทนประเทศไปแข่งทำอาหารได้เหรียญทองมาด้วยค่ะ เชฟเคยเล่าว่าเคยไปเรียนทำอาหารที่อเมริกา (น่าจะโคโลราโดมั้ยนะ) แต่คิดว่าคงมีเรียนมากกว่านี้อีกค่ะ อ้อ แล้วเชฟก็เคยไปแข่ง เชฟกระทะเหล็ก ด้วยนะคะ ลองหาดูกันได้ ชื่อ เชฟธนวัฒน์ ดุลยธีรโรจน์ค่ะ
 
---------
 
เชฟธนวัฒน์ถนัดทางอาหารไทยค่ะ แต่ที่เชฟภูมิใจนำเสนอมาก คือหมูผัดกะปิชะอมกรอบ (เมื่อก่อนมีกุ้งผัดกะปิด้วย แต่ไปครั้งหลังสุดนี่ไม่เห็นในเมนูแล้วค่ะ) จะเป็นการเอาหมูหั่นชิ้น ไปผัดกับกะปิแล้วปรุงรสให้ออกเค็มนำ หวานตาม แล้วคลุกกับชะอมที่เอาไปชุบ (คิดว่า) ไข่ แล้วทอดให้เหลืองกรอบ ซึ่งจะไม่เหมือนไข่ชะอมที่เป็นไข่เจียวนะคะ อันนี้ชุบแบบให้เคลือบแค่บาง ๆ โยนพริกลูกลงไปนิดหน่อย 
 
ที่นำเสนอ เป็นเพราะเชฟบอกว่า เชฟคิดเมนูนี้ขึ้นเองค่ะ ตอนนั้นเชฟทำงานอยู่ที่โรงแรมทางใต้ ซึ่งก็น่าจะหรูเอาการ เพราะเชฟหนึ่งคนคือดูแลแขกหนึ่งกลุ่ม แล้วแขกเกิดอยากกินสะตอผัดกุ้ง แต่ปัญหามีอยู่ว่า ตอนนั้นเชฟไม่มีสะตอ ก็เลยเอาชะอมมาชุบไข่ทอดแทน เพราะเห็นว่ามีกลิ่นเหมือนกัน แต่มันออกมาดี เชฟก็เลยเก็บไว้เป็นเมนูประจำตัว
 
ซึ่ง...ถ้าถามว่าอร่อยมั้ย บอกเลยว่าเลิฟมากกกกกกกก
 
---------
 
นอกนั้นที่เราสั่งกินบ่อย ๆ จะเป็นสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าค่ะ ซึ่งก็ดีอีก เส้นต้มมากำลังดี แบบ al dente ซอสคาโบนาร่าไม่ใส่จ๋องแจ๋งหรือท่วมจนรู้สึกเหมือนกินก๋วยเตี๋ยวน้ำมากกว่าสปาเก็ตตี้ 555 ด้านบนตอกไข่แดงมาด้วยฟองนึง แล้วก็มีชีสที่ทอดมานิด ๆ ปักมา เวลาจะกินก็คลุกชีสลงไปได้เลย
 
ก็คืออร่อยอีกแล้ววววว
 
ทั้งหมดนี้ราคาไม่ได้ถูกหรอกค่ะ คือใกล้เคียงกับร้านอาหารในห้าง สปาเก็ตตี้คาโบจานละร้อยปลาย ๆ อะไรแบบนี้ แต่ได้ปริมาณเยอะกว่ามาก และถ้าเทียบกับวัตถุดิบแล้ว คือดีกว่าร้านในห้างมากกกกก ที่สำคัญคือ กินในห้าง คนทำไม่มีทางใส่ใจคนกินเท่าเชฟธนวัฒน์แน่นอนค่ะ
 
มีครั้งนึง เราสั่งหมูผัดกะปิชะอมกรอบกิน แล้วบังเอิญเคี้ยวโดนพริก นั่งเผ็ดน้ำตาคลออยู่ แต่ไม่ได้โวยวายอะไรเพราะไปคนเดียว แล้วเอาจริงก็คือโง่เอง 555 เชฟเดินผ่าน ก็ทักว่า “เคี้ยวพริกเหรอครับ” พอเราบอกว่าใช่ ซักพักเชฟก็ไปเอาฝรั่งมาให้กิน แบบฟรี ๆ ด้วย บอกว่า
 
“แก้เผ็ดครับ”
 
----------
 
อย่างที่บอกค่ะ เชฟคือขยันแถมโน่นแถมนี่ให้คนมากินที่ร้านมาก ๆ ส่วนใหญ่ก็เป็นขนมนี่แหละค่ะ 
 
ที่บ่อยหน่อยก็เป็นขนมกล้วย ซึ่งกล้าพูดเลยว่าเป็นขนมกล้วยที่อร่อยที่สุดที่เราเคยกินมาในชีวิต คือว่าปกติเราไม่ค่อยกินขนมกล้วยนะคะ เพราะมันจะแบบ จืด ๆ แป้ง ๆ รสชาติไม่ไปทางไหนซักทาง แต่ของที่ร้านนี้คือดีคืองาม มันจะมาเป็นห่อใบตองยาว ๆ คล้าย ๆ มวนบุหรี่ ขนาดสักเท่านิ้วชี้ค่ะ เนื้อในไม่รู้สึกว่าหนักแป้ง รสชาติหวานเปรี้ยวเค็มลงตัวสุด ๆ
 
บ่อยรองลงมาก็จะเป็นบัวลอยเผือก ซึ่งก็อย่างที่บอกไป ว่าบางทีเชฟก็ปีนไปเก็บมะพร้าวหลังร้านมาทำกันสด ๆ ตรงนั้นเลย 555
 
เอาเป็นว่า ไปร้านนี้ เราอิ่มพุงกางกลับมาทุกครั้งค่ะ เพราะลำพังแค่ที่สั่งกินเองก็มากมายแล้ว ยังจะได้ขนมแถมมาอีก 55
 
----------
 
ร้านนี้เป็นร้านแรกที่เราบอกได้แบบมั่นใจมาก ๆ ๆ คูณล้านเลย ว่าเชฟเป็นคนที่รักในการทำอาหารมาก และดูเชฟชอบดูคนมีความสุขเวลากินอาหารที่เชฟทำ และที่สำคัญคือเชฟพิถีพิถันในการเลือกวัตถุดิบมาก ๆ เอาเป็นว่ารายการของเชฟว่าซื้ออะไรมาจากที่ไหนนี่ เราจำได้ไม่หมดอ่ะ เป็นอะไรทำนอง ข้าวสารมาจากสุพรรณ ไข่ไก่มาจากอุตรดิตถ์ อะไรพวกนี้ คือว่ามาจากหลายแหล่งมาก ตามแต่ว่าเชฟหาได้ว่าที่ไหนดีที่สุด
 
แล้วบางครั้ง ถ้าโชคดีไปกินตรงกับวันที่เชฟได้วัตถุดิบแปลก ๆ มา ก็จะมีอาหารนอกเมนูที่เชฟครีเอตขึ้นในวันนั้นให้ชิมกัน 
 
--------
 
ด้วยความน่ารักของเชฟ ความอร่อยของอาหาร และราคาที่ก็ไม่แรง เราเลยอยากให้ทุกคนไปลองกันค่ะ ด้วยความที่ร้านแอบลับแล แทบจะเป็นร้านลับของบุคลากรกระทรวงสาธารณสุข 555 คนเลยค่อนข้างน้อย เราอยากเห็นเชฟได้ทำอาหารให้คนกินเยอะ ๆ อย่างที่เชฟต้องการค่ะ
 
ลองดูกันนะคะ ร้านอยู่หลังกระทรวงสาธารณสุข อยู่หน้า icondo งามวงศ์วาน ค่ะ

เชฟทำอะไรก็อร่อยจริง ๆ นะ ยืนยันอีกที!