คือตั้งเเต่เด็กเเล้วเเม่ก็เป็นคนติดเหล้าเเบบดื่มทุกวันอ่ะเเต่เเม่จะไม่ดื่ม1วันตอนที่พ่อมา.ขอเล่าถึงพ่อก่อนพ่อเป็นคนต่างจังหวัดเเบบอยู่คนละจังหวัดกันเเต่ก็จังหวัดก็ใกล้ๆกันค่ะ พ่อจะกลับมาตอนวันหยุดเสาร์อาทิตย์มาเเค่วันเดียวคือมาวันเสาร์วันอาทิตย์ก็กลับ.เเม่มักโกหกพ่อว่าไม่ดื่มเหล้าพ่อไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าเเม่ดื่มเหล้าเเม่จะเป็นคนละคนเลยถ้าดื่มเหล้าเเบบชอบโวยวายตะโกนด่าคนโน้นคนนี้คนนั้นด่ากับข้างบ้านเป็นประจำ สมัยเด็กๆเเม่ชอบตีเราตีเเบบรุนเเรงอ่ะใช้เท้าเหยียบเราหยิกเราตบเราตีเราถีบถีบเรา ปิดประตูขังเราเเล้วตีจนข้างบ้านมาช่วยเราสมัยเด็กคือเราชอบโดนเเม่ด่าตีจนทนไม่ไหวเลยชอบไปนอนอยู่บ้านป้าป้าเเท้ๆของเรา เเม่ชอบเล่นการพนันบ้างทีเราก็ต้องไปนอนที่บ่อนเพื่อนรอเเม่กลับบางทีเเม่ก็ไปดื่มเหล้าบ้านนู้นบ้านนี่เราก็ต้องไปนอนบ้านนั้นบ้านโน้นเพื่อรอเเม่ เเม่ให้เราไปตลาดไปซื้อของตั้งเเต่ป.1 บ้านเราไกลจากตลาดเราก็ต้องปั่นจักรยานไปตลาดเพื่อไปซื้ออาหาร ไปซื้อเหล้าให้เเม่พอกลับมาถึงบ้านก็ต้องทำกับข้าวให้เเม่กิน คือเราเริ่มทำอาหารเป็นตั้งเเต่ป.1ค่ะ ตอนนั้นอายุเราเเค่7-8ขวบเอง บางทีถ้าเราลืมซื้อเหล้ามาให้เเม่ เเม่ก็ด่าเราตะโกนใส่เราเราก็ต้องปั่นจักรยานไปตลาดอีกรอบเพื่อไปซื้อมาให้เเม่ บางทีเเค่เราทำน้ำหกเเม่ก็ตีเราต่างๆนาๆ บางทีก็เลือดออกเลยเเม่ชอบหาว่าเรามีเเฟนตั้งเเต่เด็กทั้งๆที่เรายังอยู่ป.2-3 เเม่ก็หาว่าเราท้องบ้างอะไรบ้างทั้งๆที่เรายังไม่มีประจำเดือนด้วยซ้ำ ตอนเด็กๆเเม่มีอะไรก็เหมือนมาลงที่เราหมดอ่ะ ทุกวันนี้เราอายุ 15 จะเข้า16เเล้ว  เเม่ก็หาว่าเราท้อง เราไม่ดี คบผู้ชาย ทั้งๆที่เราไม่ได้คบผู้ชายเเถมเรียนดี ติดท็อปห้องเเม่ก็ยังหาว่าเราเกเร คือเทอมที่เเล้วเราได้เกรด4.00 เเม่ก็ยังหาว่าเราเกเรอยู่ดี เเม่ชอบบอกว่าเราไม่รักเเม่ คือเราก็รักเเม่อ่ะเเต่จะให้พูดยังไงก็ในเมื่อเเม่อ่ะเอาเเต่ตะคอกใส่เราเเม่เเทบไม่เคยพูดกับเราดีๆมีเเต่ตะโกนโวกเวกโวยวายคือเราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันบางทีจะตีหนึ่งตีสองเเม่ก็ยังปลุกตะโกนใส่เราจนคนเเถวๆบ้านเขามาบ่นให้เราฟังว่ารำคาญ เเม่ชอบมาไถเงินเราคือถ้าไม่ให้เเม่ก็บ่นไปเรื่อยคือเวลาพ่อกลับมาพ่อก็จะให้ค่าขนมไว้ให้เรา วันดีคืนดีเเม่ก็หาว่าเราเล่นชู้กับพ่อ คืออันนี้คือเรารับไม่ได้มาก คือพ่ออ่ะ พ่อคือพ่อของเรานะ เเม่ไม่ควรมาพูดยังงี้ใส่เราอ่ะ บางทีก็ร้อง เเละที่ฝังใจมากๆคือตอนเด็ก เเม่ชอบใช้ความรุนเรงกับเราใช้คำพูดที่เเรงมากจนโตเเม่ก็ยังใช้คำพูดเเรงๆ เเม่ชอบบอกว่าเราไม่ใช่ลูกเเม่ ตอนเด็กๆคือเราไม่รู้อะไร อ่ะ เเล้วทุกครั้งที่เเม่ด่าหรือตีเราเเม่ก็จะบอกว่าเราไม่ใช่ลูกเเม่ คือ เราเสียใจนะ คือทุกๆอย่างที่เเม่ทำอ่ะ มันทำให้เราไม่อยากฟังเเม่ เวลาจะคุยไรดีๆเเม่ก็ตะโกนอ่ะตะคอกใส่ มันทำให้เราไม่อยากคุยกับเเม่ ไม่อยากฟังเเม่ เเม่ชอบบอกว่าเดี๋ยวเราก็ท้อง เเช่งให้เราตายบ้าง ขอให้เราไม่เจริญ เเช่งเราเเบบเหมือนเราไม่ใช่ลูกอ่ะ เราไม่เข้าใจค่ะไม่เข้าใจเเม่. เราควรทำยังไงให้เข้าใจเเม่หรือมีวิธีการเเก้เครียดเวลาโดนเเม่ด่าตะโกนใส่ไหมคะ คือตอนนี้เหมือนคนไม่มีหัวใจเเล้วอ่ะ ร้องไห้ทุกคืนก่อนจะไปเรียนก็ว่าได้เลย (เราไม่ใช่ลูกเเท้ๆของพ่อกับเเม่ค่ะเราเป็นลูกบุญธรรมเพราะท่านทั้งสองไม่มีลูกเเต่เราก็เป็นหลานเเท้ๆของเเม่ค่ะพ่อก็รักเรามากค่ะรักเเบบพ่อที่รักลูกท่านรักเราเหมือนลูกเเท้ๆ เเละเราก็ใช้นามสกุลของพ่อค่ะ)