คือเมื่อก่อนครอบครัวชอบทะเลาะกันตลอดกลับมาจากรร.ก็ต้องเจอเขาทะเลาะกัน เวลาที่บ้านทะเลาะกันจะค่อนข้างใช้ความรุนแรง หลังๆพ่อกับแม่ก็ต่างคนต่างไปทำงานมันกลายเปนว่าตอนนั้นเราไม่อยากไปรร.เลยเราอยากอยู่กับที่บ้านบ้างเพราะเราไม่ได้เจอหน้าพ่อกับแม่เลยเหมือนอยู่ตัวคนเดียวเขาทิ้งเงินไว้แล้วเราก็ไปรร.เองกลับบ้านเองกลับมาบ้านหาข้าวกินเองหมด3มื้อ จนมาตอนหลังพ่อกับแม่เลิกกันเรารู้สึกยังทำใจไม่ได้ เรามีปัญหาเรื่องไม่ไปรร.เลยย้ายไปรร.ประจำ แต่กลับไปมีปัญหากับเพื่อนทั้งหมดเลยค่ะ มันทำให้รู้สึกแย่มากเลยร้องไห้ทุกวันเข้าสังคมไม่ได้ ไม่มีคนต้องการ เพื่อนๆบลูลี่เพียงเพราะเป็นเด็กใหม่ย้ายมากลางเทอม โดนแกล้งเยอะแยะเลยค่ะ แล้วอยู่ประจำไม่ได้อยู่กับที่บ้าน ก็เจอแต่คนที่อึดอัดด้วย เป็น1ปีที่ไม่อยากอยู่ต่อแล้วเลยค่ะเจอเพื่อนที่เข้ามาหาผมประโยชน์แล้วเอาเราไปนินทาลับหลัง ครบ1ปีเลยขอแม่ย้ายรร.กลับมาอยู่บ้านค่ะ แม่ก็ให้กลับมาที่กทม.เรารู้สึกระวังตัวมากขึ้นเวลาจะคบเพื่อนจริงๆเรามีเพื่อนแค่คนเดียวค่ะเรากลัวการเข้าสังคม หลังจากนี้นก็มีแฟนค่ะแล้วเขาก้พาเราเข้าสังคม พาไปเที่ยวไปทำไรเริ่มมีเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ๆ แต่กลุ่มพวกนั้นก็เป็นแบบเดิมค่ะ สมมุติว่าเพื่อนนั่งอยุ่ในกลุ่มก้นินทาคนอื่น พอเพื่อนลุกออกไปก็นินทาคนที่ลุกออกไป นินทากันเองหมดเลย เราที่เคยโดนเรื่องแบบนั้นมาเรารู้สึกกลัวค่ะแล้วพอเราเลิกกับแฟนมันกลายเป็นว่าก่อนหน้านี้เรามีเขาคอยเปนที่พึ่งตอนนี้กลับต้องอยู่คนเดียว เพื่อนพวกนั้นก็ดูไว้ใจไม่ได้ มันกลายเป็นปัญหาฝังใจเลยค่ะ ว่าเหมือนกลัวโดนหักหลังตลอด(เลิกกับแฟนเพราะแฟนไปคุยกับคนอื่น) เราพยายามบอกตัวเองว่าชั่งมันชีวิตต้องเจออะไรอีกเยอะแต่มันก็ไม่ไหว ตอนนี้เราร้องไห้ตลอด ไปรร.ก็ไม่อยากไป ชอบนั่งเหม่อคิดอะไรทั้งวันคิดเรื่องเดิมๆแล้วมันก็ทำให้ดาวน์ไปอีกเวลาไปรร.ก็ต้องไปเจอสังคมพวกนั้น แต่อยู่ที่บ้านก็อยู่คนเดียวไม่มีใครให้ปรึกษาเลยเพราะไม่มีใครมีเวลา รู้สึกอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากพบเจอใคร อยากอยู่แค่ในห้อง อยากอยู่เฉยๆหรือบางทีก็มีแอบคิดนะคะว่าถ้าเราตายไปมันก็ไม่ต้องเจอเรื่องพวกนี้แล้ว ทุกคนอาจจะคิดว่าปัญหาที่เราเจอมันไม่หนักแต่ในเรื่องจริงๆมันอึดอัดมากๆเลยค่ะ ยังไงขอคำแนะนำด้วยนะคะ