พลังเร้นลับ พยายามกระชากลากถู อลิยา ไปมาอย่างน่ากลัว จนร่างกายเซซวนซ้ายที ขวาที ทั้งที่เป็นเวลากลางวันแสก ๆ แสงอาทิตย์ส่องแสงจ้า ผู้คนเดินไปมาหน้าบริษัทเป็นปกติเช่นทุกวัน หญิงสาวพยายามฝืนร่างกายจิตใจสุดชีวิต ไม่ให้ปลิดปลิวละลิ่วลอยไปตามแรงฉุดลึกลับที่มองไม่เห็น แต่ร่างกายก็เริ่มเสียการควบคุมมากขึ้นทุกที ราวเป็นสนต้องลม

             พยายามไม่กรีดร้องออกมาให้ผู้คนแตกตื่น เพราะไม่ว่าใครก็คงช่วยเหลือเธอไม่ได้  สถานการณ์คับขัน กำลังจะเสียท่าอำนาจลึกลับ มือซ้ายขวาของอลิยาก็บังเอิญคว้าโอบเสาไฟฟ้าข้างทางไว้ได้ ด้วยสองมือประสานนิ้วล็อกกันแน่น ทุ่มเทพลังเกาะติดแบบสุดตัว หลายคนบนทางเท้าเริ่มหยุดเดิน พากันหันไปจ้องมองหญิงสาวผู้กำลังกอดเสาไฟฟ้าอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ต่างจากคนกำลังโดนพายุทอร์นาโดพัดกระหน่ำ จนต้องหาที่ยึดเหนี่ยวไม่ให้หลุดลอย ทุกคนเห็นชัดเจนว่ามีอำนาจอย่างหนึ่ง กำลังพยายามดึงร่างของอลิยาให้ไปตามทิศทางของแรงนั้น

             พลังเร้นลับค่อย ๆ แกะง้างนิ้วมือของอลิยาออกจากการประสานกันแน่นทีละนิ้ว... ทีละนิ้ว ไม่ต่างจากมีคนที่มองไม่เห็นมาออกแรงดึงนิ้ว หญิงสาวพยายามสูดลมหายใจ ข่มสติออกแรงขยับนิ้วกดเข้าหาอีกครั้ง คำรามในใจ

             ไม่มีวันเสียละ ที่ฉันจะยอมแพ้ ไม่มีทาง..ไม่ ไม่ ไม่!

.