ดีใจที่ได้ดู ก่อนหนังจะลาโรง สำหรับ Kim Ji Young Born 1982 คงต้องใช้คำว่า ให้ความรุ้สึก อิน เหมือนดู Green Book เมื่อปีที่แล้วช่วงเอากลับมาฉายใหม่ 

หนังเกาหลีใต้ ในปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะ Parasite , Exit , Kim Ji Young ล้วนเป็นหนังดูสนุก แตกต่างกันออกไป แต่วันนี้ขอรีวิว เรื่อง Kim Ji Young นิดนึงละกันครับ ยอมรับว่า ตอนแรกไม่อยู่ในความสนใจ แต่ก็มาอ่านพันทิป เลยลองเข้าไปดูก่อนหนังจะลาโรงไป ปรากฎว่า ถ้านับตั้งแต่ปีใหม่มา นี่คือหนังดีสุดที่ผมได้ดูเลยทีเดียว ผมยกระดับให้เท่า Green Book เพียงแต่ในแง่ของ กลุ่มสังคม อาจจะต่างกัน จากชนชั้นผิวสี มาสู่ครอบครัวธรรมดาใน เอเชีย 

การดำเนินเรื่องของหนัง ค่อยเป็นค่อยไป ตอนแรกคนดูอาจไม่เก็ทบางอย่าง แต่หนังค่อยๆ คลี่คลาย ความชัดเจนของสถานการณ์ของตัวละครออกมา จากเหตุการณ์ต่างๆ ทีละนิด ละหน่อย จากปัญหาธรรมดา แม่ผัวลูกสะใภ้ ค่อยๆ ลำดับไป ต้นตอ การงาน สังคมค่านิยิม สิ่งแวดล้อม ครอบครัว ญาติเกี่ยวโยงจนกระทั่งปมชีวิตในวัยเยาว์

ไม่ต้องแต่งงานก็อินได้ หากใครเกิดมาในครอบครัว ชนชั้นกลางลงมา ไม่หรูหรามีคนรับใช้ การแต่งงานมีลูก และการรับผิดชอบเลี้ยงดูลูกเพียงชีวิตเดียวนั้น คนเป็นพ่อแม่ต้องเสียสละอะไรบ้าง ต้องเผชิญอะไรบ้าง ในวัยที่เรียกว่า ก็ยังหนุ่มสาวอยู่ แค่คิดเรื่องดูแลบ้านให้สะอาดเรียบร้อย ก็เหนื่อยแล้ว ไหนจะต้องดูแลลูก ทำอาหาร เป็นแม่บ้านที่ดี แถมต้องลาออกจากงาน เพื่อมาทำหน้าที่ให้สมบูรณ์ตามวิถีชีวิตคนทั่วไป และยังต้องรับมือกับ ความกดดันจากบ้านสามี แหม คิดแล้วผู้หญิงที่เป็นแบบนางเอกนั้น ไม่ว่าจะเกิด 1982 หรือปีไหนๆ ก็เหนื่อยกันทั้งนั้น 

หนังมีฉากที่ย้อนไปถึงก่อนวันที่จะมีลูก นางเอกเรามีงานทำ มีโอกาสและอนาคตอยู่บ้าง แต่สังคมก็เหมือนจะมองว่า ผู้หญิงที่แต่งงานไม่นานก็จะลาคลอด และไปเลี้ยงลูก เผลอ ลาออกไปเลย ทำให้บริษัทส่วนใหญ่ จะไม่ค่อยให้ตำแหน่งที่มีความสำคัญในระยะยาว เพราะเกรงว่าจะต้องเปลี่ยนคน ฝึกกันใหม่เริ่มต้นกันใหม่ ซึ่งมันมีเหตุผลความเป็นจริงอยู่บ้าง แต่ผมคิดว่าปัจจุบัน ไม่ได้เป็นแบบในหนังสำหรับ ในเมืองไทย ที่ผมเห็นนะ ผู้หญิงเก่งแม้มีลูก ก็ขึ้นตำแหน่งสูงได้ บริษัทยินดีรอ แต่ขณะเดียวกัน ผมก็เห็น ผู้หญิงที่น่าจะไปไกลในอาชีพ ลาออกไปเลี้ยงลูกให้ได้ดี ก็มีให้เห็นเยอะเหมือนกัน 

หนังเดินเรื่องกระชับ เข้าประเด็น อัดแน่น ไม่มีช่วงที่เรียกว่า มีไปทำไมหว่า ... ให้คนดูเสียเวลา ดูเพลินครับ จากนี่ไปโน่น ทุกอย่างมีความสัมพันธ์กันแบบ ต่อเนื่องไม่มีคำว่า งง แม้จะสลับช่วงเวลาบ้าง แต่แตกต่างจาก Little Woman ที่ผมดูแล้ว ผมว่ามัน อืมม์ ... อยู่นิดๆ 

หนัง Born 1982 นี่ ทำให้เห็นสังคมใกล้เคียงชีวิตคนชั้นกลาง ไม่ว่าชาติไหนในย่าน เอเชีย โดยเฉพาะเชื้อสายทาง จีน เกาหลี ญ่ปุ่น ผมว่าก็น่าจะแนวๆนี้ละ ต้มซุป บำรุง ทำกับข้าวนั่งร่วมโต๊ะกินกัน เตรียมอาหารที แทบจะเรียกว่า เลี้ยงโรงเจกันก็มี กับข้าวต้องเยอะ คนกินครอบครัวใหญ่ 

ฉากที่ผมรู้สึกเห็นใจนางเอก มีเยอะครับ ตั้งแต่ ล้างจาน แล้วคนในครอบครัวสามี สนุกสนานกัน เหมือนเป็นคนใช้ก็ไม่ปาน จนสติแตก แถมแม่สามี ดันให้ของขวัญเป็นผ้ากันเปื้อน โห อะไรมันจะใจร้ายขนาดนี้ ส่วนอีกฉากก็ พวกปากมากยืนจับกลุ่มนินทาชาวบ้าน ดูแล้วสงสารนางเอก

หนังสร้างให้ ผู้ชายดูแย่พอควร กับการรับปากก่อนจะมีลูกว่า จะทำโน่น นี่ นั่น แต่พอถึงเวลาจะทำ เช่น ลาพักมาเลี้ยงลูก มันกลายเป็นการเสียสละ เสียอนาคต อ้าวเฮ้ย แบบนี้มันไม่แฟร์กับทุกคนนี่นา รวมถึงคุณพ่อ บ้าลูกชาย ของบ้านนางเอก และอีกสารพัด

จริงๆแล้วผมเชื่อว่า ผู้หญิงปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไปเยอะ ไม่ถึงกับเหมือนในหนังมานานแล้วนะ เรื่องกีดกันผู้หญิง แต่ก็มีผู้หญิงหลายคน เลือกจะเลี้ยงลูกมากกว่า ทำงาน เพราะรักลูกมากกว่างาน ทำงานด้วย เลี้ยงลูกด้วย นับว่ายากมากทีเดียว ส่วน ผู้ชายก็เข้าใจมากขึ้น ช่วยเหลือมากขึ้น แต่เรื่องแบบในหนังก็ยังคงมี และคงมีอีกนานเพราะคนเราคิดต่างกัน 

สรุปว่า หนังเรื่องนี้ไม่มีอะไรซับซ้อน แต่เดินเรื่องได้ดี ลำดับความต่อเนื่องกระชับ และมีเหตุมีผล เห็นแล้ว ต้องยอมรับว่า เกาหลีใต้ ทำหนังออกมาได้ มาตรฐานสูงแบบมากๆ 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านครับ