จากกระทู้เก่าๆ ของผมที่เกี่ยวกับอดีตของภรรยาตั้งแต่ก่อนแต่งงาน ระหว่างแต่งงานจนมีลูกด้วยกัน จากความสงสัยระแวงว่าภรรยาจะโกหกเรื่องไม่เคยอะไีรกับแฟนเก่าและอาจจะนอกใจถึงปัจจุบันซึ่งอาจไม่ใช่คนเก่า แต่จากการพบหลักฐานเก่าๆเมื่อปี 61ทั้งไดอารี่ ข้อความแชท เบอร์โทร แม้เวลาจะล่วงเลยมา 14 ปีในปีนี้ ที่เป็นร่องรอยความสัมพันธ์ที่ผมไม่เคยรู้เลย จนหวาดระแวงจนถึงปัจจุบัน แต่ก็เธอไม่เคยยอมรับบอกว่าเป็นแค่เพื่อนสนิทแต่ไม่ใช่แฟนเพราะเพื่อนมีแฟนอยู่แล้ว แต่พยายามให้ผมมาโฟกัสที่ปัจจุบัน ว่าวันนี้เค้ามองแต่ลูก ดูแลผม ครอบครัวอย่างดีขนาดไหน ยังเอาเรื่องเก่าๆ มาหาเรื่อง จนผมสับสนคิดวกวน ตั้งกระทู้ซำ้ไปซ้ำมาเป็นปีๆ หากำลังใจ หาคนสนับสนุนความคิด หาวิธีแก้ปัญหา
  วันสองวันนี้เธอเงียบไป ไม่โวยวายเหมือนก่อน บอกพร้อมที่จะรับการเปลี่ยนแปลง ขณะที่ผมเริ่มหยุด ปล่อย และวาง เหมือนยิ่งถือก็ยิ่งหนัก คุยไปก็เจอแต่คำตอบเดิมๆ ไม่มีอะไรใหม่ ไม่มีแนวทางอะไรใหม่ๆที่จะช่วยกันแก้ปัญหา ผมเลยมาโฟกัสที่ลูกเขายังเล็ก ยังดูแลตัวเองไม่ได้ เราฐานะพ่อกับแม่ ก็ควรต้องดูแลเค้าไปจนกว่าเค้าจะช่วยตัวเองได้ก็แล้วกัน เธอบอกว่ายังรักผม ถึงวันนี้ผมก็ยังรักเธอ ผมถามเธอทำยังไงผมจะลืมเรื่องอดีตเธอได้ เธอก็บอกว่าอยู่ที่ตัวผมเอง ผมนั้นถามเพื่อขอกำลังใจหรือทางแก้ไขให้อะไรมันดีขึ้น แต่เมื่อไม่ได้อะไรมากกว่านั้นก็ต้องหันมาอยู่ด้วยกันอย่างสงบผมต้องเก็บทุกอย่างไว้ในใจ หัดให้อภัยปล่อยวาง อดีตแก้ไขไม่ได้ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด เหมือนที่เพื่อนชาวพันทิปแนะนำนั่นล่ะครับ อย่าให้ลูกเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน คิดว่าผมคงคิดถูกสักครั้ง ขอขอบคุณทุกความเห็นและคำแนะนำ สุดท้ายคงจะจริง เพราะคนสุดท้ายที่ตัดสินใจทุกการกระทำใดๆ ก็คือตัวผมเอง