คงไม่มีใครไม่ต้องการความรักหรอก จริงไหม? โดยเฉพาะถ้าความรักนั้น เป็นความรักที่บริสุทธิ์ บริสุทธิ์ในที่นี้ ก็คือ ความรักที่ไม่ได้คาดหวังอะไรตอบแทนเพียงสักนิด  ความรักที่มีแต่คำว่าให้เท่านั้น   ความรักที่ให้แต่ความเข้าใจ ความรักที่ให้แต่ความอบอุ่นในหัวใจเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง และไม่เคยครั้งไหน หรือหนไหน ที่ความรักอันบริสุทธิ์ที่ว่านี้จะลดน้อยลง แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนินนานเพียงใดก็ตาม

                ถึงตอนนี้คงมีหลายคนตั้งคำถามว่า ความรักอันบริสุทธิ์แบบนี้ ยังคงมีเหลืออยู่ยุคสมัยนี้ด้วยหรือ!!  คำตอบก็คือ มันมีอยู่อย่างแน่นอน  เพียงแต่บางครั้งเราต่างหากที่มองข้ามมันไป  บางทีเราก็ยังโหยหายความรักจากที่อื่น ๆ จนสับสนในชีวิต ทั้งที่ความรักอันบริสุทธิ์นี้อยู่ข้างตัวเรามาโดยตลอด  ใช่แล้ว..ผมกำลังพูดถึง  “ความรักอันบริสุทธิ์จากคุณพ่อ คุณแม่ของพวกเราทุกคน” นั่นละ

                สังเกตหรือไม่ว่า..ตั้งแต่เราอยู่ในวัยเยาว์ วัยเด็ก จนถึงปัจจุบันนี้ แม้ว่าบางคนจะโตเป็นผู้ใหญ่ , บ้างก็มีครอบครัวเป็นของตัวเอง หรือบ้างก็อายุไม่น้อยแล้วเช่นกัน แต่ท่านก็ยังคงให้ความรักอันบริสุทธ์นี้แก่เรา เสมือนหนึ่งว่าเรายังเป็นเด็กที่ยังคงต้องการความอบอุ่นหล่อเลี้ยงจิตใจในยามทุกข์ยาก ต้องการการโอบกอดด้วยอ้อมกอดแห่งความรัก ความเข้าใจ ซึ่งพวกท่านก็พร้อมที่จะมอบความรักอันนี้ให้แก่เราทุกคนเสมอมาเช่นกัน 

                และไม่ว่าเราจะเดือดเนื้อร้อนใจจากที่ใดมาก็ตามแต่ เพียงแค่เราได้มาเห็นหน้า พูดคุย โอบกอดกับท่าน ความทุกข์ใจนั้น ก็ดูเหมือนจะเบาบางลงไปในทันที  มันไม่เหมือนกับการที่เราได้เจอเพื่อนฝูง และระบายความทุกข์ใจให้พวกเขาฟัง มันก็ไม่รู้สึกว่าทุกข์ใจนั้นเบาบางลงเหมือนกับที่เราได้คุยกับคุณพ่อ คุณแม่เรา จริงไหม?  ทำไมมันถึงเป็นเช่นนั้น ..

                ก็เพราะความรักอันบริสุทธิ์ที่พวกท่านมอบให้กับเราไงล่ะ  ความรักที่ในโลกนี้ไม่มีอะไรมาเทียบเคียงได้แม้แต่น้อย!! บางคนคิดว่าแล้วความรักของหนุ่มสาว หรือคู่ชีวิตที่ใช้ชีวิตร่วมกันมานาน มันไม่ใช่ความรักอันบริสุทธิ์หรือ?  มันก็คงจะมีอยู่บ้าง และคงเป็นเพียงแค่น้อยนิด  เมื่อเทียบกับความรักอันบริสุทธิ์จากคุณพ่อ คุณแม่ของเรา แต่ในบางครั้ง บางหน พวกท่านก็เป็นเพียงแค่ปถุชนคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น ย่อมต้องมีความต้องการความรักจากผู้อื่นบ้างเช่นกัน  นั่นก็คือ ความรักจากลูกหลานของท่าน ซึ่งก็คือพวกเรานั่นเอง  

                 เมื่อลูกบางคนได้แยกไปมีครอบครัวของตัวเอง ระยะห่างก็เริ่มทำให้ท่านคิดถึงพวกเราในวัยเยาว์ขึ้นมาอีกครั้ง   ถ้าหากว่าพวกเราทุกคนยังคงมีพวกท่านอยู่เคียงข้าง ณ ขณะนี้แล้วล่ะก็  ขอให้หวนกลับไปมองพวกท่านบ้างตามสมควร โอบกอดพวกท่าน เหมือนอย่างที่พวกท่านเคยโอบกอดพวกเราไว้ พูดคุยกับพวกท่าน เหมือนอย่างที่ท่านเคยสอนให้เราพูดคำว่า พ่อ และคำว่า แม่  เพียงแค่นี้ พวกท่านก็คงจะมีความสุข มีรอยยิ้ม และมีกำลังใจการที่จะมีชีวิตต่อไปอย่างมีความหมาย เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับพวกเราไปนาน ๆ ตราบเท่าที่ท่านจะทำได้  

CR. Beyond The Happiness  มุมมองความสุข ของ ดช.จุ่น

ติดตามบทความอื่น
   มุมมองแห่งความสุข!!! https://ppantip.com/topic/39280633
   ปัญญา...มืด https://ppantip.com/topic/39307577
   เรือ…/เกาะร้าง..../ปัญญา!!  https://ppantip.com/topic/39337326
   เมื่อรัก....จ..า.....ง!!!  https://ppantip.com/topic/39360619
   COMFORT ZONE โซนที่ว่างเปล่า!! https://ppantip.com/topic/39420029
   ยา.../..รักษา../อารมณ์  https://ppantip.com/topic/39540873