เข้าเรื่องเลยค่ะ คือเราเป็นคนที่ขี้ขลาดแบบขี้ขลาดมากๆ ประมาณนี้...

-เวลาอาจารย์ให้นำเสนองานคนเดียวเราก็จะตัวสั่นมากๆ พูดผิดๆถูกๆหรือบางครั้งเปล่งเสียงไม่ออกเลยก็มีค่ะ พอนำเสนอเสร็จตัวก็จะยังไม่หายสั่นพอถึงที่นั่งนี่คือทรุดลงไปเลย มันรู้สึกแบบกลัว กังวลมาก จนบางครั้งก็ลำบากเพื่อนมาปลอบใจอีก(รู้สึกผิดมาก)
-เราเป็นคนที่ไม่กล้าพูดปฏิเสธ หรือบางครั้งถ้ารู้สึกกังวลมากๆหรือไม่อยากทำจริงๆก็จะเผลอพูดแค่คำว่า"ไม่"แบบห้วนๆด้วยเสียงที่ค่อนข้างดังกว่าปกติ แล้วพอรู้สึกตัวเราก็จะเกิดอาการลนลานทำอะไรไม่ถูกแล้วก็หาข้ออ้างแก้ตัวไป
-เวลาพูดกับคนอื่นเราไม่เคยสบตาใครเลย ยกเว้นแบบบังเอิญเราก็จะหลบสายตาทันที(ไม่ชอบเวลาที่มีใครมามอง ยิ่งถ้ามีคนมองเยอะนี่น้ำตาจะไหลเลย กลัวมากจริงๆ)
-เป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมาก เฉพาะตอนอยู่ที่บ้านนะ ถ้าถูกถามหรือมีใครมาพูดอะไรแทงใจนิดหน่อยนี่คือน้ำตาแตกเลย ถ้านอกบ้านก็จะพยายามกลั้นไว้ไม่ให้ไหลอย่างมากก็แค่น้ำตาคลอนิดหน่อย

อันนี้เป็นเพียงแค่บางส่วนเท่านั้นนะคะ เราเคยเสียโอกาสอะไรหลายๆอย่างแค่เพราะความขี้ขลาดของตัวเอง แต่ปัจจุบันก็พยายามแก้ไขนิสัยเสียของตัวเองหลายอย่าง เราเป็นคนที่มีความฝันว่าอยากเป็นคนที่สุดยอดกล้าแสดงออก กล้าคิด กล้าทำ แต่กลับเป็นขี้ขลาดไม่กล้าทำอะไรสักอย่าง ในหัวนี่คือเวลาว่างๆก็จะคิดในเรื่องที่อยากทำวาดฝันในสิ่งที่อยากเป็น แต่ก็ได้แค่คิดนั่นแหละ เพราะแบบนี้ถึงอยากแก้ไอ้นิสัยขี้ขลาดมากๆค่ะ