เมื่อต้นปีที่แล้ว​ เราคิดยังไงไม่รุ้เปิดตู้เสื้อผ้าแฟนแล้วคนเสื้อผ้าเก่าๆดันไปเจอเมมมือถือ​อยู่ในกระเป๋าเสื้อเก่าๆ​(เขาซ่อนไว้)​พอเราเอามาเปิดดู.. ภาพที่เห็นมีหญิงสาวนอนแก้ผ้าหันหลัง​(ซึ่งตอนนั้นเราคุ้นๆว่าใช่คนที่เราระแวงแน่ๆ)​เราดูคลิปไปเรื่อย.. 😔เจอหน้าสามีเรากำลังกอดกันเราไม่ร้องนะ​(กลัวลูกเห็น).. แต่น้ำตามันก็ไม่ไหลด้วย... เรารอเขากลับมา.. เราให้เขาดูคลิปที่เขานอกใจเรา... เรายกมือขอโทษเรา..เรายอมรับว่าผิดหวัง..แต่คนในบ้านบอกให้ใจเย็นๆ..เพราะเราไม่รุ้ถ้าไปโวยวายฝั่งโน้นเขาจะยอมมั้ย(หมายถึงพ่อแม่มัน)..ทุกวันนี้ผ่านมาเกือบปีแต่เรายังไม่ลืมภาพบาดตาพวกนั้น...ถึงเขาบอกว่าเลิกคบกันแล้วก็ตาม..เรายังคงระแวง... เวลาเขาออกไปทำงานเราก็ไม่เป็นสุขระแวงไปหมด.. พอเขากลับมาบ้านพอเขาเผลอ.. เราจะไปคนในกระเป๋าเขาว่าไปไหนมีอะไรผิดปกติหรือไม่... มันก็เหนื่อยนะ.. ถามว่าทนได้ยังไงทำไมไม่​เลิก... เพราะเราไม่อยากให้ลูกต้องขาดพ่อหรือครอบครัวแตกแยก... เพื่อนคิดว่าเราทำถูกมั้ย... การให้อภัยสำหรับคนไม่ซื่อสัตย์.. มันจะได้ผลและเขาจะไม่ทำให้เราเสียใจเหมือนที่เขาพูดหรือไม่...😔😔