อ่านมาหลายกระทู้เรื่องเพื่อน เวลาใครขอความช่วยเหลืออะไร เราให้เต็มที่เวลาเราขอจากคนอื่นไม่เคยได้ เอากลับมานั่งคิด เอ๊ะนี่มันเราด้วยนี่นา นึกแล้วได้แต่ขำ ทำใจยอมรับเพราะคนชนิดนี้คงมีทุกที่อะ เรามีเพื่อนเยอะมาก เพื่อนคบกันตั้งแต่อนุบาลจนตอนนี้ก็มี ประถมจนตอนนี้ก็มี คบกันมา 10 ปี 10 กว่าปี คิดว่าจะคบได้บางคนก็เท่านั้น บางครั้งแค่บอกว่าเห่ย วันนี้ไปกินเบียร์กัน ก็จะมีเพื่อนพูดออกมาว่า "ก็เลี้ยงดิ" ทำไมต้องเลี้ยงวะแค่ชวนกินเบียร์ หลังๆเราเลยไม่อยากชวนละอะเสียอารมณ์เอาแค่คนที่ไปด้วยละรู้สึกดีพอ เต็มที่กับบางคน บางครั้งแค่อยากไปนั่งคนเดียวกินคนเดียวงี้ กลับมาบอกว่าอ่าวไม่ชวน เพื่อนไม่คบอ่อ คือแบบกูรำคาญไง พอเราไม่ไปไหนไม่ค่อยออกจากบ้านก็ว่า เอ่ยติดแฟนนี่หว่า ทุกวันสำคัญของเราต้องมีคำว่า "เลี้ยงดิ" เวลาไปนั่งร้านกาแฟ ก็จะมีพี่คนนึงพูดออกมาว่า "ไหนพิชซ่ากู ต้องเลี้ยงดิ" "ต้องให้กูดิ" ในใจนี่คือเห่ยยยยย!!!! ให้ทำไมอะ หลังจากนั้นคือปรีกวิเวก ทันทีทันใด แล้วบางคนก็จะมีแบ่งพักแบ่งพวกคุยแค่คนทำงานดีๆ ก่อนหน้าสอบงานติดงี้ทักมาคุยทักมาถามงานเราทุกวันนั้นนี่ พอสอบติดงานราชการปุ๊บ เราแค่ไปเม้นเล่นๆตามปกติ ไม่ตอบเม้น แชทไม่ตอบ บางครั้งตอบแค่อือ เราก็แบ่งเลยเหมือนกัน หลังจากวันนั้นจนถึงวันนี้เรารู้สึกว่าเราเย็นชากับทุกคนเยอะขึ้นมากกกกกก แบบอ่อแล้วแต่ ใครทักมาขอช่วยก็บอกไม่ว่าง ทักมายืมเงินยืมของบอกไม่มี ตั้งแต่เด็กจนโตมา24-25ปี เจอคนแบบนี้เยอะมากน่าจะกรรม้ก่าเยอะ