ถ้าผู้ปกครองไม่อยากเลี้ยงเรา เราสามารถไปอยู่สถานเด็กกำพร้าได้ไหมคะ คือตอนนี้มีปัญหากับทางบ้าน ตอนนี้เราใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศค่ะ อยู่กับแม่ พี่ชาย(พ่อแม่เดียวกัน) เรา กับพ่อเลี้ยง เรามีครอบครัวที่ไทยคือฝ่ายพ่อกับฝ่ายแม่ พ่อเราเสียไปตั้งแต่เด็กๆเลย เราอยู่ที่ออสเตรเลียเราก็มีความหนักใจนิดๆกับพ่อเลี้ยงค่ะ เขาบอกว่าเขาคิดว่าเราเป็นลูกสาวเขา เพราะลูกสาวจริงๆของเขาไม่ค่อยใกล้ชิดกับเขาขนาดเรา เขาชอบทำให้เราหนักใจเช่นเขาชอบเขามาปลุกเราแบบจับเนื้อต้องตัว เคยจับถึงหน้าอกเราแบบบังเอิญมั่ง แล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เราก็ปล่อยไป ชอบมาจับเอว จับหลัง จับขา จับผม ตีก้นเรา ซึ่งอะไรแบบนี้ทำให้เรารู้สึกขนลุก รังเกียจมาก ขนาดแม่จับเรายังไม่ค่อยชอบเลย นับประสาอะไรกับพ่อเลี้ยงเรา ซึ่งเราก็บอกเขาแล้วว่าไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย เขาก็บอกเชิงว่าเนื้อตัวเราเป็นทองหรอ ทำไมเล่นด้วยนิดหน่อยไม่ได้ อีกเหตุการณ์ก็คือเขาเปิดประตูห้องนอนเราทั้งๆที่เขาน่าจะรู้ว่าเรากำลังแต่งตัวไปโรงเรียน แต่โชคดีที่ตู้เสื้อผ้าเราใหญ่ ประตูมันเลยบังร่างกายเรา เขาเลยไม่เห็นเรา เราก็เลยตะโกนว่าเราแต่งตัวอยู่! เขาถึงปิด แล้วถ้าตอนนั้นเราไม่ได้เปิดตู้เสื้อผ้าคือเขาเห็นเราโป๊เลยนะ ฟางเส้นสุดท้ายเกิดขึ้นเมื่อคืนก็คือ พ่อเลี้ยงเราเล่นกับเรา แล้วเราจะไปทิ้งขยะพอดี เราแกล้งเขาจนลืมดูว่าประตูกระจกยังไม่เปิด เราก็กลัวหัวเราชนไง เราเลยเอามือมาบังกระจก ซึ่งเขาจะรักกระจกประตูบ้านมากๆๆๆๆ เขาเลยโกรธเรามาก ซึ่งเราก็ขอโทษนะคะ พอตกเย็นแม่เราบอกให้เราไปช่วยเขาปูผ้าปูที่นอน เราก็ไป แต่เขาพูดจากับด้วยน้ำเสียงที่แบบ จะให้กูช่วยจริงๆหรอด้วยน้ำเสียงแบบนี้ เราเลยบอกถ้าพูดแบบนี้เราก็ไม่อยากช่วยหรอกนะคะ เราไม่ได้ขอให้ขอโทษ เราขอให้พูดดีๆกับเราดีขึ้นหน่อย ซึ่งเขาก็ไม่เราเลยนอยด์ไง คือเรามาช่วยเขาอะ เขาเลยบอกกับแม่เราว่าให้เรากลับไทยไป ซึ่งถามว่าเราโอเคกับตรงนั้นมั้ย เราบอกเลยว่า เราโอเคมาก เพราะเราก็คิดถึงไทย มาที่นี้อย่างน้อยก็ได้ประสบการณ์ ซึ่งแม่ก็คุยกับเขา ให้เราขอโทษ แล้วเขาก็ขอโทษ วันนี้ก็เกิดปัญหาขึ้นอีก คือ เขามากวนเราตอนกินอาหาร แบบมานั่งมอง หัวเราะเราตอนกิน เขาก็บอกไปว่าเลิกยุ่งได้มั้ย แบบตะโกน ซึ่งอันนี้เราก็ว่าเราทำแรงไป ตกเย็นเราจะมาขอโทษ ไม่ทันได้ขอโทษเรื่องประตูกระจกเจ้าเดิมก็เกิดขึ้นอีก พ่อเลี้ยงเราบอกแม่ว่ามีรอยมืออยู่บนกระจก เรางงบวกกับหัวเสียแรงมาก เพราะวันนี้ทั้งวันเรายังไม่ได้ออกไปข้างนอกเลย ด้วยความมีคดีเก่า เราก็เลยตกเป็นผู้ร้ายเฉยเลย แม่เราเชิงด่าเรากับพ่อเลี้ยง พูดเชิงว่าเราควรกลับไทย... เอาจริงเราอยากกลับไทยเพราะเราไม่ต้องมาค่อยรับใช้ใครแบบนี้ ถ้าทุกคนคิดว่าเราอยู่บ้านพ่อเลี้ยงแบบกินๆนอนๆคือคิดผิดนะคะ เราทำความสะอาดบ้าน ถูพื้น ช่วยแม่ทำกับข้าว ล้างจาน เก็บของ ซักผ้า พับผ้า  และมันก็ทำให้เราอยากกลับขึ้นมาจริงๆเลย ปัญหาคือครอบครัวฝ่ายพ่อเรามีป้า อา พี่ชายพ่อเดียวกัน กับอาม่า อาม่ากับอาเราอยากให้เรากลับไปอยู่ไทยไปอยู่กับเขามากๆ ป้าเราไม่อยากให้มากลับไทยเพราะดูดวงแล้วบอกว่าชีวิตเราไม่ควรอยู่ไทย(?) พี่ชายพ่อเดียวกันก็ไม่ยินดียินร้ายอะไรค่ะ แต่ประเด็นคืออาเรามีลูกสาวบุญถัมถ์ ครอบครัวเลี้ยงพี่สาวคนนี้ผิดๆ เลี้ยงแบบสปอยด์หรือดีเกินไป ไม่เคยให้ออกไปไหนคนเดียวไม่ให้ไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่ให้นั่งรถเมล์หรือวินมอเตอร์เลย ไม่ให้ทำความสะอาดบ้านเลย พี่สาวเรากลายเป็นเก็บกดเล็กๆเลยค่ะ ซึ่งตอนที่พ่อเราเสีย เราได้มีโอกาสไปอยู่บ้านหลังนั้น1ปี ก็คือเก็บกดเล็กๆเลยค่ะ เรากลายเป็นที่รองรับอารมณ์ของพี่สาวเราเลย บอกพี่ชายพ่อเดียวกันเขาก็ช่วยนะ แต่อาม่าก็ด่าเราว่าเราทำให้พี่ชายกับอาเราทะเลาะกับเพราะเรื่องเล็กๆ อาม่าชอบพูดว่าเราเป็นต้นเหตุให้พ่อเราตาย ครอบครัวฝั่งแม่ก็อย่าพูดถึงเลยค่ะ เพราะเขาแม่เราถูกตัดขาดจากพี่น้องแล้ว มีแต่ยาย แต่ยายก็ไม่มีเงินพอ จะรับเลี้ยงเราหรอกค่ะ ไปเป็นภาระท่านเปล่าๆเลยไม่รู้จะทำยังไงเลยจริงๆ รบกวนทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้รับคำปรึกษาของเราด้วยนะคะ