แม่เราเป็นแม่หม้ายค่ะ พ่อเสียตั้งแต่เรากับน้องยังเล็ก แม่ก็เลยทำงานหาเงินเลี้ยงเรากับน้องโดยคนเดียวมาตลอด แม่ขายขนมค่ะ เราในฐานะเป็นพี่คนโตก็เลยต้องช่วยแม่ทำขนมตั้งแต่เด็กๆ แต่เวลาแม่อารมณ์ไม่ดีเราจะถูกแม่ทุบตีตลอด หนักสุดคือกระชากผมแล้วตีด้วยด้ามไม้กวาดค่ะ ไม่ใช่ด้ามพลาสติกนะคะ โดนด้วยด้ามที่เป็นไม้ค่ะ ตอนนี้ผมก็ร่วงจนผมบางมากๆค่ะ ตอนเด็กเราไม่เข้าใจเลยค่ะว่าแม่ตีเราทำไม พอโตมาสักประมาณม.1เริ่มมีความคิดแล้วค่ะ ก็เลยคิดได้ว่าแม่คงเครียด เพราะหาเงินอยู่คนเดียวแต่ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าเน็ตค่าโทรศัพท์ค่าเทอมค่าเราไปโรงเรียนอีก ก็เลยขอแม่ไปทำงานอื่นเพื่อจะได้มีเงินมาช่วย แต่แม่ไม่ให้ไปทำค่ะแถมโดนแม่โกรธอีก โดนตีตามเคยอีก เราเสียใจมากค่ะ เราผิดอะไร???????? เราก็เลยไปตั้งใจเรียนแทนค่ะ จนได้ทุนโรงเรียนค่าเทอมฟรีตั้งแต่ม.2-ม.6 เลยค่ะ ระหว่างนั้นก็ยังโดนทุบตีอยู่เรื่อยๆ แล้วแม่ก็ชอบพูดว่าเราไม่เคยทำให้เค้าภูมิใจเลย อ้าวววเราตั้งใจเรียนจนได้ที่หนึ่งของโรงเรียนมา6ปี เค้าไม่ภูมิใจเลยหรอ?????? เสียใจมากค่ะ จนเราสอบติดมหาวิทยาลัยชื่อดัง เค้าก็ยังไม่ภูมิใจ เราเลยถามแม่ค่ะว่าต้องทำยังไงถึงภูมิใจในตัวเราบ้าง แม่โกรธค่ะ โดนตีอีก!!!!! ตอนนี้อยู่ปี3แล้วค่ะ ได้ทุนเป็นค่าเทอมมาตลอด แต่แม่ยังคงตีไม่เลิกเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ จะสู้เค้า เค้าก็เป็นแม่ที่ลำบากเลี้ยงเรามา แต่ถ้าเรายอมเค้าไปเรื่อยๆ เค้าจะหยุดทำร้ายเราเมื่อไหร่คะ ช่วยคิดหาทางออกหน่อยนะคะ โดนแบบนี้กำลังใจในการใช้ชีวิตมันใกล้หมดแล้วอ่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความคิดเห็นนะคะ