เรื่องมันเศร้า อย่าเล่าให้ใครฟัง เรื่องมีอยู่ว่า มีเด็กน้อยที่ถูกหาว่าโลภมาก   เขามี4000กว่าบาท   มีสิ่งของที่เขาอยากได้  เค้าปรึกษากับคนใกล้ตัว     ว่าจะเพิ่มพูนเงินของเขาโดยทำธุรกิจบางอย่าง   คนที่ให้คำปรึกษาหาว่าเขาโลภมาก    จะเอาเงินไปทำอะไร  ช่วงจังหวะนั้นเค้า เปรียบเปรยกับคนๆหนึ่งที่ต้องการหาเงินกระเป๋าตัวเองตลอดเวลา   เด็กน้อยเถียง บอกว่าเขาได้เป็นแบบคนนั้น และคนๆนั้นก็ไม่ได้เป็นแบบเขา    ความคิดที่จะเพิ่มพูนเงินของเขาสลายลง เขากลับไปนับเงินทุกบาทที่มี   โอ้ะโอ ...แต่เรารอของลดราคาก่อนก็ได้นิ5555555  

ขอบคุณที่อ่านนะคะ
 (รู้ว่าหาสาระไม่เจอ แค่อยากเล่าค่ะ)

เรื่องสอนให้รู้ว่า  ผู้ใหญ่บางคน(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ) มักแยกไม่คอยออกว่า นี่คือสิ่งหนึ่ง และนี่คืออีกสิ่งหนึ่ง (เช่น เถียงกับอธิบาย ปล.เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้อความข้างต้น