ใช่เพียงแค่สัตว์ที่มีพิษได้    พืชก็มีพิษได้เช่นกัน   พืชทีมีอันตรายต่อคนและสัตว์ที่จะพูดถึงวันนี้  คือ หมามุ้ยค่ะ

สุดเขตพื้นที่ฝั่งเหนือด้านนี้  จะปลูกผลไม้และต้นไม้หลายชนิด  ที่ดินที่ติดกันเป็นไร่อ้อย


บริเวณที่รกๆ มีเถาไม้เลื้อย ปกคลุม นี่คือที่ดินของบ้านจขกท    ส่วนนี้จะเป็นสวนมะม่วง ขนุน  น้อยหน่า  ที่เราปลูกไว้
ส่วนหมามุ้ยไม่ได้ปลูกค่ะ   มันขึ้นเอง   มันเลื้อยพันไปตามต้นสักทอง

 



เช้าวันหนึ่ง  จขกท เดินมาจ๊ะเอ๋  กับหมามุ้ยโดยบังเอิญค่ะ   ออกฝักหลายพวงแล้วด้วย   แต่ฝักยังไม่แห้ง  (ยังไม่แก่จัด)
ถ้าฝักแก่จัด  ขนอ่อนๆ ที่ปกคลุมอยู่ จะปลิวออกมาได้ง่ายๆ   ถ้ามีแรงสั่นสะเทือนไปโดนเข้า
ขนอ่อนๆ  พวกนี้ที่มีพิษ  ถ้ามาโดนผิวหนังของเรา  จะปวดแสบปวดร้อน  บวมแดง  คันคะเยอ มาก เป็นผื่นแดงตามผิวหนัง
ที่สัมผัสโดนขนอ่อนๆ  พวกนี้ค่ะ    ถ้าบางคนแพ้ขนพวกนี้  บางทีก็ไข้ขึ้นไปหลายวันเชียว



บางที หมามุ้ย ก็ไปขึ้นในไร่อ้อย   มันก็เลื้อยพันไปตามต้นอ้อย   สมัยก่อนเราไม่มีรถตัดอ้อย  ต้องใช้คนงานตัดอ้อย  
เวลาพวกเขาเจอหมามุ้ย   คนตัดอ้อย ก็จะเว้นกออ้อยเป็นกระจุก   ไม่มีใครกล้าเข้าไปตัด  เพราะกลัวโดนขนของมัน
สุดท้าย  เราก็ต้องลุย ดงหมามุ้ยเข้าไปตัดต้นอ้อยกันเอง   ก็มีพลาดโดนกันมั้ง  คันคะเยอกันไปค่ะ    

ตอนนี้ใช้รถตัดอ้อย แล้วก็  ไม่ต้องลงไปลุยกับหมามุ้ยพวกนี้อีก



ได้ยินว่า หมามุ้ย  มีสรรพคุณทางยา   ที่เป็นสารตั้งต้นของสารสื่อประสาทในสมองที่มีชื่อว่า โดปามีน อันมีความสำคัญต่อระบบสืบพันธุ์
และหากนำไปสกัดเป็นยาเม็ดก็จะสามารถช่วยรักษาโรคพาร์กินสันได้อีกด้วย นอกจากนี้เมล็ดหมามุ่ยยังมีสรรพคุณอีกมากมายไม่ว่า
จะเป็นยาบำรุงกำลัง ให้ร่างกายสดชื่นกระปรี้กระเปร่า ทำให้หลับสบายมากขึ้นหรือแม้แต่สรรพคุณอันลือเลื่องอย่างการเพิ่มสมรรถภาพ
ทางเพศในเพศชาย ช่วยกระตุ้นการสร้างน้ำอสุจิ และทำให้น้ำเชื้อนั้นมีคุณภาพที่ดียิ่งขึ้น    
ไม่ทราบว่าจริงหรือไม่   ใครเคยลองกินแล้ว  ได้ผลอย่างไร  เชิญมาเล่าได้เลยค่ะ