แฟนเราไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเลย เขาเป็นคนนึงที่หน้าตาโอเคเลยนะคะ ภายนอกไม่น่าจะเป็นแบบนี้ได้ เขาไม่ชอบมีปากมีเสียงกับใคร เราขับรถมอไซค์โดนรถชนทั้งที่เราไม่ผิดก็ยืนนึ่ง ทำอะไรไม่ถูกเราต้องคอยบอกคอยเตือนทุกอย่าง จนเราไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ได้ เราคิดเสมอว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้ เราเรียนหนังสือที่เดียวกัน คบกันมา4ปีกว่าตั้งแต่ ปวช. แฟนเราเขียนชื่อจริงเรายังไม่เป็น วันเกิด วันครบรอบ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเราเลยถ้าไม่บอก พ่อ แม่ พี่ น้องเราก็ไม่เข้าหา แต่ก็เจอกันบ่อย พ่อเราพาไปกินข้าวไปไหนตลอด เรียนจบก็แค่ ปวช. เราบอกให้เขาเรียนต่อ ก็ไม่ยอมเรียนด้วย บอกอยากทำงานก่อนปีนึง พอครบปีเราบอกให้มาเรียนด้วยกัน บอกว่าเรียนไม่ไหว จะไปเรียน ปวส. เราโอเคก็เลยบอกให้ไปหาดูจะเรียนที่ไหน วันอาทิตย์วันเดียว ยังไม่หาบอกไม่รู้ที่ไหนมีปวส.ให้เราหาที่เรียนให้ เรางงมากว่าทำไมไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรอ หรือว่าเป็นเพราะเราคอยทำให้ตลอด มีปีนึงที่เราต้องไปเที่ยวบ้านเขาต่างจังหวัด เรานั่งรถทัวร์ไปกันยังต้องเป็นเราที่หารอบรถให้ ต้องดูให้ว่าต้องไปลงที่ไหน  ทั้งๆที่มันควรจะเป็นความรับผิดชอบของเขา เราก็จองตั๋วจ่ายตังไว้เรียบร้อย พอถึงวันไปบอกเงินเอาไปทำรถมอไซค์ยางแตก เราก็แบบแล้วเราจะไปเที่ยวนะ ถ้าเธอไม่มีเงินจะพอใช้ไหม เขาก็แบบบอกให้เราออกไปก่อนเดี่ยวกับมาจะหาเงินคืนให้เราก็ต้องยอม เราเหนื่อยเราเสียใจมาตลอด เราอยากให้เขามีความรับผิดชอบอะไรๆมากกว่านี่ บางทีวันๆเล่นแต่เกมส์ จับโทรศัพท์อยู่บ้านทั้งวัน ไม่มีเงินก็ขอเรา เราไม่เคยบ่น มีช่วงนึงให้ไปทำงานร้านสะดวกซื้อก็ทำๆ หยุดๆ จนที่ร้านโทรมาตามจากเราจนเขาต้องออกงานมา(ช่วงนั้นเราอยู่หอด้วยกันแต่เพราะเราคิดว่าทุกอย่างมันหนักที่เราคนเดียวเลยแยกกันกลับไปอยู่บ้าน) เลยลองให้มาขับGrab เรายังต้องสมัครให้ทุกอย่าง พอได้ไปขับบางวันหาเงินดี วันนึงพันกว่าบาท เราก็ดีใจที่เขายังทำอันนั้นได้ แต่เอ๊ะใจทำไมยังต้องมาขอเงินเราเพราะเอาเงินไปเล่นพวกเว็ปพนัน เรามาจับได้ทีหลังเขาบอกว่าเพื่อนแนะนำให้เล่น คือตอนนี้หาได้เท่าไร คือหมดอย่างเดียวเลยจนเรารู้สึกว่าห้ามอะไรไม่ได้  แล้วหลังๆกว่าจะตื่นไปหาเงินแต่ละทีบ่าย3 ทุ่มนึงเข้าบ้านแล้วบอกหาเงินไม่ดีได้300-400บ้างแตกต่างจากเรามากทั้งทำงานทั้งเรียนทำทุกวันไม่ได้หยุดเลย เสาร์-อาทิตย์ก็ทำหาเงินใช้เอง หาเงินผ่อนมอไซค์ทุกอย่างคือเราต้องช่วยตัวเอง แล้วหลังๆเขาเริ่มติดเพื่อน กินเหล้า สูบบุหรี่ ทั้งที่ตอนแรกไม่มีเรื่องพวกนี้เลย เราเข้าใจนะว่าเขาอาจจะเคยอยู่ต่างจังหวัดมาก่อนรึเปล่าเลยไม่ค่อยรู้เรื่องอะไร ในกรุงเทพ แม้จะนเงรถเมล์อะไรก็นั่งเองไม่เป็นไปไหนก็ไปไม่เป็น แต่คนเรามันก็ควรจะมีควมคิดที่เป็นผู้ใหญ่บ้าง เราเคยถามนะว่าอนาคตเคยคิดไว้ไหมเขาก็บอกแต่ว่า พ่อเขาคิดไว้ให้แล้ว ว่าเรียนจบจะกลับไปเปิดธุรกิจที่บ้าน  เราเคยบอกให้เขาเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ลองฝืนทำอะไรที่เขาไม่เคยทำสักครั้งนะ บางทีเราก็อยากเลิกกับเขาไปเลยให้ทุกอย่างมันจบๆไปเราจะได้ไม่ต้องรู้สึกกังวลหรือเราจะไปตามทางของเราได้ ถ้าเรายังอยู่กับเขาทั้งที่เป็นแบบนี้ก็ฉุดกันไปไม่ได้อะไรสักที ที่ผ่านมาก็ยังห่วงตลอดบางทีอยากจะไปๆเลยแต่มันทำไม่ได้สักที เขาบอกจะพยายามเปลี่ยนแต่มันไม่ดีขึ้นเลยทุกอย่างยังเหมือนเดิม ไม่ใช่ข้อดีของเขาไม่มีนะคะ ก็มีแต่เรายังไม่รู้สึกว่ามันจะกลบข้อเสียของเขาได้ ที่มาระบายไม่ใช่ว่าอยากประจานแต่เรา เหนื่อยที่บางครั้งเราต้องเก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้คนเดียว เราควรจะทำยังไงกับดี