คือเราคบกับแฟนมา 2 ปีกว่าแล้วค่ะยังไม่ได้แต่งงานกันแต่พ่อแม่ก็รับรู้ว่าคบกันห่างกับแฟน 11 ปีค่ะเราอายุ 24 บอกก่อนนะค่ะว่าแฟนเราไม่ได้หล่อ ไม่รวย แต่ที่คบกับเค้าเพราะชอบที่เค้าเก่งแล้วเป็นเจ้านายตัวเอง ส่วนเราก็มีผู้ชายมาชอบพอบ้างแต่ส่วนมาก 30 upแล้วก็แนวอาเสี่ยมาชอบให้เป็นกิ๊กไรงี้ แต่เจอแนวอาเสี่ยแค่ครั้งเดียวค่ะ คือเรารู้สึกว่าตั้งแต่เราคบกับแฟนเราคนนี้ เราไม่เคยได้ใช้ชีวิตเหมือนผู้หญิงทั่วไป หรืออยากกินอะไรที่เราต้องการเลยค่ะ เราก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่ชอบกินของอร่อย ชอบเที่ยวต่างจังหวัด คบใครเราขอแค่นี้แหละค่ะ ส่วนเรื่องช้อปปิ้ง กระเป๋า เครื่องสำอาง เราไม่เคยของเงินแฟนเลยและไม่ชอบซื้อด้วย เอาเงินไปซื้อของกินดีกว่า

ประเด็นของเราคือ
1.อยากเที่ยวก็ไม่ได้เที่ยว เพราะเค้าทำแต่งานต้องหาเงิน ใช้หนี้หนี้สินเค้าเยอะ ผ่อนบ้าน 2 หลัง รถ 1 คัน ไปยืมคนนู้นคนนี้ไม่เคยมาช่วยเหลืออะไรเรา(อันนี้ไม่เป็นไรค่ะ)
2.อยากกินร้านอาหาร อยากกินร้านอร่อยๆที่เราชอบก็ไม่เคยได้ไปขัดใจเราตลอด พาเราไปกินแต่อาหารตามสั่งกับมาม่า เหตุผลก็คือไม่มีเงินพาไปกิน(อันนี้ก็ไม่เป็นไร เราชวนเพื่อนไปกินแทน)
3.เราเคยแบบว่าไม่มีตังค์กันทั้งคู่ รวมเงินกันได้ 10 กว่าบาทกินมาม่า แรกๆก็แบบว่าโรแมนติกดีนะค่ะลำบากด้วยกันแต่หลังๆนี่ไม่สนุกนะค่ะ เริ่มนึกถึงคำว่ารักกินไม่ได้
4.เดี๋ยวนี้กินข้าวผลัดกันเลี้ยงค่ะ เวลาเค้าไม่มีเราก็จ่าย บางทีเค้าหมุนเงินไม่ทันก็ยืมเงินเดือนเราไปจ่ายค่าบ้านแล้วจะให้คืนวันนู้น วันนี้
5.สิ่งที่เรารับไม่ได้ในตัวเค้าคือ เค้าเคยพาเราขี่มอไซค์ประมาณ 50 โลไปทางมอเตอร์เวย์ รถเยอะๆ แดดร้อนๆ เพียงเพื่อจะให้เราไปเป็นกำลังใจให้เค้า เราก็บอกแล้วว่าไม่อยากไป ทั้งไกล ทั้งร้อนแถมอันตรายแต่ก็โดนบังคับทุกที
6.เค้าเคยให้เราไปคุมงานลูกน้องเค้าข้างถนน เพราะทำ fiber optic ตั้งแต่ 9 โมงยัน 4 ทุ่มทั้งๆที่เราไม่ได้มีความรู้ในเรื่องนั้นเลย แต่ให้เราไปคุมเด็กแทนทั้งเหนื่อย ทั้งร้อน คนแถวนั้นก็มองประมาณว่าผู้หญิงคนนี้มาทำอะไรข้างถนน555
7.เค้าบ้างานมากจนไม่กินข้าว พอเราหิวข้าว เค้าก็บอกแต่ว่าใกล้เสร็จงานแล้ว เคยกินข้าวมื้อแรกตอน 6 โมงเย็นเพราะเค้า โมโหมาก
8.เป็นผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ มอไซค์เราเติมน้ำมัน 95 เค้าก็เติม 91 เพราะขี้เกียจรอ เราจะกินข้าวที่นี่เค้าก็ขับไปกินร้านที่เค้าชอบ ไม่เคยนึกถึงคามต้องการของเรา
9.ล่าสุดพาเรานั่งซ้อนมอไซค์ไปคุยไซต์งานที่นึงที่กำลังก่อสร้างอยู่โดยให้เรานั่งรออยู่ข้างนอกชั่วโมงนึง โดยที่เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพาเรามาทำไมอันนี้ตอนเช้านะค่ะ ทีนี้ตอนบ่ายพามาอีกค่ะเพราะเค้านัดช่างไว้ เราก็บอกว่ายังไงก็จะไม่ไปเพราะงานนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรา ทั้งร้อน ทั้งฝุ่นแถมเค้ากำลังก่อสร้างกัน แต่เค้ากลับบอกว่าไปเพื่อเป็นกำลังใจให้เค้า สุดท้ายเราก็โดนบังคับไปพอเราไปก็เหมือนเดินเข้าไปในตึกกับเค้าแล้วก็ออกมารอข้างนอกเพราะฝุ่นเยอะ ทีนี้นึกว่าจะได้กลับบ้านที่ไหนได้ แฟนเรานัดช่างมาดูงานที่นี่อีกทีมนึง ทีนี้เราปรี๊ดแตกเลยค่ะบอกว่างั้นหนูขับมอไซค์กลับก่อนแระกันไม่รู้จะพาหนูมาทำไม มันใช่ที่ของหนูมั๊ย? สรุปว่าเราให้เค้ากลับเอง โดยที่เค้าไม่มีเงินติดตัวซักบาทเราก็บอกเค้าแล้วว่าจะกลับมั๊ย เค้าบอกไม่กลับเพราะช่างกำลังมาแล้วเค้าก็บอกเลิกเราและว่าเราเห็นแก่ตัว เค้าบอกว่าคบกับเค้าต้องลำบากกว่านี้อีกทำไมแค่นี้รอไม่ได้ ตอนนั้นเราไม่สนใจไรทั้งนั้นแหละค่ะขับมอไซค์กลับบ้านเลยจะว่าใจร้ายก็ช่าง ผิดหรอที่เราไม่อยากมา พอวันนี้เค้าบอกจะมาเก็บของที่ห้องเราก็มาค่ะขับมอไซค์ของพี่ชายมาแต่ก็มาทำดีด้วยเหมือนเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น บอกว่าเมื่อวานเดินกลับไปหาพี่ชาย 10 กว่าโล เราก็ได้แต่สมน้ำหน้าค่ะบ้างานดีนัก

คือเราอยากรู้ว่าเราทนเกินไปรึเปล่า ลำบากไปมั๊ยที่คบกับผู้ชายแบบนี้อ่ะค่ะ