กับญาติพี่น้องของพ่อของแม่ เคยสนิทใกล้ชิดไปมาหาสู่กันตลอดตั้งแต่เกิดจนอายุ 13
แต่พอโตขึ้นก็ย้ายบ้านออกมา และตัวผมเองไม่เคยได้ติดต่ออะไรอีกเลย แต่ฝ่ายพ่อและแม่ยังไปมาหาสู่บ้าง
พอตอนแต่งงาน อายุ 20 หน่อยๆ พ่อแม่เลยแนะนำว่าให้ไปเชิญญาติผู้ใหญ่มางานด้วย ซึ่งเค้าก็มางานตามปกติ
แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันเหมือนเดิม

ผ่านมา 10 ปีกว่าจากวันนั้น ระยะหลังๆมีญาติพี่น้องตายมากขึ้น ซึ่งญาติเหล่านั้นไม่ได้สนิทกันมากมาย (คือผมเห็นหน้าก็คุ้นๆ แต่จำชื่อไม่ได้)
ซึ่งผมก็ไม่ค่อยว่างไปงาน เพราะติดธุระจำเป็นมากๆหลายอย่าง แต่เวลาไปงานทีไรก็จะเจอญาติผู้ใหญ่ทักตลอดในเชิงตำหนิ
ว่าหายไปไหน ทำไมไม่มาติดต่อญาติพี่น้องบ้าง ไม่คบค้าสมาคมกับใครเค้าเลย ในน้ำเสียงเชิงตำหนิรุนแรง

ผมเลยไม่รู้จะทำตัวยังไงดีครับ เลยอยากได้คำแนะนำ ไอ้บทจะตัดขาดไปเลยมันก็ทำได้นะ เพราะทุกวันนี้ก็ไม่ได้ติดต่อหรือช่วยเหลืออะไรกันอยู่แล้ว แต่มันก็รู้สึกตะหงิดๆใจแปลกๆบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก คือในความคิดผมเค้าก็เคยสนิทชิดเชื้อช่วยเหลือกันมาก่อนแม่จะนานมากจนจำไม่ได้แล้วก็ตาม แต่เวลาไปเจอทุกครั้งจะเจอคำพูดทำนองนี้เลยทำให้ใจมันห่อเหี่ยว
ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนในเฟสบุคส์กับญาติบางคนอยู่ แต่ก็ไม่ได้ทักทายอะไรกันมานานแล้ว