ชีวิตนี้เป็นของชั่วคราว คนรอบตัวเราก็ชั่วคราว เกิดมาแล้วต้องตายจากกันแน่นอน แล้วเราต้องยึดติดสิ่งต่างๆให้ทุกข์ไปทำไม
มันของชั่วคราว ยึดไว้ก็มีแต่ทุกข์ใจ ลองพิจารณาค้นหาความจริงของชีวิตทุกๆคน เกิดมาแล้ว ต้องแก่ เจ็บ ตาย หนีไม่พ้นเลย
ฉะนั้นความทุกข์ที่เกิด ก็ชั่วคราวเช่นกัน เดี๋ยวมันก็ต้องผ่านไป แล้วคนก็ลืมเลือนไป เราเองก็เช่นกัน ปล่อยวางไปให้หมด
ทำจิตให้เป็นกุศล ทำใจให้ปล่อยวาง มีสติรักษาใจให้เป็นกลาง อย่าไปมัวหวั่นไหวกับเรื่องราวต่างๆที่เข้ามา เพราะมันเป็น
เพียงแค่สิ่งชั่วคราว ไม่เที่ยง เกิดมาแล้วต้องดับไปจางหายไป ถ้าใจเราไม่ยึดเราก็ไม่ทุกข์ หรือยึดไว้แล้ววางทิ้งไปได้ก็สบาย...