เราว่าเรากลายเป็นเด็กมีปัญหา สุขภาพจิตเสียไปแล้วค่ะ
เราขอพูดแค่สั้นๆนะคะ เพราะเราทราบว่าต้องมีทั้งพ่อแม่ที่ดี และไม่ดีกับลูกเป็นแน่ ใครเจอพ่อแม่ที่ดีก็ดีไปค่ะ
แต่ใครเจอพ่อแม่ที่ไม่ดีมาแนะนำกันทีว่าจะมองโลกให้ใจเราสดใสขึ้นได้ยังไง ++
พ่อแม่ไม่ดีก็อย่างเช่น ตบตี ด่าทอตลอดเวลา หรืออาจจะทำร้ายหรือข่มขืนลูกก็มี ทั้งกายและใจ หลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดในสังคม
ตอนนี้เราเริ่มปลงและคิดว่ามันคือการชดใช้กรรมค่ะ ในเมื่อมันเกิดขึ้นเราก็แค่ต้องยอมรับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

>ถ้าเราออกไปอยู่ที่อื่นเรายังต้องดูแลเลี้ยงดูเขาไหม แต่ตอนนี้เราไม่อยากอยู่ด้วยอีกต่อไปแล้วค่ะ มันไม่มีหลงเหลือซึ่งความอดทนใดๆ วันๆก็ไม่เคยที่จะอยากพูดคุยด้วยแม้แต่คำเดียว ณ วันนี้เราเข้าใจคำว่าความรักในครอบครัวสำคัญที่สุดเป็นเรื่องจริง จริงๆค่ะ ทุกวันนี้เวลามีคนเข้ามาจีบหรือพูดคุยด้วย(เพศตรงข้าม)เราไม่เคยอยากพูดคุยหรือเปิดใจให้ใครเลย มันเหมือนกับว่าแกนกลางในชีวิตมันยังไม่ดีเราไม่สามารถเปิดรับอะไรเข้ามาในชีวิตได้ในช่วงเวลาแบบนี้ เราแบบรู้สึกว่าจิตใจภายในของเรามันพัง มันท้อ มันไม่มีแรงที่จะไปสู้เผชิญกับเรื่องอื่นได้เลย มันเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนไม่อยากจะพูดอะไรออกไป
หลายๆครั้งที่เห็นกระทู้แบบนี้ คนหลายคนจะเข้ามาด่าท้อ ว่าเนรคุณ บาป นู่นนี่นั่น แต่เราขอให้คุณเปิดใจว่าความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่แบบที่คุณคิดตามประเพณีไทยที่ว่าเราห้ามไปเกลียดพ่อแม่ เพราะมันจะบาปหรืออะไรก็ตาม คือเราซึ่งเป็นลูกที่ถูกกระทำไม่ดี จะไม่มีสิทธิไปรู้สึกแย่กับพ่อแม่ได้เลยจริงหรอ ขอให้คุณมองตามหลักความจริง อย่าเอาบรรทัดฐานของตัวเองของสังคมวัฒนธรรมว่าวัดเลยค่ะ ถ้าคุณเจอเองคุณจะเข้าใจอย่างถ่องแท้เลยว่าโลกนี้มันมีทั้งมืดและสว่างจริงๆ