อีกไม่กี่ชั่วโมง ปี 2562 ก็จะผ่านไปแล้วปี 2563 ก็พร้อมที่จะก้าวเข้ามา

แต่ละปีผ่านไปไวแบบกีะพริบตาเองนะครับ ไม่น่าเชื่อจริงๆ

ปกติผมจะชอบ รัก และรอคอยช่วงสิ้นปี คั้งแต่คริสต์มาสยาวจนถึงส่งท้ายปีและต้อนรับปีใหม่
ชอบบรรยากาศ ชอบอากาศ ชอบอารมณ์ของผู้คนที่ร่าเริง เบิกบาน มีความสุขกับการเฉลิมฉลอง
เป็นเวลาแห่งความสุขของผมจริงๆครับที่ได้เฝ้ามองผู้คนรอบข้างที่สนุกสนานลั้นลาผ่านไปมาอย่างเงียบๆคนเดียว

ยกเว้นปีนี้จริงๆครับ
ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ มาอยู่คนเดียว คนเดียวจริงๆ
การเป็น introver ของเราที่เราเคบมองว่ามันก็ปกติดีไม่มีไรนี่นา
แต่ 5 ปีแล้วครับ ที่บางทีมันไม่มีคนคอยเข้าข้างเราแบบไร้เงื่อนไข พ่อแม่พี่น้องก็อยู่ไกลอีกซีกโลก
เพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่องก็มีเรื่ิงราวมากมายที่ต้องสะสางแถมก็อยู่ห่างไกลกันเหลือเกิน
ปีนี้เป็นปีที่หลายเรื่องมันประเดประดังกันเข้ามา

ร้องไห้ ผมก็ร้องครับ
แต่ร้องไม่บ่อยหรอก ปวดตาเปล่าๆ
ผมเลือกที่จะลืมๆ ฝังๆมันไว้ลึกๆในใจเดี๋ยวมันก็หายเอง

แต่วันนี้ไม่ไหว
ขอระบายแล้วกันเนาะครับ

จะสิ้นปีแล้ว
เรามาบอกลากันดีไหมครับ

มีอะไรจะพูดไหมเอ่ยให้การจากลากันมันเป็นภาพงดงามน่าจดจสมและมุมที่สวยงามจนประทับใจไม่ลืมเลือน

...

ผมเหรอ สารภาพแบบไร้ศักดิ์ศรีเลยว่า "เหนื่อยมาก ท้อมาก ล้มแล้วไม่เหลือแรงจะลุกแล้วครับ"

อยากหลับตา และนอนหลับชั่วนิรันดร์เพื่อจะสานต่อเรื่องราวความฝันที่สวยงาม ...



แต่ฝันมันดีไม่มีทางเป็นจริงใช่ไหมครับ ? เนาะ ไม่มีเนาะ

ขอบคุณสำหรับคนที่ทนอ่านจนจบนะครับ
พิมพ์ด้วยมือถือ ผิดๆถูกๆ ไหม  ไม่มีเวลาตรวจเลยครับ