เวลามีใครถามเกี่ยวกับวัยเด็ก
ไม่รู้จะพูดอะไร
นึกอะไรไม่ออก
ไม่มีความทรงจำดีๆ และไม่มีความทรงจำแย่ๆ 
มันอยู่กลางๆ และจำอะไรไม่ได้

ได้ยินคนอื่นๆ แทบทุกคนเล่าเรื่องในวัยเด็ก
ปะติดปะต่อเรื่องราวได้ดีราวกับมันเพิ่งผ่านมาได้ไม่นาน
แต่ทำไมเรานึกอะไรไม่ออก

พ่อกับแม่เราก็รักกันดี  ไม่เคยทะเลาะกัน
ไม่เคยมีความรุนแรงในครอบครัว
ตอนนี้ท่านทั้งสองก็ยังอยู่ด้วยกัน
ดูแลซึ่งกันและกัน  และรักกันดีมากๆ 

แต่ไม่เฉพาะในวัยเด็กนะที่เราจำไม่ได้
เพื่อนสมัยเรียนป.ตรี เราก็จำได้แค่สี่ห้าคน
ทั้งๆ ที่เราอยู่กันเป็นกลุ่มใหญ่มาก
และร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาด้วยซ้ำ

เรากลับมาอยู่บ้านเกิดเกือบสิบปีแล้ว
ไม่เคยไปงานเลี้ยงรวมรุ่นสมัยประถม, มัธยม
เหตุผลง่ายๆ คือเราจำเพื่อนได้แค่สองสามคน
และไม่รู้จะคุยอะไรด้วย
เวลาเพื่อนพูดอะไรมา  ก็จำไม่ได้
จำหน้าและจำชื่อเพื่อนไม่ได้ด้วย
ก็เลยไม่เคยไปงานเลี้ยงรุ่น

แต่คนอื่นๆ เห็นเค้าปาร์ตี้กันยกชั้นเรียนเลย
ทำไมเค้ายังจำกันได้ล่ะ

มีใครเป็นแบบนี้มั่งคะ 

เราว่ามันแปลก

มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้นะ