คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
เข้ามารับฟังและให้กำลังใจ จขกท ค่ะ
อารมณ์และความรู้สึกมากมายที่เกิดขึ้นจากเรื่องนี้ น่าจะมีส่วนทำให้น้อง จขกท มีอาการอย่างที่กล้าวถึงตอนท้าย อยู่ปีหนึ่งแล้ว ไปหาคุณหมอเองได้ หาเวลาไปนะคะ อย่างน้อยจะได้บอกเล่าความในใจให้คุณหมอรับฟังด้วย ซึ่งคุณหมออาจมีคำแนะนำที่มีประโยชน์ให้
เห็นใจ จขกท ค่ะ เพราะมันเหมือนมีคนมาแบ่งส่วนความรักของพ่อแม่ไปอีกหลายคน แต่หากพอทำใจมองในแง่ดีได้ อยากชวนน้องให้คิดอีกมุมหนึ่งค่ะ ว่าความจริงนั้น ความรักมีไม่จำกัด ไม่ว่าจะมีคนมาแบ่งเอาไปอีกกี่คน รักจากพ่อแม่ ยังเท่าเดิม สิ่งที่เป็นรูปธรรมกว่านั้น ที่อาจทำให้รู้สึกถูกแย่งหรือแบ่งความรักไป อาจคือเวลาและโอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกัน ย้ำอีกครั้งนะคะ ว่าพ่อแม่ไม่ได้รักน้องน้อยกว่าเดิม การแยกทางกันนั้น ท่านคงมีเหตุผลของท่าน แต่แม้กระนั้น น้องก็ยังมีบุญอยู่มากที่มีญาติผู้ใหญ่เลี้ยงดูมาจนทุกวันนี้ ซึ่งนับได้ว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว
ทุกชีวิตมีโจทย์แตกต่างกันไป เชื่อไกมคะ ว่ามีหลายครอบครัวที่อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าแต่ปราศจากความสุข หากพ่อแม่ของน้องไม่แยกกัน ครอบครัวของน้องก็อาจเป็นเช่นนั้นก็เป็นได้ คิดเสียว่า โจทย์ของชีวิตของตนเป็นแบบนี้ และไม่ว่าจะแบบไหน ทุกชีวิตก็ล้วนแต่มีสุขและทุกข์ปะปน ไม่มีหรอกนะคะ ที่การหย่าร้างของพ่อแม่ จะทำให้เกิดทุกข์อย่างเดียว เขียนมาทั้งหมดนี้ เพื่อหวังให้น้องอ่านเรื่องครอบครัวของตนใหม่ ด้วยการมองเห็นที่เปิดกว้างและสร้างสรรค์กว่าเดิม ว่ารักของพ่อแม่ไม่น้อยลง อาจยากหน่อย แต่หากพอทำได้ น้องจะดำเนินชีวิตต่อไปได้ราบรื่น และมีความสุขขึ้น ชีวิตปัจจุบัน ต้องใช้แรงกายแรงใจมาก หากต้องแบกเรื่องนี้ไปสักครึ่ง เหลือใช้แค่ครึ่ง มันน่าจะทำให้ให้หน้าที่ของน้อง ในตอนนี้ นั่นคือการเรียน และการเล่นสนุกสมวัย ทำได้ไม่เต็มที่
ใกล้ปีใหม่แล้ว ความรู้สึกมากมายที่อยู่ในใจนั้น ขอให้มันจบไปกับปีเก่านี้ เริ่มปีใหม่ให้สดใส ด้วยการไปหาจิตแพทย์ อย่างน้อยเพื่อให้คุณหมอวินิจฉัยว่าป่วยหรือไม่ และจะช่วยเหลืออะไรน้องได้บ้าง
ชีวิตคนเรามีทุกข์สุขปะปน ยิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จะพบว่าเป็นเรื่องปกติที่แทบทุกคนที่อยู่บนโลกและรอบตัวเรานี้ เราทุกคนมีบาดแผลคนละนิดละหน่อย และหรือบางคนอาจมาก แต่ทุกคนก็ดำรงชีวิตได้ ไม่มีหรอกนะคะ ชีวิตที่มีแต่ความสุข ความบันเทิงและเพลิดเพลิน เชื่อว่าน้อง จขกท ก็จะสามารถดำรงชีวิตตนเองได้เหมือนกับทุก ๆ คน
เอาใจช่วยให้สามารถปล่อยวางเรื่องครอบครัวลงได้ แม้อย่างน้อย ทีละน้อย เพื่อที่จะมีชีวิตที่มีความสุขและสดใสสมวัยขึ้นค่ะ
อารมณ์และความรู้สึกมากมายที่เกิดขึ้นจากเรื่องนี้ น่าจะมีส่วนทำให้น้อง จขกท มีอาการอย่างที่กล้าวถึงตอนท้าย อยู่ปีหนึ่งแล้ว ไปหาคุณหมอเองได้ หาเวลาไปนะคะ อย่างน้อยจะได้บอกเล่าความในใจให้คุณหมอรับฟังด้วย ซึ่งคุณหมออาจมีคำแนะนำที่มีประโยชน์ให้
เห็นใจ จขกท ค่ะ เพราะมันเหมือนมีคนมาแบ่งส่วนความรักของพ่อแม่ไปอีกหลายคน แต่หากพอทำใจมองในแง่ดีได้ อยากชวนน้องให้คิดอีกมุมหนึ่งค่ะ ว่าความจริงนั้น ความรักมีไม่จำกัด ไม่ว่าจะมีคนมาแบ่งเอาไปอีกกี่คน รักจากพ่อแม่ ยังเท่าเดิม สิ่งที่เป็นรูปธรรมกว่านั้น ที่อาจทำให้รู้สึกถูกแย่งหรือแบ่งความรักไป อาจคือเวลาและโอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกัน ย้ำอีกครั้งนะคะ ว่าพ่อแม่ไม่ได้รักน้องน้อยกว่าเดิม การแยกทางกันนั้น ท่านคงมีเหตุผลของท่าน แต่แม้กระนั้น น้องก็ยังมีบุญอยู่มากที่มีญาติผู้ใหญ่เลี้ยงดูมาจนทุกวันนี้ ซึ่งนับได้ว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว
ทุกชีวิตมีโจทย์แตกต่างกันไป เชื่อไกมคะ ว่ามีหลายครอบครัวที่อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าแต่ปราศจากความสุข หากพ่อแม่ของน้องไม่แยกกัน ครอบครัวของน้องก็อาจเป็นเช่นนั้นก็เป็นได้ คิดเสียว่า โจทย์ของชีวิตของตนเป็นแบบนี้ และไม่ว่าจะแบบไหน ทุกชีวิตก็ล้วนแต่มีสุขและทุกข์ปะปน ไม่มีหรอกนะคะ ที่การหย่าร้างของพ่อแม่ จะทำให้เกิดทุกข์อย่างเดียว เขียนมาทั้งหมดนี้ เพื่อหวังให้น้องอ่านเรื่องครอบครัวของตนใหม่ ด้วยการมองเห็นที่เปิดกว้างและสร้างสรรค์กว่าเดิม ว่ารักของพ่อแม่ไม่น้อยลง อาจยากหน่อย แต่หากพอทำได้ น้องจะดำเนินชีวิตต่อไปได้ราบรื่น และมีความสุขขึ้น ชีวิตปัจจุบัน ต้องใช้แรงกายแรงใจมาก หากต้องแบกเรื่องนี้ไปสักครึ่ง เหลือใช้แค่ครึ่ง มันน่าจะทำให้ให้หน้าที่ของน้อง ในตอนนี้ นั่นคือการเรียน และการเล่นสนุกสมวัย ทำได้ไม่เต็มที่
ใกล้ปีใหม่แล้ว ความรู้สึกมากมายที่อยู่ในใจนั้น ขอให้มันจบไปกับปีเก่านี้ เริ่มปีใหม่ให้สดใส ด้วยการไปหาจิตแพทย์ อย่างน้อยเพื่อให้คุณหมอวินิจฉัยว่าป่วยหรือไม่ และจะช่วยเหลืออะไรน้องได้บ้าง
ชีวิตคนเรามีทุกข์สุขปะปน ยิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จะพบว่าเป็นเรื่องปกติที่แทบทุกคนที่อยู่บนโลกและรอบตัวเรานี้ เราทุกคนมีบาดแผลคนละนิดละหน่อย และหรือบางคนอาจมาก แต่ทุกคนก็ดำรงชีวิตได้ ไม่มีหรอกนะคะ ชีวิตที่มีแต่ความสุข ความบันเทิงและเพลิดเพลิน เชื่อว่าน้อง จขกท ก็จะสามารถดำรงชีวิตตนเองได้เหมือนกับทุก ๆ คน
เอาใจช่วยให้สามารถปล่อยวางเรื่องครอบครัวลงได้ แม้อย่างน้อย ทีละน้อย เพื่อที่จะมีชีวิตที่มีความสุขและสดใสสมวัยขึ้นค่ะ
แสดงความคิดเห็น
มีวิธีรับมืออย่างไร? กับปัญหาที่พ่อและแม่ หย่าร้างต่างคนก็มีคนใหม่
#เพิ่มเติม หนูกลัวเป็นโรคซึมเศร้าเพราะทุกครั้งที่หนูคิดเรื่องนี้ทำให้จิตใจหนูอ่อนแอมาก กลายเป็นคนที่หงุดหงิดอารมณ์ร้อนง่าย และจะร้องไห้ง่ายมากที่มีคนถามหรือพูดถึงพ่อแม่ ไม่ชอบเข้าสังคมหรือที่ๆคนแออัด หลีกเลี่ยงการเจอสังคมที่มาเป็นครอบครัว และมักไปนั่งร้องไห้ในห้องน้ำ
ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ หนูอาจไม่ได้เจาะลึกทุกรายละเอียดที่หนูเจอมา พ่อเลี้ยงทำร้ายทุบตีแม่บ้าง แม่เลี้ยงห้ามให้พ่อโอนเงินให้เราหรือติดต่อเรา (ทุกครั้งที่โอนจะเป็นชื่อเพื่อนพ่อที่ทำงานด้วยกัน หรือเบอร์โทรบริษัทที่โทรหาหนูแทน)