ชีวิตที่ผ่านมาก็เจ็บช้ำเสเพลมาตามวัย พอโตขึ้นแก่ขึ้นก็ได้ผิดหวังจากโลกแห่งการทำงาน โลกแห่งการผิดหวังจากเพื่อนที่ไว้ใจ ผิดหวังจากลาภ ยศ สรรเสริญ มันทำให้ มีความปลง มีความเรียกร้องขอพร มีความสำนึกบาป มีความเปิดyoutupหาฟังคำสั่งสอนพระพุทธศาสนา จนทำให้รับรู้เรื่องบาปบุญคุณโทษ เรื่องเวรเรื่องกรรม ทำบุญกรวดน้ำเนื่องด้วยอยากให้ บรรพบุรุษและญาตผู้ล่วงลับได้รับบุญ มีโอกาสก็ใส่บาตร กินเจตามเทศกาล สวดมนต์ก่อนนอนบ้าง  ไปทำบุญพาแม่ไปด้วยอยากให้ท่านได้ด้วย ทำบุญสร้างกุศลอะไรๆหลายๆอย่างในตามกำลังที่ทำได้ ด้วยเหตุผล เพื่ออยากหลุดพ้นจากทุกข์ ทำกุศลเพื่อขอความสุขทางใจ มันก็ได้จริงๆมันมีความปลื้มปริ่มมากๆๆ #แต่คำถามคือ #ปัญหาคือ ทุกอย่างที่กล่าวมา ทำจริง แต่ยังติดที่ ยังหยุดเรื่องสุราเมรัยไม่ได้ ทั้งๆที่รู้ว่าบาป แต่มัน อยากกิน ยิ่งเทศกาลมีตติ้งสัมนาก็ไม่พลาด ที่อยู่บ้านเลิกงานก็กินเป็นกระป๋องนิดๆหน่อยๆแล้วก็นอน ทั้งๆในใจก็รูว่าผิด เพื่ออะไร ไม่อยากโทษกรรม อยากโทษนิสัยตัวเองค่ะ ใครมีวิธีแนะนำหลุดพ้นบ้างคะ อยากถือศีลแปดบ้าง แต่นี่แค่ศีลห้า ยังไม่ได้เลย😔 ที่อยากทำเพระาอยากได้ความสุขทางใจหรือหลุดพ้นจากทุกข์ค่ะ😔