กระผมคิดว่า ไม่ได้ปฏิบัติผิดไปจากรูปแบบแต่อย่างได้
แต่ทำไมมันยิ่งมีสิ่งที่อยู่ในชั้นที่เหนือกว่า และแสดงออกมาอย่างชัดเเจ้ง ถึงมหาปัญญา ที่ควบคุมบงการเราได้
หากเป็นเช่นนี้ มันจึงสร้างความซับซ้อน งง งวยในการปฏิบัติอย่างมาก
เพราะเราเดินนอกเกมส์นี้ไม่ได้เลย
ไม่รู้ว่ามันเป็น สัจจะอะไรหรือป่าว
แทนที่จะเป็นการหลุดพ้น กับกลายเป็นการบำเพ็ญเพื่อ ที่จะรู้จักสำนึก โทษตัวเอง ลดมานะทิฏฐิ
ในการที่จะสลัดซึ่งรูปลักษณื เครื่องเเบบ
การพยายามเป็นสาวก กลับกลายเป็นว่า เราไม่ได้เป็นสาวกของ พระสมณโคดม
แต่เป็นสาวกของบางอย่าง
สิ่งที่อยู่เหนือการควบคุมของเราก็สามารถบงการจัดสรรสิ่งต่างๆได้
ถูกทดสอบตลอดๆ

ขอคำชี้แนะหน่อยครับ มันเหมือนต้องเหยียบสองโลก
จะตัดก็ตัดไม่ขาด จะสละตัวตน ไปสบายๆคนเดียว มันก็จะถูกทุบกระแทก เพื่อให้พร้อมในการรับผิดชอบบริวาร
ไปคนเดียวไม่ได้

ทุกข์ใจเหลือเกินขอคำชี้แนะหน่อยครับ
อยากจะปฏิบัติเเบบคนปกติเหลือเกิน
แต่มันดันเกิดมาไม่ปกติ


สภาพธรรมใหญ่ฝั่งนู้น ต้องอาศัยศาสดาในการไปถึง
ไม่สามารถเอาตัวเองไปเอง หรือ ยกตัวมาแทนที่ธรรมของศาสดาได้
แต่ถ้าการไปถึงตรงนั้น มัน จำเป็นต้องเสียสละตัวเองในการเดินทางที่ต่างจากชาวบ้าน(แค่ภายนอก)
มีใครเคยประสบกับภาวะแบบนี้บ้างไหมครับ