ขอปูเรื่องก่อนนะคะ คือโดยปกติเราเป็นคนที่ไม่ค่อยโกรธ หรือเคืองใครเท่าไร ถ้าเขาไม่ทำให้เราเดือดร้อนก่อน หรือจะโกรธก็ต่อเมื่อมีเหตุการณ์ที่สมควรแก่การโกรธ เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ที่เรามั่นใจว่าเราสนิทมาก แต่เราก็สนิทกันจริงๆนั่นแหละ แล้วเวลาเราหัวร้อน เรามักจะระบายกับเพื่อนคนนี้เสมอ อารมณ์แบบ อยากปลดปล่อย+ให้เขาท้วงติง ปกติเวลามีเรื่องอะไรอยากจะแชร์ อยากระบาย อยากแนะนำกัน ก็คุยกันได้ตลอด แต่อยู่มาวันหนึ่ง เราระบายความโกรธเคืองต่อนส.ก. ซึ่งเรารู้สึกว่าเราถูกนส. ก.เอาเปรียบ และเราคิดว่าเราเป็นฝ่ายคิดถูก เราจึงต้องการคำพูดของเพื่อนเราคนนั้นด้วยความจริงใจว่าสิ่งที่เรารู้สึกว่าเรากำลังถูกเอาเปรียบอยู่นั้น เราควรหรือไม่ควรเอามาคิดมาก พอเราเล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนก็ไม่ได้ค้านอะไร แถมซัพพอตความคิดเราอีกด้วย หลังจากนั้น เราก็คืนดีกับนส.ก. แล้วนส.ก.เล่าให้ฟังว่า เพื่อนเราเอาแชทที่เราพิมพ์ระบายให้นส.ก.ดู แล้วพูดว่า เขาไม่โอเคกับเรา เขามองว่าเราขี้หัวร้อน และเห็นด้วยกับการกระทำของนส.ก. ซึ่งเราไปถามเพื่อนเราคนนั้น ปรากฎว่า เรื่องที่นส.ก.เล่ามาทั้งหมดเป็นความจริง เราจึงถามเพื่อนต่อว่า ทำไมไม่พูดกันตรงๆ พูดลับหลังกันแบบนี้มันไม่โอเค คำตอบที่ได้คือเพื่อนบอกว่า มันเป็นคนขัดใจคนไม่เป็น 

อยากถามทุกคนว่า เราควรจะรู้สึกกับเพื่อนคนนี้ยังไง และเพื่อนแบบนี้คบได้มากน้อยแค่ไหน