ป้าอายุ60แล้ว มีปัญหาเรื่องฟันล้มเพราะเคยถอนฟันเขี้ยวตอนอายุราวๆ35-37จำไม่ได้ แล้วหมอที่ถอนบอกว่าไม่ต้องใส่ฟันปลอมแทนซี่ที่ถอนไปก็ได้ ซึ่งในช่วงไม่กี่ปีแรกมันก็ไม่เป็นไร แต่พอนานไปฟันหน้ามันก็เอียงไปทางช่องว่างของซี่ที่ถูกถอนออกไปมากขึ้นเรื่อยๆ  ป้าอยากจัดฟันแต่ก็คิดเชื่อตามความเชื่อสมัยนั้นว่าการจัดฟันทำได้ในคนที่มีอายุน้อยๆแต่ว่าอายุมากแล้วไม่ควรทำ  ต่อมาได้ยินได้ฟังมาว่าจัดฟันตอนอายุมากแล้วก็ทำได้ ก็นึกอยากขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้จริงจังกับความนึกคิดนั้นสักเท่าไหร่ คิดว่าช่างมันเถอะ ไม่เป็นไรหรอก (สภาพฟันตอนนั้นก็ยังพอทนดูได้)

ต่อมาอายุมากขึ้น ฟันล้มมากขึ้น รู้สึกว่าน่าเกลียด อายุ50ก็คิดว่าถ้าทำตอนอายุ45ถึงจะช้าไปก็คงทำได้ แต่มาป่านนี้แล้ว 50แล้วไม่ควรทำ แล้วก็ปล่อยไปอีก จนกระทั่งฟันล้มมากขึ่นๆ น่าเกลียดน่าอนาถใจยิ่งขึ้น

คิดวนเวียนแบบนี้อยู่อย่างนี้ อยากทำ ช่างเถอะ น่าจะทำ อย่าดีกว่า ทำดีกว่า สายไปแล้ว พายเรืออยู่ในอ่าง ปีแล้วปีเล่า

จนล่าสุด ปีนี้ครบ60 ป้าส่องกระจกแล้วเห็นความอัปลักษณ์ของฟันถึงขั้นสุด ได้แต่เสียใจที่ที่ผ่านมาได้แต่คิดแต่ไม่ลงมือทำ

สรุปแล้ว ป่านนี้แล้ว(อายุ60)มันต้องทำใจอย่างเดียวแล้วใช่ไหมคะ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ป.ล. มีคลิปยูทูปคลิปหนึ่ง คนอายุ59 รีวิวเรื่องการจัดฟัน(เริ่มทำตอนอายุ55) ป้าดูแล้วเกิดความหวัง แต่มาคิดว่าตัวเอง60 ไม่ใช่55 ก็ฝ่อลงไปอีก