ยามบ่าย​นะเจ้าคะ...

วันนี้ก็มาตั้งทู้ช้า... คิดว่าเดอะแก๊งค์​คงจิน้ำลายบูดกันหมดแล้วม้างงงง...รออาจารย์​แม่มาเปิดบ้านสำราญจิต...

ไม่ต้องสงสัยว่าวันนี้ทำไมโจทย์​ของป้าเขียวถึงมาแนวนี้... มันก็มีที่มาที่ไปตามสไตล์​ป้าเขียวนี่แหล่ะเจ้าคร้า...

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จริงๆ​ วันนี้ป้าเขียววุ่นวายตั้งแต่เช้า...กับการทำของขวัญให้พี่ท่านหนึ่ง... ซึ่งมาพบเจอและรู้จักในพันทิปเมื่อไม่นานมานี้เองแหล่ะ... จากนั้นป้าเขียวมีบ้านหลังหนึ่งที่สิงสถิตย์​ในพันทิปนี้เหมือนกัน... เป็นสังคมหนึ่งที่เปลี่ยนความคิดของป้าเขียว...

ในตอนแรกที่ป้าเขียวเข้ามาในนี้ก็เพราะว่าเบื่อๆ​ เหงาๆ​ ก็เลยลองเข้ามา​ ประตูแรกที่ป้าเขียวเปิดเข้ามาก็... นุ้น... ห้องวิชาการ

เข้าไปแล้วมันดูเครียดๆ... จากใบหน้าที่แก่อยู่แล้วมันจิยิ่งแก่เพิ่มขึ้นอ่ะนะ... อ่านไปอ่านมาคือความคิดไม่ตรงกัน​ ขัดแย้งกัน... สุดท้าย ทะเลาะกันซะงั้น... ป้าเขียวก็มิอยากจิมีใบหน้าแก่ก่อนวัยอันควร... ก็ต้อง
หนีออกมา...
จนมาเจอ​ห้องบางรัก แรกๆ​ อ่านก็สนุกดี... เหมือนอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง... แต่มาตอนหลังๆ​ บทพระกับนางเริ่มไม่ได้ดั่งใจป้าเขียว... ป้าเขียวอ่านแล้วหงุดหงิด... จนตัดสินใจว่าจะไม่เล่นพันทิป​

แต่แล้วความเหงาก็มาเยือนมนุษย์ป้าแก่ๆ​ คนนี้ ก็ต้องกลับมาใหม่ซินะ...

การกลับมาอีกครั้งของป้าเขียว... นุ้น... ไปชมสวนดูดอกไม้ตามแบบที่ชีวิตจริงๆ​ ของป้าเขียวเป็น... ป้าเขียวได้พบเจอบ้านหลังหนึ่งที่มีความอบอุ่นจริงใจให้กัน... การต้อนรับจากเจ้าของบ้านดีมั๊กๆๆๆ​ จนป้าเขียวได้เป็นสมาชิกน้องใหม่ในบ้านหลังนั้น​ และทำให้ป้าเขียวมีเพื่อนต่างวัยขึ้นมา... บางคนอาจจะมองว่ามีแต่​ สว.​ แต่ในมุมมองของป้าเขียวซึ่งอายุก็ยังไม่มาก... เราได้รู้จักบุคคลที่มีอายุมากกว่าอย่างน้อยมุมมองของชีวิตหรือประสบการณ์​ของหลายๆ​ ท่าน​ จะเป็นคำสอนคำชี้แนะให้กับเรา​ ทุกคนต้องเคยผ่านจุดผิดพลาดในชีวิตมา... ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันคือคำเตือนในชีวิตเราไม่ให้เดินบนเส้นทางแห่งความประมาท...พี่ๆ​ ในกลุ่มมีความสนุกสนานครื้นเครงกันมาก​ แตกต่างจากห้องบางรัก ชื่อเรียกว่ารัก​ แต่เนื้อเรื่องที่อ่านมีแต่ความทุกข์ระทม​ ผิดหวัง​ เสียใจ​ พออ่านแล้วมันก็หดหู่​ จนป้าเขียวเลือกเข้าแต่ทู้ที่ไม่เครียด​ ไม่กระทบต่อจิตใจป้าเขียว... บางทีป้าเขียวก็ไปป่วนๆ​ เจ้าของทู้เค้าเล่น... จนมาวันหนึ่งป้าเขียวก็มาได้สมาชิกแก๊งค์​ในห้องบางรักนี่แหล่ะ... ป้าเขียวแก่ที่สุด... เลยได้เป็นหัวโจก... เริ่มแรกก็มาจากทู้หนึ่งซึ่งแหย่กันไป-มา... สุดท้ายก็กลายมาเป็นพูดคุยหยอกล้อกัน​ มีหยอกกันแรงบ้าง​ แต่ไม่เคยโกรธกันนะ... แค่ขำๆ​

แรกๆ​ พวกเราก็ไปเล่นในทู้คนอื่น... แต่ป้าเขียวกลัวเจ้าของทู้เค้าจิรำคาญ...จากปกติที่ไม่ค่อยจะตั้งทู้​ ก็เลยต้องมาเปิดบ้านสำราญจิต​ สร้างรอยยิ้ม​ และเสียงหัวเราะกันในนี้​โดยใช้บทเพลงมาเป็นสื่อเพื่อพูดคุยกัน

ถ้าสังเกตดีๆ​ ในนี้เราจะพูดถึงชีวิตจริงๆ​ ของพวกเรา... มันก็อาจจะเป็นสีสันในห้องบางรักหรือว่าความรำคาญก็ไม่รู้... แต่ถ้าคุณเลื่อนผ่านคุณก็ไม่ต้องรำคาญ​ แต่ถ้าคุณเข้ามาอ่านป้าเขียวคิดว่ามันก็ต้องมีคนยิ้มและหัวเราะกับความบ้าบิ่นของพวกเราชาวแก๊งค์ซ่าส์พาเสียว

ที่ร่ายมาซะยาวก็คือที่มาที่ไปของคำว่า​"เพื่อน" ขอแท็กในห้องบางรักเช่นเคยนะเจ้าคะ.... แค่อยากให้รู้ไว้ว่าความรักไม่จำเป็นต้องเป็นรักแบบคู่รัก... แบบเพื่อนแบบนี้ก็ได้... ยาวนานดี... ถึงแม้เราจะไม่ได้พบเจอกัน​ ใช้ความรู้สึกที่ดีๆ​ และความจริงใจสานสัมพันธ์กัน​และกันก็พอแล้ว...

ร่วมแบ่งปันบทเพลงที่มอบแด่เพื่อนนะเจ้าคะ...

วันนี้ป้าเขียวขอแบ่งปันบทเพลงสไตล์​ปร้าๆ​ อ่ะนะ