ซึ้งเป็นรถของเเฟนเรามันมีอยู่ว่า วันนึง ป้าเรามาบอกแม่เราว่า เงินในบัญชีป้าหายไป 150,000 ซึ้งตัวป้าไม่ได้เป็นคนกด เเละแฟนป้าก็ไม่ได้เป็นคนกด ต่อมาเรื่องนี้แม่มาพูดให้ครอบครัวทุกคนว่า เมื่อปี 53 ป้าเรากลับบ้านต่างจังหวัด และไปทำบัตรหาย เลยกลับมาปทุม เห้นเป้นรถสีส้ม (อายัตคือบัตรนั้นใช้ไม่ได้เเล้ว)เเละทำบัตรใหม่ สรุปว่า เมื่อปี 53 ป้ามีบัตร 2 ใบ ต่อมา ปี 58 ป้าได้ไปยกเลิกการใช้บัตร ไปเปลี่ยนเป็นทำสมุดแทน แม่เล่าว่า ป้าได้บอกพนักงานเเล้วว่า จะไม่ใช้บัตร พนักงานเเจ้งป้า ป้าไม่รุ้เรื่อง ก้เลยปล่อยเลยตามเลย ผ่านมานานก้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนถึง เดือนตุลา ปี 62 ธนาคารได้โทรมาบอกว่า บัญชีของป้าไม่มีการเครื่อนใหวอะไรเลย เพราะอะไรเราไม่รู้สาเหตุ  แต่ป้าบอกว่า ป้าได้ให้แฟนป้าเอาเงินไปเข้าบัยชีทุกเดือน ไม่มีเว้น ป้าก้เลยเอาสมุดไปปั้มใหม่ ปรากฏว่า เงินป้าหายออกจากบัญชีไป 150,000 กว่าบาท เเละตานี้ เลยเป้นเรื่องขึ้นมา เพราะป้าเเละแหน ไม่ได้เป็นคนกดทั้งคุ่ เลยไปแจ้ง ธ้งตำรวจ จะเอาผิดะนาคาร ตำรวจสืบไปสืบมา ตรวจกล้งวงจรผิดที่ะนาคาร มองเห็นหน้าคนร้ายไม่ชัด แต่เห้นเป้นรถ ซึ้งรถในกล้องวงจรปิดมันเป็นรถสีส้ม เหมือนเเฟนของเรา แต่แม่เเละป้าก็ไม่ได้กล่าวหาว่าเป็นเเฟนเรานะ และก็ไม่ได้อะไร จนตำรวจให้ไปดูกล้องอีกรอบ เห็นหน้าขัด รูปชัด ปรากฏว่าเป็นแฟนเรา อ้าว ได้ยังไง (บอกใว้ก่อนนะคะ แม่และป้าไม่ได้บอกเรา เรื่องไปดูกล้อง เราไปเเอบเช็คเอง ที่เช็คเพราะตอนไปดูกล้องรอบเเรก แม่มาเหน็บเราเเละแฟน เหมือนประมาณว่า เราและแฟนเป็นคนทำ เราเลยลองสืบดู) พูดต่อค่ะ พอแม่คุยกับป้าเรื่อง เป็นแฟนเราในกล้อง เราก็งงค่ะ ว่าจะเป็นแฟนเราได้ยังไง เพราะเเฟนเราเเละเรา เพิ่งจะมาอยู่บ้านนี้ได้ไม่ถึงครึ่งปี เเละถ้าจะมีบัตรเอทีเอม หรือรหัส แฟนเราจะเอามาจากใหน เเละป้าก็ไม่ได้อยู่บ้านนี้ แฟนเราไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าป้าอยู่ที่ไหน แม่ก็เรื่องสืบเรื่องเราเเละแฟนมาเลื่อย จนเรามันใจ ว่าเขาต้องส่งสัยเราแน่ๆ ที่สำคัญค่ะ เราอยากระบายมากๆ แฟนเรายอมลาออกจากงาน มาช่วยเราขายของ เพราะเป็นห่วง กลายเป็นว่า ต้องอยู่ตามมีตามเกิด แฟนเราต้องไปลงทะเบียนคนว่างาน เพื่อเอาเงินมากิน ขายของกำไลวันนึง ไม่ถึง 500 ตัดค่ากินค่าที่ก็เหลือไม่ถึงร้อย ไหนจะค่ายา ค่าหมอของเราอีก เรายังติดหนี้แม่ ติดหนี้ร้านขายของที่ไปรับมาขาย ถามหน่อยเถอะ คนเรามีงานทำ จะไม่ให้มีเงินเก็บเลยหรอ เราจะมีที่นอนหมอนมุ้ง มันผิดหรอ ถ้าเราและแฟนเอาไปจริงๆ เราจะทนลำบากทำไม เราไม่ได้เข้าของแฟนนะ เเต่นี้มันเรื่องจริง และบอกใว้ก่อน เราไม่ได้ใส้ร้ายแม่เเละครอบครัวเราทุกคนนะ ถึงการกระทำทุกคนจะไม่บอกต่อหน้าเรา แต่หลับหลังทุกคนเหมือนไม่ต้อนรับแฟนเรา แฟนก็ทำดีทุกอย่าง ซ้อมนู้นซ่อมนี่ให้ ล้างจงล้างจาน ทำบ้านให้ใหม่ เเต่ทำไมเราไม่เข้าใจพรักใสไล่ส่งเขาจัง เราบอกเลย เราไม่ได้เนรคุณนะ แต่สิ่งที่แม่ทำกับเราตั้งแต่เรามาอยู่กับแม่ มันเกินจริงๆ เลี้ยงเราเป็นทาส เลี้ยงใว้ใช้งาน ไม่ให้เรามีเพื่อนมีสังคม จนเราต้องหนีไปอยู่กับป้าอีกคนนึง แล้วก็เอาเรากลับมา มาหนีหนี้ไปด้วย เรามีปัญหากลับแม่อีก ไล่เราไป เราก็ไปตามใจสั่ง ไปนอนป้ายรถเมย์ นั่งหน้าเซเว่น ทำสิ่งที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะต้องทำ เราก็ต้องทำ จนมาเจอแฟนเรา เเฟนเราการกระทำเหมือนแม่ จนเราคิด ว่าสิ่งนี้แหละมั้ง ที่แม่ทำเพราะแม่รัก เรารักแฟนมาก เพราะเขาดีกลับเรา ไม่ปล่อยให้เราลำบาก บางสิ่งบางอย่างเขาทำให้เรายิ่งกว่าใครคนนึงบนโลกนี้จะทำให้เราได้ เราลำบากเ้วยกันมาเยอะ แต่เเม่ก็ไปตามเรากลับมา ยอมให้เเฟนเรามาอยู่ด้วย ให้แต่งงานกับ งานเเต่งเราเล็กๆค่ะ มีแขกมาไม่ถึง 10 คน เรามีความสุขมาก นี่เป็นสิ่งเล็กๆค่ะ ที่ทำให้เราพูดถึงเรื่องเราเเละแฟนมีความสุข ของคุณที่รับฟังปัญหาของเรา เราก็รออยู่ค่ะ ว่าตอนไหนแม่จะเอ่ยปากบอกเรา ว่าไปหาตำรวจแล้วผลปรากฏว่า มันเป็นรูปแฟนเรา เราอยากรู้เหมือนกันเขาจะทำยังไง