เราสังเกตุมานาน เกี่ยวกับคำว่าดาราตัวแม่
ไม่ว่าจะ
เคท บลังเชต (หน้าเหวี่ยงทุกเรื่อง)
นาตาลี พอร์ตแมน
เจส แชสเทน
เซียรซ่า โรแนน (กี่เรื่องๆก็หน้าเดียว หดหู่หม่นหมอง)
มิเชล วิลเลี่ยม (ระทมทุกข์)

ที่ว่ามาไม่ใช่เล่นไม่ดีนะคือก็ดี แต่มันซ้ำๆเดิมๆ
เหมือนเลือกบทเฉพาะที่ตัวเองถนัด

นิยามคำว่าดาราเจ้าบทบาทคืออะไรคะ ต้องหน้าเครียด ดราม่าเค้นอานมณ์ หน้านิ่วคิ้วขมวด?
ยังไม่ค่อยเห็นดาราที่แสดงดราม่าเก่ง เล่นบทตลกแล้วขำจริงๆสักคน

ที่ตลกจริงๆจังๆมีบ้าง อย่าง
เอมิลี่ บลัน (นางทำหน้าเด๋อ ตลกมาก)
เมอริล สตีฟ
แอนแฮท เจนลอว์ ซานดร้า จูเลีย

ฝ่ายชายก็จอทแครี่ ลีโอ ได้ทุกบทจริงๆ