ปกติจะฝังหัวมาก ว่าแฟนเก่ามันเป็นเพื่อนไม่ได้หรอกแก ไม่มีทางงงงง

แต่เมื่อความรักหมดไปเหลือเพียงเยื่อใยที่ยังคงมีให้แกอย่างหนาแน่น อารมณ์แบบ
ยังอยากติดต่อกันอยู่ แต่ก็ไม่สามารถกลับไปคบได้อีกแล้ว ตัดบัวยังเหลือใย อร๊าาาส์

ไม่รักไม่แคร์ไม่น้อยใจ แต่เปลี่ยนเป็น ส่งเสียงเหอะใส่ ว่า กูว่าแล้วมันไม่สนใจกูหรอก(เอ้ย ชื่อเฟสกูยังจำไม่ได้ แล้วที่กูเคยไปส่องสตอรี่ไม่เห็นหรอว่ากูส่องอ่ะ) สรรพนามลดระดับเหลือเพียงเพื่อน การกระทำก็เช่นกัน

บางทีคงมีเศษเสี้ยวในใจที่หวังว่าซักวันนึง อนาคตในอีกหลายๆปีข้างหน้า ถ้าเราต่างก็โตขึ้นเปลี่ยนไปเหมือนคนใหม่ เราจะมีโอกาสโคจรมาเจอกันอีกครั้ง เอาหนังสือเล่มเดิมมารีไรท์เสียใหม่ หรือแต่งภาค2 เพิ่ม เพื่อเปลี่ยนจุดจบให้สวยงาม...

มโนแตกตลอดนังชะนีน้อย อุ้ยๆๆๆ