ทุกคนคือเรามีครอบครัวที่ไม่มีพ่อคือพ่อของเราเสียชีวิตตั้งเเต่เรายังเด็ก เเล้วเเม่ของเราเลยเเต่งงานใหม่ตอนเราอายุ16ปี เเล้วแม่มีลูกใหม่ทั้งที่เเม่เคยบอกว่าจะไม่มีลูกใหม่แล้วเเม่สัญญากับเรา  แล้วความรู้สึกเราเหมือนกับเเม่มีลูกคนใหม่เเล้วไม่สนใจ เรารู้นะเราโตเเล้ว เราเคยบอกเเม่เเล้วนะว่าไม่อยากมีน้อง แต่เเม่ก็ยังมี เราไม่ต้องการมีลูกต่างพ่อ เราไม่ชอบ เเล้วเราก็ไม่คิดว่ามันมีผลดีกับเราเลย ตั้งเเต่มีลูกมา ตังไปโรงเรียนเราก็ไม่ค่อยจะได้ ค่ารถก็ต้องพลัดจ่ายเขา เราไม่ได้ตังไปโรงเรียนด้วยส่ำบางอาทิตย์ ชอบบอกให้เราเเต่ขอ ยายถ้าเกิดเราไม่มียายล่ะ เราจะได้เรียนหนังสือมั้ย เเล้วก็ชอบหาเรื่องเรา แต่ตอนท้องยังจะไม่อยากให้เรารู้กลัวเรารู้เเล้วเราฆ่าลูกเขามั้ง 5555 เราไม่เคยรับได้ตั้งเเต่เเม่เราท้อง เราร้องไห้ทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน บางทีก็คิดว่าตัวเองบ้านะ เเต่ใครจะได้ล่ะเป็นลูกคนเดี่ยวมาตั้งกี่ปีอยู่ดีๆๆก็มีใครก็ไม่รู้มาเป็นน้องให้ตายเหอะ ชีวิตนี้โครตเกรียจเลยนะ เเต่ก็ไม่อยากพูดไม่อยากมีปัญหา ขี้เกรียจมานั่งเถียง ตอนมีลูกก็ไม่เคยมาบอกด้วยตัวเองต้องให้คนอื่นมาบอก
ที่ตอนบอกไม่กล้า เเล้วที่ตอนทำยังกล้า คิดว่าการที่ให้คนอื่นมาบอก คนอื่นมาพูดกล่อมเราให้เรายอบรับสินะ ไม่มีทาง น้องของเรามันต่องเกิดมาจากพ่อของเราเท่านั่นไม่มีใครมาเเทนที่พ่อเราได้หรอก