สวัสดีค่ะ หนูอยู่ม.4 พึ่งย้ายเข้าโรงเรียนใหม่เปิดเทอมได้ 20 กว่าวันเเล้ว มีปัญหาเรื่องเพื่อนนิดหน่อย รู้สึกเหมือนเป็นตัวเเปลกปะหลาด ไม่มีความเป็นตัวของตัวเองเลย ตอนย้ายเข้ามาเเรกๆ หนูเครียดเเล้วโทรไปปรึกษาเเม่ เเม่พูดคุยด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดุ เป็นเพราะหนูงอเเงด้วยค่ะ เเม่บอกว่าเเม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดเเล้ว คือย้ายมาโรงเรียนนี้ ตอนเเรกหนูไม่ได้อยากเข้าที่นี่เลยค่ะ อยากเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดมากกว่า เเต่เเม่ไม่อยากให้เรียน เพราะเด็กนักเรียนเยอะ คุณครูดูเเลไม่ทั่วถึง เเม่อยากให้เรียนเอกชนที่คุณครูดูเเลเอาใจใส่มากกว่า ตอนเเรกก็ทะเลาะกับเเม่เรื่องนี้ค่ะ เพราะหนูอยากเข้าโรงเรียนนั้นมากๆเลย เพราะเพื่อนหลายๆคนของหนูอยู่ที่นั่น ช่วงนั้นติวหนักมากเลยค่ะ เพื่อที่จะสอบเข้าห้องโครงการพิเศษ ที่ได้ไปค่าย มีสังคมเพื่อนเก้งๆอยู่ในนั้น จริงๆหนูไม่ได้อยากเข้าห้องโครงการมากเท่าไหร่หรอกค่ะ เเต่เพื่อนที่สนิทด้วย เป็นเด็กที่เก่งกันในระดับหนึ่ง รวมทั้งเเม่ให้โอกาสสอบเเค่รอบเดียว ถ้าสอบรอบนี้ไม่ติดเเม่ก็ไม่ให้เรียนเเล้ว สุดท้ายหนูก็สอบไม่ติดเลยค่ะ หนูไม่ค่อยกล้าเปิดเผยเท่าไหร่ว่าอยู่โรงเรียนนี้ เเถบจะไม่กล้าคุยกับเพื่อนเลยค่ะ เเต่สุดท้ายก้คุยกันอยู่ดี เเถมเป้นเพื่อนที่อยู่ด้วยเเล้วสบายใจ พอเริ่มเปิดเทอมวันเเรกที่โรงเรียนใหม่หนุก็สนิทกับเพื่อนคนหนึ่งค่ะหลังจากนั้นมก้สนิทกับเพื่อนคนอื่นๆที่เข้ามาใหม่ เเล้วมันก็มีช่วงหนึ่งที่หนูค่อยๆ ออกห่างไม่สนิทเหมือนเดิมเพราะเข้ากันไม่ได้ในบางเรื่องเช่น เพื่อนจะชอบถ่ายรูปกันบ่อยๆ หนูก็จะเดินไปที่ในห้องเพราะไม่อยากถ่ายด้วย เพื่อนชอบเเซวผู้ชาย เเต่หนูนี่เเทบทำตัวไม่ถูกเลยเวลาอยู่ใกล้เพื่อนผู้ชายที่ไม่สนิท เวลาเพื่อนผู้ชายถามหนูก็จะพยักหน้าตอบกลับเป็นส่วนใหญ่ ไม่อยากเดินผ่านหรืออยู่ใกล้ๆเลยค่ะ หนูอาย เพราะตอนม.ต้น ตอนนั้นหนูเเกล้งเพื่อนผู้ชายบ่อยมาก จนเพื่อนเเขวะ เลยจะไม่ค่อยกล้าทักใคร หลังจากนั้นหนูก็ห่างๆจากเพื่อนเเต่ก็คุยกันปกติ พอมาถึงช่วง4-5 วันมานี้ เริ่มจะมีปัญหาตรงที่จากเพื่อนที่เคยสนิทด้วยไม่สนิทเหมือนเดิม มีอะไรก้ไม่บอก ที่รุ้สึกเเย่มากๆ มีอยุ่1 เรื่องคือ เดินด้วยกัน 4 คน เพื่อนบอกให้หนูออกไปก่อนจะคุยกัน 3 คน เวลาจะเมาท์เรื่องใคร เขาก้จะพูดเเทรกเข้ามาว่าอย่าพึ่งพูดตอนนี้ เหมือนเขาหาว่าหนุเป้นคนขี้นินทา พูดต่อ ทั้งๆที่ไม่ใช่คนเเบบนนั้นเลยทุกครั้งที่ได้ยินคนพูด หนูก็เงียบไว้ตลอดไม่เคยบอกใคร รู้สึกเเย่มาก มันมีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ นี่เครียดมากเลย ทั้งโดนพูดประชดใส่ เห็นค่าเราตอนที่เรามีประโยชน์ เเม่เคยบอกว่าถ้าเราเก่งเดี๋ยวเพื่อนก็เข้าหา เข้าหาจริงนะคะ เเค่หวังประโยชน์ วันนี้หนูซึมมาตั้งเเต่16.00 น.เเล้ว นั่งร้องไปกินข้าวไป จนตอนนี้จะ 3 ทุ่มเเล้วค่ะ ยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลย หนูอยากหนีไปให้ไกลมากๆ เเต่ทำไม่ได้กลัวเเม่เป็นห่วง ทั้งๆที่อยากตาย อยากทำร้ายตัวเองเเต่กลัวเเม่เสียใจ กลัวเเม่หาว่าหนูไม่รัก เเล้วอีกอย่างหนูคิดว่านังใช้ชีวิตไม่คุ้ม กลัวพ่อจะโกรธเเม่ว่าเลี้ยงหนูไม่ดี หนูควรทำไงดีคะให้รู้สึกดีขึ้น
อาการเครียดเเบบนี้ควรพบจิตเเพทย์ไหมคะ