สวัสดีค่ะ ตอนนี้หนูอยู่ม.5 นะคะ
หนูเรียนอยู่ในโรงเรียนชื่อดังเเห่งหนึ่งในเขตยานนาวา จริงๆหนูควรดีใจที่หนูได้เรียนโรงเรียนนี้เเต่ความรู้สึกหนูมันตรงกันข้ามเลยค่ะ หนูเข้ากับเพื่อนๆในห้องไม่ได้ ห้องหนูมี 37 คน ไม่ว่าครูจะให้จับคู่หรือจับกลุ่มหนูก็มักจะเป็นเศษ ทุกคนมีกลุ่มมีเพื่อนสนิท...เเต่หนูไม่มี หนูรู้สึกเจ็บปวดมากๆค่ะ ทุกคนเข้าใจการเป็นส่วนเกินใช่ไหมคะ จริงๆมันมีอีกหลายเหตุผลเลย หนูมักโดนนินทาเเบบตั้งใจให้หนูได้ยิน หนูรู้สึกเเย่มาก ปกติหนูเป็นคนร่าเริงเเจ่มใสนะคะ หนูคุยได้กับทุกคนเเต่ทำไมหนูถึงไม่มีเพื่อนสนิทกับเค้าเลยเเม้เเต่คนเดียว เวลาหนูพยายามเข้าหาใครเค้าก็จะมีกลุ่มของเค้าอยู่เเล้ว ทุกกลุ่มเป็นเลขคู่หมดเลยค่ะ ถ้าหนูเข้าไปหนูก็คงเป็นส่วนเกินอยู่ดี หนูเครียดมากค่ะ หนูไม่มีเพื่อนเรียน ไม่มีเพื่อนที่ไว้ใจคอยให้คำปรึกษา หนูเครียดจนไม่มีสมาธิอ่านหน้งสือ วันนี้มีการจับกลุ่มหลายครั้งมาก สุดท้ายหนูก็เป็นเศษ คุณครูพูดว่าใครไม่มีกลุ่มเพื่อนดึงเข้าด้วยนะคะ หนูไปขอเข้ากลุ่มนึงเค้าก็ไม่ให้บอกมีเพื่อนอยู่เเล้ว หนูเสียใจจนต้องเเอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ วันนี้หนูร้องไห้เยอะมาก เเต่หนูก็ไม่กล้าคุยเรื่องนี้กับใคร หนูไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากไปเป็นส่วนเกินขอวห้อง หนูอยากย้ายโรงเรียนมากๆเลยค่ะ หนูพยายามปรับตัวเข้าหาเพื่อนเเล้วเเต่สุดท้ายเเล้วมันก็ไม่สำเร็จ หนูควรบอกพ่อยังไงดีคะ พ่อหนูเป็นคนดุมาก เอาจริงๆหนูเเอบรู้สึกเเย่เพราะค่าเทอมที่ผ่านมาเทอมนึงเป็นหมื่นหนูรู้สึกเหมือนพ่อเสียเงินฟรี เเต่หนูอยู่ตรงนี้ไม่ไหวเเล้วจริงๆ ถึงหน้าหนูจะยิ้มเเต่ในใจหนูร้องไห้ หนูโดนเพื่อนที่หนูไว้ใจเอาเรื่องหนูไปเล่าให้พวกที่ไม่ชอบหนูฟังด้วย หนูยอมจ่ายค่าเทอมเองก็ได้ ขอเเค่หนูได้ไปให้พ้นจากที่นี่ หนูทนไม่ไหวเเล้ว 

ปล.หนูกำลังจะไปพบนักจิตวิทยาวันอาทิตย์นี้ค่ะ
ปล2.เเล้วหนูก็กำลังจะไปพบจิตเเพทย์ที่โรงพยาบาลหลังจากปรึกษากับนักจิตวิทยาเสร็จค่ะ
ปล3.หนูเคยปรึกษาเรื่องปัญหาที่โรงเรียนกับคุณพ่อเเล้วนะคะ เเต่ท่านไม่เข้าใจปัญหาของหนู ท่านบอกให้หนูทน เเต่หนูทนไม่ไหว
ปล4.เรื่องที่จะไปปรึกษานักจิตวิทยาหรือจิตเเพทย์นี่พ่อไม่รู้นะคะ เคยขอพ่อไปเเล้วเเต่พ่อบอกจะไปทำไมเราไม่ได้บ้า
ปล5.ปกติหนูเป็นคนไม่เครียดอะไรง่ายๆนะคะ หนูไม่ได้ร้องไห้นานมากเเล้วด้วย เเต่เรื่องนี้มันกระทบจิตใจหนูจริงๆ