จริงๆแล้ว เคยคิดว่า งานแต่งนี่ล่ะวะ เด๋วก็เจอในงาน ... ใส่ซอง สู้มาตลอด ใช้เงินซื้อโอกาส
ใครแต่งไปหมด 15 ปีที่ผ่านมา งานเล็ก ใหญ่ เจ้านาย ลูกน้อง เพื่อนพี่สาว ญาติ เพื่อนห่างๆ ก็ไป ...

จนมาตอนนี้ย่าง 40 ต้น ซองก็ยังทยอยมา ด้วยความที่เราก็ยังทำงาน รู้จักคนก็เยอะอีก ... 
ขอระบายหน่อยว่า มันเบื่อครับ หลังๆใช้วิธี พี่ใส่ซองให้นะ แต่ขอตัว ติดไป ตจว ทั้งที่ไม่ได้ไปไหน 
เบื่อรูปตัวเอง ถ่ายคู่เจ้าบ่าวสาว แบบคนเดียว อยู่ตรงนั้น (G O O ไม่ได้มีความสุขกับเ มิ ง เลย แอบบอกดังๆตอน Shutter ลั่น)
แล้วก็หันไปยิ้ม FAKE FAKE ยินดีด้วยนะคร้าบบบ คู่บ่าวสาว น่ารักสุดติ่ง ... ค่ะ ครับ พี่แต่งเร็วๆนะ ผม หนู รอกินโต๊ะ (เอ่อ เมิงเป็นมอด เหรอ
จะมากินโต๊ะ แอบทำฮา ในใจ)

มันเหมือนต้องเสียเงินไป อวยสังคมที่ ok เค้าสมหวัง (ตอนแต่งอ่ะนะ) แล้วก็ต้องยิ้ม แล้วก็ทำเป็นเห็นด้วย ครับๆ เด๋วแต่งละๆ ใกล้ละๆๆ
ใกล้มา 10 กว่าปีแก่ๆ ... 

มันเหมือนข้ามเส้น อยากไปงานแบบนี้ ตั้งแต่รู้สึกว่า เออ อยากแต่งตัวหล่อๆ ไปในงานแล้วก็เจอ มีความสุข HAPPY 
แต่เรื่องจริง มันเฉาๆ มืดๆ ไม่มีอะไร ไม่มีใครนะ มาทำไม ไม่มีอะไรให้หวังแถวนี้

คงต้องใช้มุกไม่ว่างไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมดสถานะทางสังคมคนทำงาน