สวัสดีค่ะ ก็ตามหัวเรื่องค่ะ ตัวเราเองอายุ 14 ย่าง 15 ค่ะ บ้านเราพอมีฐานะค่ะ แล้วก็เป็นบ้านที่มีหน้ามีตาในสังคมนิดหน่อย คนนอกที่มองเข้ามาในบ้านเราจะเห็นว่าบ้านเรามีความสุขรวยอะไรทำนองนี้ค่ะ แต่ความเป็นจริงเลวร้ายมากเลยค่ะ (ขอเท้าความก่อนเลยนะคะพ่อเรามีเมียน้อยค่ะ ซึ่งถามถึงสภาพจิตใจเราก็ย่ำแย่พอสมควรค่ะแย่มากๆ ซึ่งเขาก็มีลูกค่ะ ชื่อ ปริม ถามว่าเราอยากเอ่ยชื่อไหม ก็ไม่ค่ะเราอยากจะอยู่ให้ห่างๆกับอีเด็กนี่ด้วยซ้ำ เราคิดว่าพ่อเราอยากให้เข้ากันได้ แต่สำหรับเราคงยาก แต่สำหรับน้องเรามันง่ายค่ะ น้องเราอายุเพียงเด็กป.2 ไม่รู้อะไรหรอกค่ะ แต่สำหรับเราเด็กม.3 ก็ได้แต่เงียบค่ะ แอบร้องไห้เพราะเรื่องนี้มาหลายรอบแล้ว แต่เขาไม่นึกถึงสภาพจิตใจของเราเลยค่ะ แย่เนาะ ซึ่งก่อนหน้านี้พ่อเราเขาก็เข้ามาแล้วบอกว่า’ทีนี้จะเห้ให้สุดเลย ตังค์ก็ไม่ให้หากินกันเองแล้วกัน’ แบบนี้ค่ะ แต่เขาให้ตังค์เรานะคะแต่ไม่ให้ตังค์แม่ ปกติพ่อเราจะให้ตังค์แม่เราค่ะ) สามสี่วันนี้  พ่อแม่เราเป็นอะไรกันก็ไม่รู้ ย่าเราก็ว่าแม่ด้วยค่ะ ตอนนั้นเราออกไปกินข้าวกับแม่สองคนเพราะเรายังไม่ได้กินข้าว แล้วเราก็ให้น้องอยู่บ้านกับเพื่อนเค้าค่ะ เพื่อนเค้ากลับไปก่อน พอเรากลับมาบ้านแม่เราโดนย่าเราว่าค่ะ ว่าทำไมไม่เอาน้องไปด้วย น้องเราร้องไห้ฟูมฟายเล่นใหญ่รัชดาลัยเธียร์เตอร์ค่ะ ร้องเหมือนจะตาย แต่เรากับแม่แค่ไปกินข้าวค่ะพอกลับมาโดนด่าเฉยเลยค่ะ แล้วคือแม่เราชวนเราหนีไปอยู่ที่อื่นด้วยค่ะ คือเราก็พูดอะไรไม่ได้ ได้แต่เก็บมานั่งร้องไห้เป็นเด็กหมดหนทางอยู่ค่ะ สภาจิตใจเราแย่มากๆ แย่จนบรรยายออกมาไม่ได้ เราร้องไห้ซ้ำไปซ้ำมา เราไปโรงเรียนเหมือนอยากหนีออกจากบ้าน เราไปโรงเรียนเหมือนหนีออกจากนรก เราหมดหนทางที่จะทำให้เขาเป็นปกติ ครั้งที่แล้วที่มีปัญหากันเราก็ทำได้แค่นี้เหมือนกัน เราเหมือนตายทั้งเป็น เราเอาแต่คิดซ้ำไปซ้ำมาว่า ถ้าไม่รักกัน ก็เห็นเราเป็นลูกบ้าง เราอุตส่าห์ตั้งใจเรียนตามที่บอกแต่รางวัลของเราคือพ่อแม่ทะเลาะกันหรอ?(แน่นอนค่ะว่าพิมพ์ทั้งน้ำตา) เราไปปรึกษาเพื่อนมาแล้วค่ะ แต่คงฟื้นฟูจิตใจได้ไม่มากเท่าที่ควร เรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กมีปัญหา เด็กที่ไร้ความอบอุ่น ไม่มีที่พึ่งพิง เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ เราเหนื่อยมากๆเลย เราไม่อยากให้พ่อกับแม่เราทะเลาะกัน เราไม่อยากให้แม่เราต้องโดนย่าว่า ทั้งๆที่เขาไม่ฟังเหตุผลของเราเลย เราเบื่อชีวิตแบบนี้ค่ะ เราอยากจะหนีให้พ้นๆแต่ก็ไม่อยากทิ้งบ้านที่นี่ไป ที่อาศัยมา 14 ปี เรารู้สึกโง่ค่ะ ที่ทำอะไรไม่ได้เลย เราควรทำยังไงคะพี่ๆ😭