แหลมมลายู ย้อนไปหลายพันปีก่อนหน้านั้น เต็มไปด้วยคนพื้นเมืองที่เรารู้จักกันในปัจจุบันว่า ชาวโอรังอัสลี (Orang Asli)
ในยุคนั้น หากนับตั้งแต่จังหวัดชุมพรลงมาจรดสิงคโปร์ เชื่อว่ายังไม่มีทั้งคนไทยและคนมลายู
ในยุคสมัยต่อมา ภายใต้การแผ่อำนาจของอาณาจักรศรีวิชัย เชื่อว่า เป็นจุดเริ่มต้นให้ชาวมลายู อพยพถิ่นฐานเดิม
ซึ่งอยู่ในเกาะสุมาตรา อพยพมาอยู่กันในบริเวณฝั่งช่องแคบมะละกา ก่อนที่จะอพยพไปทางฝั่งอ่าวไทยและทะเลจีนใต้
ซึ่งเป็นไปได้ว่า นั้นคือจุดเริ่มต้นของการก่อร้างสร้างเมือง
อาณาจักรตามพรลิงค์ ซึ่งปัจจุบันคือจังหวัดนครศรีธรรมราชนั้น เชื่อกันว่าแต่เดิมคืออาณาจักรของชาวมลายู
แต่มักถูกเข้าใจว่าเป็นอาณาจักรของชาวลังกา หรืออาณาจักรของอินเดียอพยพ ซึ่งจริงๆ ก็คืออาณาจักรมลายูพุทธ
อาณาจักรตามพรลิงค์ มีความเจริญรุ่งเรืองทางพุทธศาสนา นิกายมหายาน ขณะที่ทางตอนใต้ ใกล้กับช่องแคบมะละกา
ก็กำเนิดอาณาจักรสำคัญ ชื่อว่าอาณาจักรเกดะห์ หรือ กาดารัม (จะเขียนแบบสำเนียงอิสลามว่า กาฎอรัม ก็ได้)
ปัจจุบัน ก็คือรัฐเกดะห์ ที่อยู่ติดกับประเทศไทยทางด่านสะเดา ซึ่งเป็นด่านทางตอนใต้ที่สำคัญที่สุดในปัจจุบัน (แง่ของการค้า การท่องเที่ยว)
อาณาจักรกาดารัม หรือลังกาสุกะ ตำนานกล่าวไว้ว่า ผู้สถาปนา คือ มะโรง มหาวังศา หรือ มะโรง มหาวงศ์
อีกตำนาน กลับกล่าวไว้ว่า ผู้สถาปนาคือ ดุรบา ราชา กษัตริย์ฮินดูผู้ซึ่งอพยพมาจากอิหร่าน
แม้ว่าตำนานจะกล่าวต่างกัน แต่ที่ตรงกันก็คือ ต่างอพยพมาจากมหาสมุทรอินเดียด้วยกันทั้งคู่
ตำนานมะโรง มหาวังศา กล่าวว่า มะโรง เดินทางจากกรุงโรมเพื่อไปจีน แต่ถูกพญาครุฑทำลายเรือ เลยมาตั้งเมืองที่หุบเขาบูจัง
อีกตำนาน กล่าวว่า ดุรบา ราชา พ่ายแพ้จากการสู้รบ หนีมาเกาะลังกา แต่ถูกคลื่นซัดไปยังชายหาดเมืองเกดะห์
ทั้งคู่ต่างสถาปนาเกดะห์ให้เป็นรัฐมลายูรัฐแรกๆ ในแหลมมลายู
ผ่านไปหลายรุ่น รัฐมลายูได้ก่อตั้งขึ้นมากมาย กลายเป็นนครรัฐอิสระ ไม่ขึ้นต่อกัน ไม่รบต่อกัน แยกต่อกัน
เมื่อถึงช่วงที่เข้ารับอิสลามกัน ได้เกิดอาณาจักรมะละกา ซึ่งนับเป็นอาณาจักรมลายูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคอิสลาม
มะละกา แผ่อำนาจไปทั่วแหลมมลายู รวมถึงเกาะสุมาตราบางส่วน ส่วนเกดะห์นั้น ให้เป็นเมืองขึ้น
ทว่า ผ่านไปแค่ร้อยปี อาณาจักรก็สูญสลาย เพราะไปหาเรืองโปรตุเกส ทำให้โปรตุเกสยึดเป็นเมืองขึ้น
ดินแดนต่างๆ ก็สถาปนาราชวงศ์ขึ้นมาอีกครั้ง มีเพียงแค่เกดะห์เท่านั้นที่ยังอยู่ยงจนถึงทุกวันนี้
ส่วนอาณาจักรตามพรลิงค์ เมื่อเวลาผ่านไปหลายร้อยปี ก็กลายเป็นเมืองร้าง
โชคดี ที่บริเวณนั้น คนไทยได้อพยพมาอยู่กันแล้ว กลายเป็นเมืองนครศรีธรรมราช
พระพุทธศาสนาก็เลยยังคงอยู่ในแผ่นดินแหลมมลายูตอนบนได้ถึงทุกวันนี้
คนไทย เมื่อมาอยู่ในแผ่นดินมลายู ต่างก็ได้รับอิทธิพลทั้งการพูด วัฒนธรรม วิถีชีวิต
กลายเป็นเอกลักษณ์ที่จดจำในปัจจุบันว่า 'ปักษ์ใต้'
ชาวมลายู กับการเข้ามาในแหลมมลายู
ในยุคนั้น หากนับตั้งแต่จังหวัดชุมพรลงมาจรดสิงคโปร์ เชื่อว่ายังไม่มีทั้งคนไทยและคนมลายู
ในยุคสมัยต่อมา ภายใต้การแผ่อำนาจของอาณาจักรศรีวิชัย เชื่อว่า เป็นจุดเริ่มต้นให้ชาวมลายู อพยพถิ่นฐานเดิม
ซึ่งอยู่ในเกาะสุมาตรา อพยพมาอยู่กันในบริเวณฝั่งช่องแคบมะละกา ก่อนที่จะอพยพไปทางฝั่งอ่าวไทยและทะเลจีนใต้
ซึ่งเป็นไปได้ว่า นั้นคือจุดเริ่มต้นของการก่อร้างสร้างเมือง
อาณาจักรตามพรลิงค์ ซึ่งปัจจุบันคือจังหวัดนครศรีธรรมราชนั้น เชื่อกันว่าแต่เดิมคืออาณาจักรของชาวมลายู
แต่มักถูกเข้าใจว่าเป็นอาณาจักรของชาวลังกา หรืออาณาจักรของอินเดียอพยพ ซึ่งจริงๆ ก็คืออาณาจักรมลายูพุทธ
อาณาจักรตามพรลิงค์ มีความเจริญรุ่งเรืองทางพุทธศาสนา นิกายมหายาน ขณะที่ทางตอนใต้ ใกล้กับช่องแคบมะละกา
ก็กำเนิดอาณาจักรสำคัญ ชื่อว่าอาณาจักรเกดะห์ หรือ กาดารัม (จะเขียนแบบสำเนียงอิสลามว่า กาฎอรัม ก็ได้)
ปัจจุบัน ก็คือรัฐเกดะห์ ที่อยู่ติดกับประเทศไทยทางด่านสะเดา ซึ่งเป็นด่านทางตอนใต้ที่สำคัญที่สุดในปัจจุบัน (แง่ของการค้า การท่องเที่ยว)
อาณาจักรกาดารัม หรือลังกาสุกะ ตำนานกล่าวไว้ว่า ผู้สถาปนา คือ มะโรง มหาวังศา หรือ มะโรง มหาวงศ์
อีกตำนาน กลับกล่าวไว้ว่า ผู้สถาปนาคือ ดุรบา ราชา กษัตริย์ฮินดูผู้ซึ่งอพยพมาจากอิหร่าน
แม้ว่าตำนานจะกล่าวต่างกัน แต่ที่ตรงกันก็คือ ต่างอพยพมาจากมหาสมุทรอินเดียด้วยกันทั้งคู่
ตำนานมะโรง มหาวังศา กล่าวว่า มะโรง เดินทางจากกรุงโรมเพื่อไปจีน แต่ถูกพญาครุฑทำลายเรือ เลยมาตั้งเมืองที่หุบเขาบูจัง
อีกตำนาน กล่าวว่า ดุรบา ราชา พ่ายแพ้จากการสู้รบ หนีมาเกาะลังกา แต่ถูกคลื่นซัดไปยังชายหาดเมืองเกดะห์
ทั้งคู่ต่างสถาปนาเกดะห์ให้เป็นรัฐมลายูรัฐแรกๆ ในแหลมมลายู
ผ่านไปหลายรุ่น รัฐมลายูได้ก่อตั้งขึ้นมากมาย กลายเป็นนครรัฐอิสระ ไม่ขึ้นต่อกัน ไม่รบต่อกัน แยกต่อกัน
เมื่อถึงช่วงที่เข้ารับอิสลามกัน ได้เกิดอาณาจักรมะละกา ซึ่งนับเป็นอาณาจักรมลายูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคอิสลาม
มะละกา แผ่อำนาจไปทั่วแหลมมลายู รวมถึงเกาะสุมาตราบางส่วน ส่วนเกดะห์นั้น ให้เป็นเมืองขึ้น
ทว่า ผ่านไปแค่ร้อยปี อาณาจักรก็สูญสลาย เพราะไปหาเรืองโปรตุเกส ทำให้โปรตุเกสยึดเป็นเมืองขึ้น
ดินแดนต่างๆ ก็สถาปนาราชวงศ์ขึ้นมาอีกครั้ง มีเพียงแค่เกดะห์เท่านั้นที่ยังอยู่ยงจนถึงทุกวันนี้
ส่วนอาณาจักรตามพรลิงค์ เมื่อเวลาผ่านไปหลายร้อยปี ก็กลายเป็นเมืองร้าง
โชคดี ที่บริเวณนั้น คนไทยได้อพยพมาอยู่กันแล้ว กลายเป็นเมืองนครศรีธรรมราช
พระพุทธศาสนาก็เลยยังคงอยู่ในแผ่นดินแหลมมลายูตอนบนได้ถึงทุกวันนี้
คนไทย เมื่อมาอยู่ในแผ่นดินมลายู ต่างก็ได้รับอิทธิพลทั้งการพูด วัฒนธรรม วิถีชีวิต
กลายเป็นเอกลักษณ์ที่จดจำในปัจจุบันว่า 'ปักษ์ใต้'