ที่ยังอยู่...เพราะสงสาร...เพราะสมเพชเวทนา...เพราะห่วง...เพราะรู้สึกผิด...ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด หากไม่ใช่เพราะ "รัก"...ก็ปล่อยเขาซะเถอะ...บางที ความหวังดีมันก็ทำร้ายใครบางคนโดยที่ไม่รู้ตัวนะ...การที่ยังประคับประครองเขาไว้เพราะกลัวว่าเขาจะล้มลงไปเจ็บ...การยังส่งสายตาและแสดงท่าทีห่วงใย มันยิ่งให้เขารู้สึกว่ายังมีหวัง...ความหวังมันทำให้เขาแข็งแรงขึ้นก็จริง! แต่มันจะทำให้เขาทรุดหนัก...ในวันที่เขาผิดหวัง...และยังไงวันนั้นมันก็ต้องมาถึง... เพราะไม่ว่าจะยังไง คุณเลือกที่จะปล่อยเขาอยู่ดี...งั้นก็ปล่อยเสียตั้งแต่ตอนนี้เถอะ...ปล่อยให้เขาล้มตอนนี้ ให้เขาได้เรียนรู้วิธีลุก วิธีเยียวยาตัวเอง วิธีเอาตัวรอดจากความเจ็บปวดเสียตอนนี้...ยิ่งยื้อยิ่งเสียเวลาทำใจ...ถ้ายังห่วงจริงๆ ก็คอยดูอยู่ห่างๆเถอะ หากเผลอตัวจะเข้าไปประคองเขาก็ให้นึกขึ้นว่า "คุณคือความเจ็บปวดของเขา" ถ้าคุณใกล้เขา เขาจะยิ่งเจ็บ...มันจะผ่านไปได้เชื่อสิ!^^ ...ส่วนคนที่ถูกปล่อยให้ล้มลง...รู้มั้ยบนโลกใบนี้มีคนที่ผิดหวังจากความรักมาหลายต่อหลายครั้ง หัวใจถูกทำร้ายมาเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ เขายังอยู่กันได้ ยังผ่านพ้นมาได้...แล้วทำไมคุณจะผ่านมันไปไม่ได้^^