คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 16
เด็กนะ ถึงจะเป็นวัยรุ่นก็ยังเด็กแหละ
สมัยเมื่อ 20 ปีก่อน ตอนอยู่มหาลัยก็เคยไปนั่ง KFC สีลมวันธรรมดาเพื่อติวสอบเป็นกลุ่มกับเพื่อนเหมือนกัน สั่งอาหารมาคนละชุด น้ำบ้างไรบ้าง ร้านก็ดูไม่เต็ม แต่เราอยู่กันหลายชั่วโมงจนถึงช่วงที่คนเริ่มเยอะ สมัยนั้นพอพี่ที่ร้านมาบอกว่าไม่ให้อ่านหนังสือติว พวกเราก็คิดว่า"ทำไมอะ"เหมือนกันแหละ เคืองเค้าด้วยนะ กว่าจะคิดว่าเค้าก็ทำมาหากิน ก็โตขึ้นอีกหน่อย ผ่านชีวิตทำงาน ผ่านเหตุการณ์มากมาย
สมัยก่อนตอนวัยรุ่น เห็นพวกรถเข็นหรือรถพ่วงข้างขายของวิ่งอืดตามถนนจะหงุดหงิดรำคาญ เดี๋ยวนี้ก็คิดเห็นใจ ไม่มีใครอยากลำบากแบบนี้หรอก แต่เค้าต้องทำมาหากิน
กว่าจะผ่านช่วงอารมณ์เด็กๆมา คนเราต้องผ่านปสกชีวิต ผ่านความคิดหลายอย่าง และทุกวันก็มีเด็กเกิดใหม่ มีวัยรุ่นใหม่ๆขึ้นมาทุกวัน คนเริ่มคิดได้ก็จะเอือม เป็นวัฏจักรไป ตอนนี้เรียกว่ากระทั่งเอือมก็เลิกเอือมแล้ว มองเค้าอย่างเข้าใจ ไม่ถือสาดีกว่า แต่ถ้าสอนได้ก็สอนนะ 🙂
สมัยเมื่อ 20 ปีก่อน ตอนอยู่มหาลัยก็เคยไปนั่ง KFC สีลมวันธรรมดาเพื่อติวสอบเป็นกลุ่มกับเพื่อนเหมือนกัน สั่งอาหารมาคนละชุด น้ำบ้างไรบ้าง ร้านก็ดูไม่เต็ม แต่เราอยู่กันหลายชั่วโมงจนถึงช่วงที่คนเริ่มเยอะ สมัยนั้นพอพี่ที่ร้านมาบอกว่าไม่ให้อ่านหนังสือติว พวกเราก็คิดว่า"ทำไมอะ"เหมือนกันแหละ เคืองเค้าด้วยนะ กว่าจะคิดว่าเค้าก็ทำมาหากิน ก็โตขึ้นอีกหน่อย ผ่านชีวิตทำงาน ผ่านเหตุการณ์มากมาย
สมัยก่อนตอนวัยรุ่น เห็นพวกรถเข็นหรือรถพ่วงข้างขายของวิ่งอืดตามถนนจะหงุดหงิดรำคาญ เดี๋ยวนี้ก็คิดเห็นใจ ไม่มีใครอยากลำบากแบบนี้หรอก แต่เค้าต้องทำมาหากิน
กว่าจะผ่านช่วงอารมณ์เด็กๆมา คนเราต้องผ่านปสกชีวิต ผ่านความคิดหลายอย่าง และทุกวันก็มีเด็กเกิดใหม่ มีวัยรุ่นใหม่ๆขึ้นมาทุกวัน คนเริ่มคิดได้ก็จะเอือม เป็นวัฏจักรไป ตอนนี้เรียกว่ากระทั่งเอือมก็เลิกเอือมแล้ว มองเค้าอย่างเข้าใจ ไม่ถือสาดีกว่า แต่ถ้าสอนได้ก็สอนนะ 🙂
ความคิดเห็นที่ 22
ถึงกับต้อง log in มาตอบ
วันเสาร์ที่ผ่านมาเราไปร้าน True Coffee สาขา iconsiam ไปกัน 2 คนกับลูก โต๊ะที่เราจะนั่งมีเก้าอี้ตัวเดียว หันไปมองโต๊ะข้างๆ ซึ่งเป็นผู้สูงวัย 2 คนนั่งใช้งาน laptop อยู่ เห็นว่าลากเก้าอี้จากโต๊ะเราไปวางกระเป๋าเป้ เราจึงเดินเข้าไปขอเก้าอี้ คุณป้ามองหน้าเรา ลังเลไม่อยากเอากระเป๋าวางบนพื้น ยืนเด๋อมองหน้ากันอยู่ซักพัก มีโต๊ะด้านหลังลุก คุณป้าจึงชี้ให้เราไปลากเก้าอี้จากโต๊ะนั้น
เราก็งงว่าสมัยนี้กระเป๋าต้องมีที่นั่งด้วยเนาะ คนเราใจแคบขนาดเอาเก้าอี้ไปวางกระเป๋า แต่ไม่เสียสละให้คนอื่นนั่ง พอซักพัก น้องสาวเราตามมากินกาแฟด้วย เธอจะหันไปขอเก้าอี้จากคุณป้าโต๊ะข้างๆ เราจึงเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง สุดท้ายน้องสาวเราจึงนั่งเบียดกับลูกเราแทน อยากจะเดินไปอวยพรให้หายไวๆ (หายจากนิสัยป่วยๆไวๆ)
วันเสาร์ที่ผ่านมาเราไปร้าน True Coffee สาขา iconsiam ไปกัน 2 คนกับลูก โต๊ะที่เราจะนั่งมีเก้าอี้ตัวเดียว หันไปมองโต๊ะข้างๆ ซึ่งเป็นผู้สูงวัย 2 คนนั่งใช้งาน laptop อยู่ เห็นว่าลากเก้าอี้จากโต๊ะเราไปวางกระเป๋าเป้ เราจึงเดินเข้าไปขอเก้าอี้ คุณป้ามองหน้าเรา ลังเลไม่อยากเอากระเป๋าวางบนพื้น ยืนเด๋อมองหน้ากันอยู่ซักพัก มีโต๊ะด้านหลังลุก คุณป้าจึงชี้ให้เราไปลากเก้าอี้จากโต๊ะนั้น
เราก็งงว่าสมัยนี้กระเป๋าต้องมีที่นั่งด้วยเนาะ คนเราใจแคบขนาดเอาเก้าอี้ไปวางกระเป๋า แต่ไม่เสียสละให้คนอื่นนั่ง พอซักพัก น้องสาวเราตามมากินกาแฟด้วย เธอจะหันไปขอเก้าอี้จากคุณป้าโต๊ะข้างๆ เราจึงเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง สุดท้ายน้องสาวเราจึงนั่งเบียดกับลูกเราแทน อยากจะเดินไปอวยพรให้หายไวๆ (หายจากนิสัยป่วยๆไวๆ)
แสดงความคิดเห็น
สมัยนี้การเอากระเป๋าวางจองในร้านกาแฟเป็นเรื่องปกติหรอครับ
ในร้านกาแฟมีนักศึกษามานั่งอ่านหนังสือจนเยอะมาก (เยอะจนไม่มีที่เหลือ)
เดินรอบร้านแล้วเจอโต๊ะตัวนึงมีถุงผ้าวางอยู่บนโต๊ะอันเดียว กับเก้าอี้ว่างๆ 4 ตัว ผมเลยเดินไปนั่ง
พอนั่งปุ๊บ เด็กนักศึกษาโต๊ะข้างๆ หันมาบอกผมว่านังไม่ได้นะตรงนั้นจองไว้ให้เพื่อน (ขอไม่พาดพิงสถาบันการศึกษานะครับ)
ไอ้เราก็งงสิ ร้านกาแฟสาธารณะ จองที่ให้เพื่อนได้ด้วยหรอ เถียงกับน้องอยู่พักนึงจนเพื่อนของน้องต้องห้าม และให้ยอม
ไอ้เราก็ไม่ได้อยากแย่งที่นั่งเด็กนะครับ แต่สงสัยว่า จริงๆแล้วการจองที่ให้กันมันเป็นวัฒนธรรมของเราไปแล้วหรอครับ?
น้องยืนยันมากๆว่าการวางกระเป๋าจองที่ในร้านกาแฟเป็นเรื่องที่ถูกต้อง และผมเป็นคนแย่งที่นั่ง เอาจริงๆ ถึงผมจะได้นั่งพักทำงานเพื่อนๆน้องเค้าก็ยังเดินมามองหน้าเป็นพักๆ (ผมไม่ได้สนใจเท่าไหร่นะครับแค่เห็แวบๆ ผมนั่งทำธุระจนเสร็จ) พฤติกรรมของน้องๆสมัยนี้ทำให้ผมสงสัยเข้าไปใหญ่ว่าอะไรเป็นสิ่งที่ทำให้เค้าคิดว่าสิ่งที่เค้าทำมันถูกต้อง ?